nummer: 07/2291/GA
betreft: [klager] datum: 4 januari 2008
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 17 augustus 2007 van de beklagcommissie bij de gevangenis Veenhuizen,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 13 november 2007, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Noord te Hoogeveen, zijn gehoord klager en [...], unit-directeur bij de gevangenis Veenhuizen, bijgestaan door [...], stagiaire.
Op 16 november 2007 zijn nadere schriftelijke inlichtingen van de unit-directeur ontvangen, welke ter kennisneming naar klager zijn gestuurd.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft een disciplinaire straf van een geldboete van € 5,= omdat klager op 23 juli 2007 niet op het werkappèl is verschenen.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Klager heeft op 4 juli 2007 de dokter gezien in verband met schouderklachten. De dokter heeft klager fysiotherapie voorgeschreven en hem arbeidsongeschikt verklaard tot 18 juli 2007. Klager heeft de dokter verder niet meer gezien en heeft gewacht op de
behandeling. Tot 18 juli 2007 is er niets gebeurd. Klager heeft toen aan een piw-er gevraagd hoe dat nou zat met zijn arbeidsongeschiktheid. De piw-er vertelde klager dat zijn arbeidsongeschiktheid was verlengd tot 20 juli 2007. Op 20 juli 2007 is
klager voor de eerste behandeling bij de fysiotherapeut geweest. Er is toen meteen een nieuwe afspraak gemaakt voor maandag 23 juli 2007. Dat is tijdens het arbeidsblok en normaal kan dan geen afspraak worden gemaakt, vandaar dat klager dacht dat zijn
arbeidsongeschiktheid nog steeds doorliep. Als men naar de arbeid gaat levert men bij het hek zijn pasje in. De werkmeester kijkt op een lijst wie er wel en niet is en belt meteen naar boven als iemand er niet is. Dat is op 19 en 20 juli 2007 niet
gebeurd. Klager heeft rapport gekregen van een piw-er die hem niet ligt. Hij wist niet hoe de procedure werkte. In detentie mag je als gedetineerde niks zonder toestemming en nu zou de verantwoordelijkheid bij de gedetineerde liggen. Klager wil geen
rapport op zijn naam hebben staan. Als hij moet werken, gaat hij werken.
De unit-directeur heeft in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Als een gedetineerde ziek is dient hij zich te melden bij de medische dienst en die geeft zonodig een arbeidsongeschiktheidsverklaring af. Als de gedetineerde na afloop van de termijn van de arbeidsongeschiktheidsverklaring nog steeds ziek is, dient
hij
zich weer te melden bij de medische dienst om een verlenging te krijgen. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij de gedetineerde, dit staat ook zo in de huisregels. De directeur zal deze huisregels desgevraagd nog nazenden. De twee dagen die klager
na
afloop van de arbeidsongeschiktheidstermijn niet heeft gewerkt zijn ten onrechte niet opgemerkt. De beslissing tot verlenging van de arbeidsongeschiktheid is niet aan een piw-er maar aan de medische dienst. Er wordt een strikte lijn gehanteerd bij de
arbeid en iemands afwezigheid wordt doorgaans direct gerapporteerd.
De unit-directeur heeft bij schriftelijke inlichtingen van 15 november 2007 nog het volgende aangevoerd. Dat het de eigen verantwoordelijk van klager is om na het einde van de arbeidsongeschiktheidsverklaring weer aan het werk te gaan, staat niet
expliciet vermeld in de huisregels. Dat is ook niet nodig, nu duidelijk op de arbeidsongeschiktheidsverklaring staat vermeld dat klager na 18 juli 2007 weer aan het werk moest.
3. De beoordeling
De beroepscommissie stelt vast dat klager van de medische dienst een arbeidsongeschiktheidsverklaring heeft gekregen die liep van 4 juli 2007 tot en met 18 juli 2007. Klager had fysiotherapie voorgeschreven gekregen, maar voor het einde van de
arbeidsongeschiktheidsverklaring was nog geen behandelafspraak gemaakt. De eerste behandeling vond op 20 juli 2007 plaats. Daarna is een vervolgafspraak gemaakt voor maandag 23 juli 2007. Nu klager tot 23 juli 2007 geen verslag is aangezegd voor het
niet verschijnen op de arbeid, hij desgevraagd van een piw-er te horen had gekregen dat zijn arbeidsongeschiktheid was verlengd tot 20 juli 2007 en de vervolgafspraak voor de fysiotherapie op 23 juli 2007 tijdens het werkblok was gemaakt, mocht hij
ervan uitgaan dat zijn arbeidsongeschiktheid voortduurde. De beslissing van de directeur tot oplegging van een disciplinaire straf van een geldboete aan klager, moet, nu de directeur een en ander onvoldoende heeft weersproken en niet uit de huisregels
van de eigen verantwoordelijkheid in dezen van de gedetineerde blijkt, bij afweging van alle in aanmerking komende belangen als onredelijk en onbillijk worden aangemerkt. Het beroep van klager zal dan ook gegrond worden verklaard, de uitspraak van de
beklagcommissie zal worden vernietigd en het beklag zal alsnog gegrond worden verklaard. De beroepscommissie is van oordeel dat klager met deze gegrondverklaring voldoende tegemoet wordt gekomen en kent hem derhalve geen tegemoetkoming toe.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond, vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie en verklaart het beklag alsnog gegrond.
Zij kent klager geen tegemoetkoming toe.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. M.J.C. van Kamp, voorzitter, L. Diepenhorst MPA en mr. J.M.M. van Woensel, leden, in tegenwoordigheid van mr. S. Jousma, secretaris, op 4 januari 2008
secretaris voorzitter