nummer: 10/462/GA
betreft: [klager] datum: 25 mei 2010
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
de directeur van de gevangenis Grave,
gericht tegen een uitspraak van 11 februari 2010 van de beklagcommissie bij voormelde gevangenis, gegeven op een klacht van [...], verder te noemen klager,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 7 mei 2010, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Vught is [...], plaatsvervangend vestigingsdirecteur van de gevangenis Grave, gehoord.
Klager heeft schriftelijk laten weten niet ter zitting te zullen verschijnen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft het feit dat klager tijdens de zaalsport structureel wordt ingesloten, terwijl hij vanwege medische redenen niet kan deelnemen aan de zaalsport.
De beklagcommissie heeft het beklag gegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van de directeur en klager
De directeur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Het sportmoment omvat zaalsport en fitness. Klager hoefde niet op de afdeling te verblijven. Hij weigerde om mee te gaan naar de sportactiviteit en tegelijkertijd wilde hij niet ingesloten worden. Hij deed soms aan fitness. Klager had de mogelijkheid
om
mee te gaan naar de sportactiviteit. Daar kon hij aangeven dat hij beperkingen heeft. Hij had de mogelijkheid om bijvoorbeeld te wandelen. De medische dienst was op de hoogte van klagers beperkingen. Drie weken nadat klager beklag had ingediend, heeft
de medische dienst mededelingen verstrekt omtrent klagers beperkingen.
Klager heeft zijn standpunt, zoals ingenomen tegenover de beklagcommissie, in beroep niet toegelicht.
3. De beoordeling
In casu werd klager structureel ingesloten indien hij niet deelnam aan de sportactiviteit. Gebleken is dat klager volgens de medische dienst door zijn beperkingen niet kon deelnemen aan de zaalsport. Daargelaten de vraag of klager zelf initiatief had
kunnen nemen om met behulp van de inrichtingsarts c.q. medische dienst aan te tonen dat hij niet kon deelnemen aan de zaalsport, had het op de weg van het personeel gelegen om in ieder geval bij de medische dienst te informeren naar klagers
beperkingen.
De beslissing om klager zonder die informatievoorziening structureel in te sluiten acht de beroepscommissie in de gegeven omstandigheden onredelijk en onbillijk. Dat klager wel (af en toe) meedoet aan de fitness en zou kunnen wandelen doet aan het
vorenstaande niet af. Dit leidt tot de volgende beslissing.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.J. van Oostveen, voorzitter, dr. W.J. Schudel en mr. J. Lamens, leden, in tegenwoordigheid van
mr. S.S. Dwarka, secretaris, op 25 mei 2010
secretaris voorzitter