nummer: 05/1392/TB
betreft: [klager] datum: 24 augustus 2005
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een beslissing van 1 juni 2005 van de Minister van Justitie, verder te noemen de Minister,
alsmede van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing.
Ter zitting van de beroepscommissie van 3 augustus 2005, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Overijssel te Zwolle, zijn gehoord klager, en namens de Minister, [...].
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft beslist klager over te plaatsen naar de TBS-kliniek De Kijvelanden te Poortugaal (hierna: De Kijvelanden).
2. De feiten
Klager is bij onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak ter beschikking gesteld (tbs) met bevel tot verpleging van overheidswege. Klager is op 29 april 2002 opgenomen in de Dr. S. van Mesdagkliniek te Groningen (hierna: Van Mesdagkliniek). Op 22
maart 2005 heeft de Van Mesdagkliniek de Minister verzocht klager over te plaatsen naar een andere tbs-inrichting. Op 14 april 2005 heeft de Van Mesdagkliniek een aanvulling op het verzoek om herselectie gegeven. De Minister heeft op 1 juni 2005
beslist
klager over te plaatsen naar De Kijvelanden. Deze overplaatsing was ten tijde van het instellen van het beroep nog niet gerealiseerd.
3. De standpunten
Klager kan zich niet verenigen met zijn overplaatsing naar een andere tbs-inrichting, omdat dit geen zin heeft. Hij wil terugkeren naar Afghanistan, waar hij recht op heeft. Twee jaar geleden is er contact met de Internationale Organisatie Migratie
geweest, maar het asielbeleid van Nederland staat niet toe dat zijn persoonsgegevens doorgegeven worden, ondanks dat klager daarvoor toestemming had gegeven. Zijn advocaat heeft een brief aan de Immigratie- en naturalisatiedienst gestuurd met het
verzoek om klagers verblijfsvergunning in te trekken. Als dat lukt, wordt zijn verblijf hier illegaal en heeft hij geen mogelijkheid meer om te resocialiseren. Volgens het beleid van de Minister moet klagers tbs dan worden beëindigd. Hij ontkent niet
dat hij een tijdje psychische problemen heeft gehad, maar die zijn ontstaan door een sociaal isolement, cultuurverschillen, jeugdtrauma’s en een posttraumatisch stress-syndroom. Ook heeft hij medicijnen moeten gebruiken, die hartritmestoornissen en
angstaanvallen kunnen veroorzaken. Hij is daar zeer gevoelig voor omdat hij geen andere medicijnen dan aspirine gewend is. Zijn problematiek moet op een andere manier aangepakt worden dan de Van Mesdagkliniek wil. Hij heeft geen vertrouwen meer in de
kliniek. Gedurende zes jaar heeft hij geen kans gehad. Er was sprake van machtsmisbruik en mishandeling. Hij is bedreigd door het hoofd behandeling, die geen oog heeft voor klagers tegenargumenten. Het klopt helemaal dat klager en de Van Mesdagkliniek
niet verder kunnen komen.
Klager vertrouwt het tbs-systeem niet en hoeft dus niet naar een volgende kliniek. Hij wil zijn gezondheid niet in gevaar brengen door medicatie. De Kijvelanden staat bekend om het toedienen van medicatie. Op zichzelf is klager niet tegen
medicatiegebruik, als dat noodzakelijk is. De Van Mesdagkliniek heeft klager niet uit kunnen leggen waarom hij medicatie nodig zou hebben, op het argument na dat hij schizofreen zou zijn. Dit is voor klager niet acceptabel. Klager heeft vier
psychiaters
meegemaakt, die allen tot een andere diagnose zijn gekomen. Eerst zou hij narcistisch zijn, toen psychotisch, vervolgens schizofreen in paranoide vorm en recent zou sprake zijn van een psychose in remissie door medicatie en niet van een
persoonlijkheidsstoornis en evenmin van schizofrenie. Wie heeft nu gelijk? Als de conclusie niet klopt, dan kan dat geen gevolg hebben. Hij heeft leverproblemen, zodat gebruik van Leponex voor hem geen optie is.
Ter zitting heeft klager nog gemeld een schriftelijke toelichting op zijn beroep na te zullen zenden. Deze, op 15 augustus 2005 ontvangen, toelichting is gehecht aan de uitspraak. De inhoud daarvan wordt als hier ingelast beschouwd.
De Minister heeft de bestreden beslissing als volgt toegelicht.
Krachtens artikel 12 Bvt dient een spoedige opname in een tbs-inrichting bewerkstelligd te worden met inachtneming van de in artikel 11 Bvt genoemde eisen. Ten aanzien van de selectie van ter beschikking gestelden in het kader van een eerste opname of
herplaatsing in een tbs-inrichting is een toetsing aan een viertal criteria (geslacht, intelligentie, soort stoornis en vluchtgevaarlijkheid) van belang, die plaatsvindt op basis van in het dossier aanwezige informatie. Uit de ter beschikking staande
informatie in de onderhavige zaak komt naar voren dat klager een man is die lijdt aan een psychotische stoornis. Het intelligentieniveau van klager is vastgesteld boven een IQ van 80. Er is niet gebleken van een extreem vlucht- en/of beheersrisico.
Genoemde bevindingen resulteerden in herselectie voor De Kijvelanden.
Blijkens inlichtingen vanuit de Van Mesdagkliniek kan klager niet aanvaarden dat hij een psychotische stoornis heeft en dat hij zijn leven lang beschermende medicatie nodig heeft. Inzake het vaststellen van behandelingsgerelateerde aspecten is weinig
bereikt. Klager ageert tegen zijn behandeling, maar ook tegen de tbs en het rechtssysteem. Er is sprake van achterdocht. Gezien het ontbrekende ziektebesef, de psychotische verschijnselen, de forse onrust en het herhaaldelijke controleverlies zijn de
delictrisico’s nog actueel. Het is na drie jaar behandeling niet gelukt om tot een goede behandelrelatie te komen, op grond waarvan hij ter herselectie is aangeboden met het oog op een nieuwe behandelkans in een tweede inrichting. Onafhankelijke
deskundigen hebben recent zesjaarsrapportage uitgebracht, waarin wordt geadviseerd tot verlenging van klagers tbs en tot herselectie van klager om de huidige impasse in de behandeling te doorbreken.
Het beroep zal derhalve ongegrond zijn.
4. De beoordeling
Bezwaren van klager over de hem opgelegde tbs-maatregel en het rechtssysteem vallen buiten de reikwijdte van de onderhavige procedure. Klager heeft de mogelijkheid zijn bezwaren tegen het verlengen van de tbs voor te leggen aan de rechter die over de
verlenging daarvan beslist. In de onderhavige procedure gaat het uitsluitend om bezwaren tegen klagers overplaatsing naar een tbs-inrichting.
Bij de overplaatsing van ter beschikking gestelden dient de Minister, op grond van artikel 11, tweede lid, van de Bvt in zijn overwegingen te betrekken:
a) de eisen die de bescherming van de maatschappij tegen de gevaarlijkheid van de ter beschikking gestelde voor de veiligheid van anderen dan de ter beschikking gestelde of de algemene veiligheid van personen of goederen stelt, en
b) de eisen die de behandeling van de ter beschikking gestelde gezien de aard van de bij hem geconstateerde gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens stelt.
Uitgangspunt van het op grond van het IBO II-rapport door de Minister geformuleerde beleid is dat alle tbs-inrichtingen geoutilleerd zijn voor iedere ter beschikking gestelde, met uitzondering van een aantal speciale categorieën, te weten vrouwen,
zwakbegaafden en extreem beheers- en vluchtgevaarlijke ter beschikking gestelden. Daarnaast wordt onderscheiden naar de primaire psychopathologie: psychotische stoornis of persoonlijkheidsstoornis.
De Minister heeft de beslissing tot overplaatsing van klager genomen met inachtneming van klagers geslacht, zijn intelligentie, de ten aanzien van hem gestelde diagnose en gegevens omtrent het al dan niet bestaan van een beheers/vluchtrisico, alsmede
de
bestaande wachtlijsten.
Klager heeft geen zwaarwegende argumenten aangevoerd die zouden kunnen of moeten leiden tot het oordeel dat de Minister in redelijkheid niet tot de bestreden overplaatsingsbeslissing heeft mogen komen.
Klagers stelling dat hij naar zijn vaderland wil terugkeren en geen resocialisatie in de Nederlandse maatschappij voorstaat, kan niet tot een ander oordeel leiden. De Minister heeft de opdracht om de door de strafrechter opgelegde tbs-maatregel ten
uitvoer te leggen zolang die maatregel voortduurt. Verder heeft de Minister in redelijkheid kunnen beslissen klager op verzoek van de Van Mesdagkliniek over te plaatsen naar een andere tbs-inrichting, om klager een behandelkans in een andere inrichting
te bieden, nu in drie jaar tijd nauwelijks tot geen behandelresultaat in de Van Mesdagkliniek tot stand is kunnen komen.
Klager heeft aangevoerd dat hij het niet eens is met de ten aanzien van hem gestelde diagnose en de ook in De Kijvelanden voorgestane behandeling met medicatie. De beroepscommissie is niet bevoegd te treden in de door deskundigen gestelde diagnose noch
in de wijze waarop door een tbs-inrichting invulling gegeven wenst te worden aan de tbs-behandeling. Klager kan wel een rechtsmiddel aanwenden tegen elke concrete beslissing van het hoofd van de inrichting dat klager moet gedogen dat hem op een
bepaalde
datum onder dwang medicatie wordt toegediend. Tegen die beslissing kan klager binnen zeven dagen na ontvangst van de schriftelijke mededeling daarvan beklag instellen bij de beklagcommissie van de betreffende inrichting, en vervolgens (binnen zeven
dagen na ontvangst van de uitspraak van de beklagcommissie) beroep instellen bij de beroepscommissie als hij het niet eens is met de uitspraak van de beklagcommissie.
Het hiervoor overwogene in aanmerking genomen is de beslissing klager over te plaatsen naar De Kijvelanden niet in strijd met de wet en kan deze evenmin als onredelijk of onbillijk worden aangemerkt. Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. drs. F.A.M. Bakker, voorzitter, mr. H. Heijs en drs. J.R. van Veldhuizen, leden, in tegenwoordigheid van mr. E.W. Bevaart, secretaris, op 24 augustus 2005
secretaris voorzitter