nummer: 10/519/GA
betreft: [klager] datum: 20 mei 2010
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. N.C.E.C. Luns, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 17 februari 2010 van de beklagcommissie bij het PPC Amsterdam Over-Amstel,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 28 april 2010, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Amsterdam Over-Amstel, zijn gehoord klager en de directeur van het PPC Amsterdam Over-Amstel [...].
Klagers raadsman mr. J.H.S. Vogel is niet ter zitting verschenen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft a. het weggooien van klagers kunstwerk en b. het toedienen van dwangmedicatie aan klager op 11 december 2009.
De beklagcommissie heeft het beklag vermeld onder a. gegrond verklaard en een tegemoetkoming van € 5,= toegekend en het beklag vermeld onder b. ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Met betrekking tot a:
Hij is het niet eens met de toegekende tegemoetkoming, die inmiddels is bijgeschreven op zijn rekening. Het kunstwerk had een emotionele waarde. Klager weet niet of het is weggegooid. Het kan zijn dat de bewaarder het kunstwerk zelf heeft gehouden. De
bewaarder zei dat hij het niet had weggegooid en had bewaard. Klager had het in Zwaag gemaakt. Hij mocht het daar wel op cel hebben.
Met betrekking tot b:
Klager had een gesprek met de psycholoog die hem vroeg wat hij zou doen als hij aangevallen zou worden. Hij heeft nog steeds last van een hersenschudding. Hij heeft met een fles klappen gekregen. Klager heeft geantwoord dat, als hij zich moest
verdedigen, alles een wapen zou kunnen zijn, afhankelijk van hoe de situatie zich ontwikkelt. Klager heeft gezegd dat hij bereid was om aan te vallen met van alles en nog wat. Hierna moest hij opeens naar het dak. Hij heeft het niet over bommen gehad.
Wel gezegd dat een tafel ook een scherpe punt had.
Wat er in de rapportages staat, klopt niet. Het gaat goed met hem. Hij hoort geen stemmen. Hij is normaal en heeft geen medicijnen nodig. Klager heeft geen problemen meer gehad.
De mededeling toediening dwangmedicatie heeft hij gezien.
De directeur heeft in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Met betrekking tot a:
In het kunstwerk waren ijzeren dichtbindclips verwerkt. Klager mocht deze niet op cel hebben. Abusievelijk is hem eerst wel toegestaan om het kunstwerk op cel te hebben. Het kunstwerk had voor klager bewaard moeten worden, maar is weggegooid. Dit is
niet goed gegaan.
De tegemoetkoming van € 5,= is inmiddels aan klager betaald.
Het is niet juist dat het kunstwerk wel bewaard zou zijn. De directeur is dit nagegaan en haar is gezegd dat het er niet meer is.
Met betrekking tot b:
Uit de behandelrapportage en de mededeling toediening dwangmedicatie volgt dat klager door de psychiater antipsychotische medicatie is voorgeschreven. Hij is op 23 november 2009 opgenomen in het PPC. Hij was heel angstig, bang om aangevallen te worden
en in de war. Hij vond dat hij zichzelf moest verdedigen. Een gesprek met de psycholoog is vanwege dreigende escalatie en het gevaar op daadwerkelijk fysiek geweld afgebroken. Klager weigerde de antipsychotica in te nemen en trok zich steeds meer
terug.
Geoordeeld is dat klager een gevaar vormde voor zijn omgeving en dat toediening van dwangmedicatie noodzakelijk was om verslechtering van zijn toestandsbeeld te voorkomen.
3. De beoordeling
Ten aanzien van a. overweegt de beroepscommissie dat voor klager enkel beroep openstaat tegen de hoogte van de toegekende tegemoetkoming. Zijn beklag is immers door de beklagcommissie reeds gegrond verklaard.
Vaststaat, en dit is ook de directeur erkend, dat het kunstwerk voor klager bewaard had moeten worden en een emotionele waarde voor klager vertegenwoordigde.
De immateriële schade die klager ondervindt door het weggooien van zijn kunstwerk is niet eenvoudig vast te stellen en kan derhalve niet meewegen bij de vaststelling van de hoogte van de tegemoetkoming.
De beroepscommissie acht de tegemoetkoming, die door de beklagcommissie aan klager is toegekend in verband met het door hem ondervonden ongemak, juist en zal op dit punt de uitspraak van de beklagcommissie bevestigen.
Ten aanzien van b. overweegt de beroepscommissie dat uit de stukken en de toelichting ter zitting volgt dat klager angstig was, ernstig in de war, zich terugtrok en dreigende uitspraken heeft gedaan. Gelet op klagers weigering om antipsychotische
medicatie in te nemen, diens voorgeschiedenis en het reële gevaar voor escalatie kon naar het oordeel van de beroepscommissie de directeur redelijkerwijs tot het oordeel komen dat de op 11 december 2009 aan klager toegediende dwangmedicatie
noodzakelijk
was ter afwending van gevaar voor de gezondheid van klager of van anderen.
Hetgeen in beroep is aangevoerd kan derhalve naar het oordeel van de beroepscommissie niet tot een andere beslissing leiden dan die van de beklagcommissie. Het beroep zal ongegrond worden verklaard en de uitspraak van de beklagcommissie zal worden
bevestigd.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart. het beroep ongegrond en bevestigt, voorzover in beroep van belang, de uitspraak van de beklagcommissie met aanvulling van de gronden.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. dr. U. van de Pol, voorzitter, L. Diepenhorst MPA en dr. G.J. Fleers, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.S. van Gemert, secretaris, op 20 mei 2010.
secretaris voorzitter