nummer: 06/1387/GA
betreft: [klager] datum: 28 augustus 2006
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. A. Spel, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 9 maart 2006 van de beklagcommissie bij de detentieboot Reno te Rotterdam, voor zover deze de vaststelling betreft dat geen tegemoetkoming wordt toegekend,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 13 juli 2006, gehouden in de penitentiaire inrichtingen (p.i.) Amsterdam, zijn gehoord klagers raadsvrouw mr. A. Spel, en [...], plaatsvervangend directeur bij de detentieboot Reno.
Hoewel voor klagers vervoer naar de zitting was zorggedragen, heeft hij daarvan geen gebruik gemaakt.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van de tegemoetkoming
De beklagcommissie heeft geen tegemoetkoming vastgesteld, ondanks de gegrondverklaring van klagers beklag betreffende verlenging van de disciplinaire straf van opsluiting in een andere verblijfsruimte dan een strafcel voor de duur van veertien dagen,
welke disciplinaire straf ten uitvoer wordt gelegd op de landelijke afzonderingsafdeling (l.a.a.) De Schie te Rotterdam, op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Namens klager is het beroep als volgt toegelicht. Er is ten onrechte geen tegemoetkoming toegekend. De beklagcommissie heeft de klacht gegrond verklaard, maar heeft geen tegemoetkoming toegekend omdat klager niet in zijn belangen zou zijn geschaad. Een
dergelijke verkeerde beslissing kan niet achteraf worden rechtgebreid door aan te geven dat het de bedoeling was geweest om een ordemaatregel op te leggen. Het is niet te toetsen of de ordemaatregel op de juiste wijze zou zijn opgelegd.
De directeur heeft zijn standpunt als volgt toegelicht.
Het is de directeur bekend dat een disciplinaire straf niet kan worden verlengd.
3. De beoordeling
Indien de rechtsgevolgen van een vernietigde beslissing niet meer ongedaan te maken zijn, kan in daarvoor in aanmerking komende gevallen een tegemoetkoming worden vastgesteld voor het door betrokkene ondervonden ongemak. De beklagcommissie heeft het
beklag gegrond verklaard omdat – zakelijk samengevat – de wet verlenging van een disciplinaire straf niet toelaat. De tegemoetkoming is niet toegekend omdat in aansluiting op de straf alsnog een maatregel opgelegd had kunnen worden en daarvoor ook
voldoende grond aanwezig was. De beklagcommissie miskent hiermee dat een juiste toepassing van voor klager essentiële regels inzake afzondering een belangrijke waarborg vormt en bij onjuiste toepassing van deze regels, ook als er slechts sprake is van
een formeel gebrek, een tegemoetkoming geboden is. Zij zal de uitspraak van de beklagcommissie daarom in zoverre vernietigen en alsnog een tegemoetkoming van na te melden hoogte toekennen.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond, vernietigt in zoverre de uitspraak van de beklagcommissie en bepaalt dat aan klager een tegemoetkoming toekomt van € 45,=.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. P.C. Vegter, voorzitter, mr. L.M. Moerings en mr. Th.E.M. Wijte, leden, in tegenwoordigheid van
mr. L. de Greef, secretaris, op 28 augustus 2006
secretaris voorzitter