Nummer R-20/8628/GA
Betreft [Klager]
Datum 18 juni 2021
Uitspraak van de beroepscommissie van de RSJ op het beroep van [Klager] (hierna: klager)
1. De procedure
Klager heeft beklag ingesteld tegen de beslissing hem in het Penitentiair Psychiatrisch Centrum (PPC) op de crisisafdeling te plaatsen.
De beklagrechter bij het PPC van het Justitieel Complex (JC) Zaanstad heeft op 18 november 2020 het beklag ongegrond verklaard (ZS-JB-2020-58). De uitspraak van de beklagrechter is bijgevoegd.
Klagers raadsvrouw, mr. D. Kisteman, heeft namens klager beroep ingesteld tegen deze uitspraak.
De beroepscommissie heeft klagers raadsvrouw en […], plaatsvervangend vestigingsdirecteur van het PPC van het JC Zaanstad, gehoord op de digitale zitting van 11 maart 2021. Klager heeft afstand gedaan van zijn recht om ter zitting van de beroepscommissie te worden gehoord.
2. De standpunten in beroep
Standpunt van klager
Klager is vanuit het PPC naar de Extra Zorgvoorziening (EZV) overgeplaatst en vervolgens opnieuw voor het PPC aangemeld, omdat het op de EZV niet goed verliep. Hij is in het PPC op de crisisafdeling geplaatst, terwijl zijn gedrag noch zijn psychische gesteldheid een dergelijke plaatsing kunnen rechtvaardigen. Bovendien heeft hij geen beslissing (schriftelijk of mondeling) tot plaatsing op de crisisafdeling ontvangen. De selectiefunctionaris heeft – namens de Minister voor Rechtsbescherming (hierna: de Minister) – uitsluitend tot plaatsing in het PPC beslist. De directeur heeft klager vervolgens op de crisisafdeling geplaatst zonder een daaraan voorafgaande (afzonderlijke) beslissing. Met het ontbreken van een beslissing ontbreekt ook de daaraan ten grondslag liggende motivering. Klager tast nog steeds in het duister naar de reden van zijn plaatsing op de crisisafdeling. Hij verbleef eerder op een reguliere PPC-afdeling en is in april 2020 naar de EZV overgeplaatst, vanwege zijn goede gedrag. De plaatsing op de crisisafdeling ervaart hij dan ook als twee stappen terug.
Gesteld wordt dat het zorgbeveiligingsniveau van de crisisafdeling (niveau FG) zou voldoen aan de indicatiestelling van de afdeling Indicatiestelling Forensische Zorg (IFZ) van het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie (NIFP). Klager bevindt zich met (zeer) verwarde gedetineerden in een ‘hufterproof’ ingerichte cel, terwijl er in zijn gehele detentieperiode nooit (agressiegerelateerde) incidenten zijn geweest. Nu het PPC van het JC Zaanstad over twaalf afdelingen beschikt, die verschillen in zorg- en beveiligingsniveau en begeleiding, valt niet in te zien waarom niet is gekozen voor plaatsing op een andere, minder ingrijpende afdeling met eenzelfde (soort) beveiligingsniveau. De summiere motivering voor de plaatsing op de crisisafdeling is onredelijk en onbegrijpelijk, omdat klager eerder op een reguliere PPC-afdeling heeft verbleven en daar goed functioneerde.
Standpunt van de directeur
De selectiefunctionaris beslist – namens de Minister – over plaatsingen in het PPC en de directeur beslist vervolgens op basis van de door de afdeling IFZ afgegeven indicatiestelling op welke afdeling de betreffende gedetineerde dient te worden geplaatst. De afdeling IFZ geeft een indicatie van het soort afdeling – onder meer afhankelijk van het zorg- en beveiligingsniveau – waar de gedetineerde zou moeten worden geplaatst. De directeur is op grond van artikel 16 van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) bevoegd gedetineerden een verblijfsruimte toe te wijzen en is belast met de wijze van onderbrenging van gedetineerden. De indicatiestelling is daarbij bepalend. In artikel 58 van de Pbw is bepaald van welke beslissingen een schriftelijke mededeling dient te worden gedaan en artikel 16 van de Pbw staat daar niet tussen. Dat neemt niet weg dat is getracht het gesprek met klager aan te gaan met betrekking tot zijn plaatsing op de crisisafdeling. Klager weigerde evenwel het gesprek aan te gaan.
3. De beoordeling
De beroepscommissie is met de beklagrechter van oordeel dat de plaatsing van klager op de crisisafdeling – bij afweging van alle in aanmerking komende belangen – niet als onredelijk of onbillijk kan worden aangemerkt. De directeur heeft die beslissing immers genomen op basis van de indicatiestelling van de afdeling IFZ. De afdeling IFZ heeft op basis van het ziektebeeld van klager, de risicoanalyse, de aanvullende relevante informatie en het behandelperspectief richting gegeven aan de noodzakelijke intensiteit van het verblijf en het beveiligingsniveau en een indicatie afgegeven voor verblijfintensiteit FG en beveiligingsniveau ‘zeer hoog’ (FG4), hetgeen correspondeert met de verblijfsintensiteit en het beveiligingsniveau van de (crisis)afdeling waar klager verblijft.
Voor zover aan klager geen schriftelijke mededeling van de beslissing tot plaatsing op de crisisafdeling is uitgereikt, geldt dat de wet dit niet vereist. De directeur bepaalt op grond van artikel 16, eerste lid, van de Pbw de wijze van onderbrenging van gedetineerden. Een schriftelijke mededeling als bedoeld in artikel 58 van de Pbw is op een dergelijke interne (over)plaatsing niet van toepassing. Daarnaast is door de directeur onweersproken gesteld dat klager heeft geweigerd het gesprek met betrekking tot zijn plaatsing op de crisisafdeling aan te gaan, waarin hem inzicht had kunnen worden verschaft over de redenen die aan die plaatsing ten grondslag lagen.
Gelet op het voorgaande zal de beroepscommissie het beroep ongegrond verklaren en de uitspraak van de beklagrechter bevestigen met aanvulling van de gronden.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagrechter met aanvulling van de gronden.
Deze uitspraak is op 18 juni 2021 gedaan door de beroepscommissie, bestaande uit mr. D. van der Sluis, voorzitter, U.P. Burke en mr. E. Lucas, leden, bijgestaan door Y.L.F. Schuren, secretaris.
secretaris voorzitter