nummer: 09/2824/GV
betreft: [klager] datum: 18 november 2009
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. M.J.J.E. Stassen, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een op 5 oktober 2009 genomen beslissing van de Staatssecretaris van Justitie (de Staatssecretaris),
alsmede van de onderliggende stukken.
De beroepscommissie heeft de Staatssecretaris in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager, alsmede zijn raadsman, om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Staatssecretaris heeft klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van algemeen verlof afgewezen.
2. De standpunten
Namens klager is het beroep als volgt toegelicht.
Klager zit momenteel een gevangenisstraf uit die hem tien jaar geleden is opgelegd. Omdat de bevoegde instanties beweren dat hij onvindbaar was, heeft klager de straf niet eerder ondergaan. Klager heeft in 2003 vier dagen van zijn huidige straf moeten
uitzitten. Toen is hij heengezonden. In 2006 heeft hij ten onrechte als verdachte vastgezeten. Ook toen is hij heengezonden. Klager heeft zichzelf later in 2006 ook gemeld bij de politie om zijn openstaande straf uit te zitten. Hem is toen meegedeeld
dat hij niet gesignaleerd stond en mocht gaan. Klager heeft altijd een legale baan gehad en beschikte over een sofi-nummer en een adres. De gegevens in de gemeentelijke basisadministratie (g.b.a.) zijn niet altijd juist. Zo zat klager van 1 april 2009
tot 7 juni 2009 in Zutphen gedetineerd. Justitie heeft hem daar niet ingeschreven. Het is pertinent onjuist dat klager onvindbaar zou zijn en dat kan geen reden zijn om hem verlof te weigeren.
Klager heeft last van zijn achillespees, ontstekingen in de mond en psychologische problemen. Tijdens verlof wil hij zijn eigen arts raadplegen. Het uitzitten van deze oude straf haalt klagers leven ondersteboven. Hij had namelijk juist gebroken met
het
verleden en wordt er nu keihard mee geconfronteerd. Klager wil zich voorbereiden op zijn resocialisatie. Ook dit rechtvaardigt het toestaan van verlof. Het verlof is ook van belang voor een verzoek om elektrisch toezicht (e.t.). De kans op een
positieve
beslissing voor e.t. is klein als klager nog geen verlof heeft genoten. Wat wezenlijk anders is ten opzichte van de vorige situatie is dat er sprake is van een goedgekeurd verlofadres. Dat betekent dat de politie daarvan op de hoogte is en controles
kan
uitoefenen. Het is niet duidelijk dat aan de advocaat-generaal opnieuw om advies is gevraagd, waarbij is meegedeeld dat er thans een goedgekeurd verlofadres is. Klager doet een aanbod om een borgsom te storten om aan te geven dat hij niet van plan is
te
vluchten. Dat klager de laatste tien jaar niet met justitie in aanraking is geweest, bewijst de houding van klager.
Namens de Staatssecretaris is de bestreden beslissing als volgt toegelicht.
Eerder is een verzoek om algemeen verlof afgewezen. Inhoudelijk wordt verwezen naar de processtukken en de beslissing van de Raad van 15 september 2009. De nieuwe verlofaanvraag is afgewezen omdat de situatie niet gewijzigd is ten opzichte van de
vorige
verlofaanvraag. Het is begrijpelijk dat het uitzitten van een oude straf klagers leven ondersteboven haalt. Als reden voor verlof is vermeld dat klager een eigen arts wil raadplegen wegens last aan zijn achillespees en het verlof zou er tevens toe
dienen om een positieve beslissing te genereren voor een latere aanvraag voor een penitentiair programma (p.p.). Echter, een p.p. kan evengoed worden aangevraagd onderbouwd met een gedegen programma. Verlof staat daar los van. Een p.p. biedt namelijk
de
mogelijkheid om klager nadrukkelijk te volgen middels e.t. Het onderhavige verzoek is niet anders met betrekking tot het verlofadres. Het feit dat klager zich in 2006 bij de politie heeft gemeld, dat aan hem is vermeld dat hij niet staat gesignaleerd
en
is heengezonden, is op geen enkele wijze onderbouwd c.q. aangetoond. Het is overigens onjuist dat iemand met een sofi-nummer en legale baan automatisch over een adres beschikt en daarmee onmiddellijk officieel staat ingeschreven in de g.b.a. Het feit
dat klager bereid is een borgsom te betalen zodat zijn terugkeer gegarandeerd wordt, is geen optie aangezien justitie niet met borgsommen werkt. Op enig moment dient klager in aanmerking te komen voor verlof. Gezien de periode waarin klager onvindbaar
was en het resterende deel van de straf, is het thans te vroeg om met verlof akkoord te gaan. Detentiefasering kan thans wel tot de mogelijkheden behoren, mits er een goed onderbouwd programma is dat is opgesteld door de reclassering.
Op klagers verlofaanvraag zijn de volgende adviezen uitgebracht.
De directeur van de PI Tilburg heeft positief geadviseerd ten aanzien van de verlofaanvraag vanwege het feit dat klager zich goed gedraagt.
De advocaat-generaal bij het ressortparket te Den Bosch heeft aangegeven dat klager pas sinds 23 december 2008 in detentie zit. Een beslissing tot (gedeeltelijke) voorwaardelijke gratie werd klager op 22 september 2003 in persoon betekend. Daarna is
klager niet vindbaar geweest. In de g.b.a. stond hij sinds 27 augustus 2002 als zonder woon- of verblijfsplaats geregistreerd. Klager heeft nooit de moeite genomen om zich in de bevolkingsadministratie in te schrijven. Het advies is dan ook negatief.
Ook gezien de uitspraak van de Raad van 10 april 2009.
De politie heeft aangegeven dat het opgegeven verlofadres als een stabiel adres wordt gezien.
3. De beoordeling
Klager ondergaat een gevangenisstraf van ruim twee jaar met aftrek, wegens – kort gezegd – een misdrijf waardoor de algemene veiligheid van personen of goederen in gevaar wordt gebracht, diefstal onder strafverzwarende omstandigheden en het besturen
van
een voertuig onder invloed. De wettelijk vroegst mogelijke v.i.-datum valt op of omstreeks 3 juni 2010. Aansluitend dient hij eventueel een subsidiaire hechtenis van vier dagen te ondergaan.
Het beroep richt zich tegen de afwijzing van klagers tweede verlofaanvraag. Hij kan in totaal zes verlofaanvragen indienen.
Uit het advies van 9 september 2009 van de PI Tilburg volgt dat de advocaat-generaal negatief adviseert omdat het onder andere – kort gezegd – te riskant is om al te beginnen aan een traject waarbij verlof verleend word. Bij een eventuele onttrekking
van klager is de kans op recidive reëel. Uit de bijgevoegde stukken stelt de beroepscommissie vast dat de advocaat-generaal op 24 augustus 2009 schriftelijk negatief geadviseerd heeft ten aanzien van plaatsing in een beperkt beveiligde inrichting en
algemeen verlof. Daarbij wordt verwezen naar eerdere correspondentie en de uitspraak van de Raad van 10 april 2009. Echter, in tegenstelling tot het vorige verlofverzoek, beschikt klager thans over een aanvaardbaar verlofadres. Op grond van het
vorenstaande moet worden geoordeeld dat de bestreden beslissing onvoldoende is gemotiveerd. Die beslissing zal dan ook worden vernietigd en aan de Staatssecretaris zal worden opgedragen een nieuwe beslissing te nemen, met inachtneming van deze
uitspraak, binnen een termijn van twee weken na ontvangst van deze uitspraak. De beroepscommissie acht geen termen aanwezig voor het toekennen van een tegemoetkoming.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en vernietigt de bestreden beslissing.
Zij draagt de Staatssecretaris op een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van de uitspraak van de beroepscommissie binnen een termijn van twee weken na ontvangst van deze uitspraak. Zij kent klager geen tegemoetkoming toe.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. U. van de Pol, voorzitter, mr. M. Boone en mr. J.M.M. van Woensel, leden, in tegenwoordigheid van mr. S.S. Dwarka, secretaris, op 18 november 2009.
secretaris voorzitter