nummer: 09/3495/GA
betreft: [klager] datum: 24 maart 2010
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 20 november 2009 van de alleensprekende beklagrechter bij de gevangenis Leeuwarden,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
De beroepscommissie heeft de directeur van voormelde gevangenis in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagrechter
Het beklag betreft discriminatie door Nederland vanwege de hoogte van het arbeidsloon voor gedetineerden.
De beklagrechter heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in zijn beklag op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft het tegenover de beklagrechter ingenomen standpunt in beroep, zakelijk weergegeven, als volgt toegelicht.
De beklagrechter die uitspraak heeft gedaan is een actieve landelijke coördinator van het Openbaar Ministerie en is derhalve niet geschikt als rechter op te treden.
De beklagrechter heeft het beklag onjuist vastgesteld. Klager heeft zich over de directeur beklaagd wegens schending van het verbod op discriminatie in de zin van het verdrag en niet direct over de hoogte van het arbeidsloon.
Klager wordt als werknemer van de directeur gediscrimineerd. Degene die klager discrimineert en in strijd met het verdrag handelt, is de directeur. Klager klaagt dus wel over een door of namens de directeur genomen beslissing. Het gaat bovendien om
schendingen van het verdrag. Deze dienen dan ook te worden onderzocht. De bijzondere feiten en omstandigheden van deze zaak leiden ertoe dat de Staat de verplichting heeft tot het bieden van een daadwerkelijk rechtsmiddel. Het verschil in hoogte van
salaris van gedetineerden en mensen van buiten die precies dezelfde werkzaamheden verrichten, zonder dat daar een objectieve en redelijke rechtvaardigingsgrondslag of objectief doel voor bestaat, levert een schending op van artikel 14 EVRM en artikel 1
van Protocol 12 bij het EVRM. De uitspraak lijdt aan een motiveringsgebrek.
Klager verzoekt om een passend rechtsherstel.
De directeur heeft aangegeven zich te kunnen vinden in de beslissing van de beklagrechter en is van oordeel dat er van enige compensatie geen sprake behoeft te zijn.
3. De beoordeling
Terzake van het bezwaar dat klager aanvoert ten aanzien van de beklagrechter wordt het volgende opgemerkt. Alle leden van de commissie van toezicht zijn bevoegd als beklagrechter op te treden. Te dien aanzien noemt de wet geen onverenigbaarheden. Het
bezwaar treft mitsdien geen doel.
De beloning van arbeid in de inrichting is geregeld in de Regeling Arbeidsloon gedetineerden. Dit is een algemene, voor alle gedetineerden geldende regeling. Tegen een dergelijke regeling staat geen beklag open, behalve indien deze in strijd zou zijn
met hogere wet- of regelgeving. Klager voert aan dat deze regeling in strijd is met artikel 14 EVRM en artikel 1 van Protocol 12 bij het EVRM. Daarvan is niet gebleken.
De beroepscommissie komt tot het oordeel dat de beklagrechter op goede gronden en met juistheid op het beklag heeft beslist. Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagrechter met aanvulling van de gronden.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.J. van Oostveen, voorzitter, mr. J.P. Balkema en dr. J.P.S. Fiselier, leden, in tegenwoordigheid van mr. L. Kersten, secretaris, op 24 maart 2010
secretaris voorzitter