nummer: 06/2216/TA
betreft: [klager] datum: 19 maart 2007
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 28 augustus 2006 van de beklagcommissie bij de Forensisch Psychiatrische Kliniek Oldenkotte te Rekken, verder te noemen de inrichting,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 26 januari 2007, gehouden in het Forensisch Psychiatrisch centrum Veldzicht te Balkbrug, zijn gehoord klager, bijgestaan door zijn raadsman mr. N.A. Heidanus, en namens het hoofd van voormelde tbs-inrichting,
[...]
Op grond van de stukken en haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft
a. de (over)plaatsing van klager vanuit de door hem bewoonde woning te Enschede naar de isoleercel in de inrichting;
b. de wijze waarop deze (over)plaatsing heeft plaatsgevonden;
c. het intrekken van proefverlof;
d. de persoon die voorhouden beslissingen heeft genomen.
De beklagcommissie heeft de klachten ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten
Door en namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Het beroep ten aanzien van onderdeel d. wordt ter zitting ingetrokken.
In deze zaak lopen veel kwesties door elkaar en daardoor is er bij de inrichting verwarring ontstaan. Bepaalde zaken zijn niet tijdig door de inrichting gesignaleerd. Het is goed dat de inrichting heeft erkend dat er fouten zijn gemaakt.
Klager heeft zich volledig voor zijn verlof ingezet. De verlofvoorwaarden zijn echter niet duidelijk geformuleerd. Klager zit al éénentwintig jaar in de tbs en de inrichting heeft te weinig consideratie getoond. De intrekking van het proefverlof is
onevenredig zwaar en staat niet in verhouding tot de vermeende schending van een voorwaarde. Het ware beter geweest als klager eerst een waarschuwing had gekregen of dat er een time-out zou worden ingelast. Inmiddels zou longstayplaatsing al zijn
aangevraagd. Dat is vreemd want de inrichting heeft eerder zelfs beëindiging van de tbs-maatregel overwogen.
Klager had geen principiële bezwaren tegen het betalen van de huur van de woning, het was puur een geldkwestie. Volgens klager kon hij de huur niet betalen als hij geen werk had. Klager heeft op 8 november 2005 een gesprek gehad over zijn proefverlof.
Daarna is klager bij het Centraal orgaan Werk en Inkomen (CWI) een uitkering gaan aanvragen. Klager heeft op eigen initiatief bij de Stadsbank een schuldsanering afgesproken. Door nalaten van de inrichting is de schuld van klager opgelopen. Daardoor
was
klager huiverig om nieuwe afspraken te maken.
Klager is met geweld uit zijn woning gehaald. Van het toegepaste geweld had een schriftelijk verslag moeten worden gemaakt. Nu dit er niet is kan de gang van zaken niet getoetst worden. De maatregelen die jegens klager zijn genomen zijn in strijd met
de
beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit.
De raadsman verzoekt de klachten gegrond te verklaren en klager een compensatie toe te kennen. De kliniek zal een aanwijzing moeten krijgen om het verlof weer op te starten.
Namens het hoofd van de inrichting is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
In het verlengingsadvies van de inrichting van 31 juli 2006 wordt uitgebreid de situatie rond klagers proefverlof beschreven.
Met klager is voor de zoveelste keer getracht tot resocialisatie te komen. Ook deze laatste poging is gestrand op de irrationele eisen van klager. Klager heeft zich bij herhaling niet gehouden aan de afspraken die noodzakelijk zijn voor dat
proefverlof.
Door de inrichting zijn ook fouten gemaakt bij klagers proefverlof.
Eind augustus 2005 wordt het proefverlof formeel gerealiseerd. In eerste instantie wilde klager de, samen met hem gemaakte, voorwaarden niet ondertekenen. Uiteindelijk heeft hij dat pas in december 2005 gedaan. Omdat de uitkering nog niet geregeld is,
betaalt de inrichting vooralsnog de huur en stort zij een transmurale vergoeding bij de Stadsbank ten behoeve van klager. Voor het aanvragen van een uitkering is een huurcontract van de woning nodig. Deze ligt geruime tijd voor hem klaar zonder dat hij
hem op komt halen. Klager wilde de huur niet betalen en hij is niet akkoord gegaan met de financiële regeling die de inrichting aan hem had voorgelegd.
Er heeft ook een gesprek plaatsgevonden, waarin klager erop is gewezen dat hij zijn afspraken na moest komen, omdat anders zijn verlof zou worden ingetrokken.
In een gesprek op 11 mei 2006 met hoofden behandeling vertelt klager dat hij de aanvraag voor een uitkering heeft stopgezet en dat hij geen proefverlof meer wil. Hij loopt boos weg en uit bedreigingen naar een hoofd behandeling.
Gezien de bedreigingen richting personeel en het vermoeden dat hij over een wapen beschikt, wordt besloten klager niet op de gebruikelijke wijze binnen te roepen. Toen klager de deur van zijn woning dicht duwde is hij overmeesterd en zijn hem de
handboeien omgedaan. Het is te doen gebruikelijk dat iemand in een crisissituatie één of twee dagen in de isoleercel van de inrichting wordt geplaatst.
Omdat ook de reclassering geen mogelijkheden ziet om klager te begeleiden, heeft de inrichting op 28 juni 2006 besloten het proefverlof in te trekken. Het is namelijk niet mogelijk gebleken om met klager tot consistente afspraken te komen.
Hij stelt onmogelijke eisen en is verongelijkt als de inrichting daar aan niet kan voldoen. Het is duidelijk dat hij zich niet kan handhaven in de maatschappij.
Voor klager is vervolgens longstayindicatie aangevraagd.
Bij klager is sprake van forse hospitalisatie. In het voormelde verlengingsadvies van de inrichting van 31 juli 2006 wordt gesteld dat het risico bij onmiddellijke beëindiging van de tbs als hoog en op lange termijn als matig wordt ingeschat.
3. De beoordeling
Klager heeft vanaf 29 augustus 2005 proefverlof met forensisch psychiatrisch toezicht. In december 2005 heeft klager de verlofvoorwaarden voor dit proefverlof getekend. Op 28 juni 2006 is het proefverlof ingetrokken.
Namens de inrichting is ter zitting aanvullende informatie gegeven over het verloop van klagers proefverlof, zoals beschreven in het verlengingsadvies van de inrichting van 31 juli 2006. Klager heeft zich bij herhaling niet gehouden aan de afspraken
die
noodzakelijk zijn voor dat proefverlof.
Klager neemt weinig tot geen initiatieven om zaken te regelen, waaronder een uitkering. Klager ondertekent de verlofvoorwaarden pas in december 2005, waarna hij een uitkering bij het CWI kan aanvragen. In de tussentijd wordt door de inrichting de huur
en een transmurale vergoeding voor klager betaald. Bij de aanvraag van de uitkering dient een huurcontract te worden overgelegd. Dit contract ligt lange tijd voor klager klaar, zonder dat hij dit op komt halen. Op 11 mei 2006 zegt klager in een gesprek
met hoofden behandeling dat hij de aanvraag voor een uitkering heeft stopgezet en dat hij geen proefverlof wil. Hij uit bedreigingen naar één van de hoofden behandeling.
Hetgeen in beroep is aangevoerd ten aanzien van de onderdelen a., b., en c. kan naar het oordeel van de beroepscommissie niet tot een andere beslissing leiden dan die van de beklagcommissie. Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ten aanzien van de onderdelen a., b., en c. ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit voorzitter: mr. drs. F.A.M. Bakker, dr. F.Koenraadt en mr. I.E. de Vries, leden, in tegenwoordigheid van mr. S.A.H. de Bruin, secretaris, op 19 maart 2007
secretaris voorzitter