nummer: 10/1302/GA
betreft: [klager] datum: 30 september 2010
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Ppw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. T. de Bont, namens
[...], verder te noemen klaagster,
gericht tegen een uitspraak van 29 april 2010 van de beklagcommissie bij het huis van bewaring (h.v.b.) Nieuwersluis,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Klaagster, haar raadsman en de directeur van het h.v.b Nieuwersluis zijn uitgenodigd om ter zitting van de beroepscommissie van 27 augustus 2010, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Amsterdam, te worden gehoord. Klaagster en haar raadsman, mr.
J.H.S. Vogel, hebben schriftelijk aangegeven er van af te zien het beroep mondeling toe te lichten.
De directeur bij het h.v.b. Nieuwersluis heeft schriftelijk aangegeven niet ter zitting te zullen verschijnen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft:
a. een ordemaatregel van plaatsing in afzondering in een afzonderingscel met cameraobservatie voor de duur van zeven dagen vanaf 16 februari 2010;
b. Verlenging van de ordemaatregel van plaatsing in een afzonderingscel met cameraobservatie voor de duur van veertien dagen vanaf 23 februari 2010.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klaagster en de directeur
Door en namens klaagster is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Klaagster is het niet eens met de opgelegde ordemaatregelen. Klaagster kan zich voorstellen dat zij bij haar binnenkomst in de inrichting
is
afgezonderd. Zij kan zich niet verenigen met het feit dat deze maatregel zo lang heeft voortgeduurd. Bij haar binnenkomst werd haar medegedeeld dat zij de volgende ochtend uit de iso mocht. Klaagster moest echter telkens weer terugkeren in de iso.
Daarbij vond steeds een complete visitatie plaats, waarbij in alle lichaamsopeningen werd gekeken. De complete visitatie riep grote panische angstgevoelens bij klaagster op. Dit vindt zijn oorzaak in het verleden met betrekking tot seksueel misbruik.
Feitelijk keerde zij in een slechtere toestand terug uit de iso dan dat zij erin ging. Dit is ook een verklaring voor de verwarde situatie daarna. Vanwege de herhaling van de complete visitaties heeft klaagster besloten maar niet meer van de iso af te
gaan. Klaagster meent dat zij wel de gemaakte afspraken is nagekomen. De inrichting is de afspraken niet nagekomen en heeft onvoldoende rekening gehouden met de bezwaren tegen de complete visitaties. Dit heeft haar gezondheidstoestand dusdanig
verergerd, dat de afzonderingsmaatregel heeft voortgeduurd.
De directeur heeft zijn standpunt, zoals ingenomen tegenover de beklagcommissie, in beroep niet toegelicht.
3. De beoordeling
a.
Namens klaagster is een ongedateerd klaagschrift ingediend, dat op 2 maart 2010 op het secretariaat bij de beklagcommissie is ontvangen. De bestreden beslissing dateert van 16 februari 2010. Ingevolge artikel 61, vijfde lid, van de Pbw dient het
klaagschrift uiterlijk op de zevende dag na die waarop de gedetineerde kennis heeft gekregen van de beslissing waarover hij zich wenst te beklagen ingediend. Een na afloop van deze termijn ingediend klaagschrift in niettemin ontvankelijk, indien
redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de gedetineerde in verzuim is geweest. Het klaagschrift is na vorenbedoelde beklagtermijn ingediend. Gelet op de omstandigheden, met name de plaatsing in de iso en de psychische gesteldheid van klaagster,
is
de beroepscommissie echter van oordeel dat overschrijding van de beklagtermijn klaagster niet kan worden aangerekend. Klaagster kan derhalve worden ontvangen in haar beklag.
Uit het verweerschrift van 22 maart 2010 van de directeur voor de beklagcommissie komt naar voren dat klaagster verward was. Zij vertoonde zelfbeschadigend gedrag. Tegen deze achtergrond is de beroepscommissie van oordeel dat het opleggen van de
afzonderingsmaatregel met cameratoezicht bij afweging van alle in aanmerking komende belangen niet als onredelijk of onbillijk kan worden aangemerkt. De omstandigheid dat klaagster de omstandigheden waaronder zij in de afzonderingscel verbleef mede
door
de visitatie als zwaar heeft ervaren, maakt dat niet anders. Het beroep zal derhalve in zoverre ongegrond worden verklaard.
b.
Op grond van artikel 57, eerste lid, onder c jo. artikel 24, eerste en derde lid, van de Pbw stelt de directeur de gedetineerde in de gelegenheid te worden gehoord alvorens hij beslist tot de verlenging van de afzonderingsmaatregel. Uit de
schriftelijke
mededeling van de verlenging van de afzonderingsmaatregel van 22 februari 2010 blijkt niet dat klaagster vooraf is gehoord. Het beroep is derhalve gegrond. De uitspraak van de beklagcommissie zal in zoverre worden vernietigd en het beklag zal alsnog
gegrond worden verklaard. De beroepscommissie acht het toekennen van een tegemoetkoming aangewezen. Nu er echter op zich wel aanleiding was de afzondering te verlengen, ziet de beroepscommissie aanleiding de tegemoetkoming te matigen. Zij stelt deze
vast op € 10,=.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep wat betreft onderdeel a van het beklag ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie in zoverre.
Zij verklaart het beroep wat betreft onderdeel b van het beklag gegrond, vernietigt in zoverre de uitspraak van de beklagcommissie en verklaart het beklag alsnog gegrond. Zij bepaalt dat aan klaagster een tegemoetkoming toekomt van € 10,=.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. U. van de Pol, voorzitter, mr. M. Boone en mr. M.A.G. Rutten, leden, in tegenwoordigheid van R. Kokee, secretaris, op 30 september 2010
secretaris voorzitter