nummer: 04/2583/TP
betreft: [klager] datum: 3 januari 2005
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennis genomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. M.L. TuijnenburgMuijs, namens
[...], verder te noemen klager,
tegen een beslissing van 18 oktober 2004 van de Minister van Justitie, verder te noemen de Minister,
alsmede van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing.
De beroepscommissie heeft de Minister in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep. Zij acht zich aan de hand van de onderliggende stukken voldoende ingelicht. Om die reden zijn klager en zijn raadsvrouw niet inde gelegenheid gesteld het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft de termijn waarbinnen klager in een inrichting voor verpleging van ter beschikking gestelden (tbs-inrichting) had moeten zijn geplaatst met ingang van 13 november 2004 verlengd tot en met 10 februari 2005.
2. De feiten
Klager is bij onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak van 2 februari 2004 veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van een jaar met aftrek en ter beschikking gesteld met bevel dat hij van overheidswege zal wordenverpleegd.
De terbeschikkingstelling (tbs) van klager is ingegaan op 17 februari 2004. Sindsdien heeft klager in afwachting van zijn plaatsing in een tbs-inrichting als passant verbleven in het huis van bewaring (h.v.b.) Noordsingel teRotterdam.
3. De standpunten
Namens klager is in het beroepschrift het volgende naar voren gebracht.
De rechtbank heeft overwogen dat het belangrijk is dat klager in verband met zijn jeugdige leeftijd op korte termijn de noodzakelijke behandeling zal worden gegeven. Hoe eerder die aanvangt, hoe eerder klager weer kan terugkeren inde maatschappij. Klager heeft nog geen bericht ontvangen over de selectieprocedure voor een bepaalde tbs-kliniek en verkeert daarover nog in onzekerheid. Klager is van mening dat hij onredelijk lang moet wachten. Vanaf 1986 is ersprake van een structureel tekort aan tbs-klinieken. Deze wantoestand heeft kennelijk niet een grote prioriteit voor de Minister gehad. Wachttijden van 12 tot 24 maanden zijn dagelijkse werkelijkheid. De Nationale Ombudsman heeft in1996 de Minister vermaand om het capaciteitstekort aan te pakken. Verwezen wordt naar de uitspraken van het Europese Hof in de zaken Brand en Morsink. Verzocht wordt om de bestreden beslissing te vernietigen en klager met voorrangte plaatsen in een tbs-inrichting en aan hem een tegemoetkoming toe te kennen.
Namens de Minister is inzake het beroep het volgende standpunt naar voren gebracht. Het beroep zal materieel ongegrond zijn. Ten tijde van de bestreden beslissing verbleef klager negen maanden in een h.v.b. Een dergelijke duur isniet zodanig lang dat de bestreden beslissing op die enkele grond onredelijk en onbillijk is.
Er bestaat geen aanleiding ten aanzien van klager af te wijken van de volgorde van plaatsing in tbs-inrichtingen die primair wordt bepaald door de aanvangsdatum van de tbs. Niet is gebleken dat klager, die op een bijzonderezorgafdeling verblijft, met voorrang boven andere tbs-passanten in een tbs-inrichting moet worden geplaatst. De Minister had ten tijde van het nemen van de bestreden beslissing vanuit de inrichting van klagers verblijf geen signalenontvangen dat klagers situatie in het h.v.b. onhoudbaar zou zijn en/of dat van detentieongeschiktheid moest worden gesproken.
Uit de overgelegde medische verklaring van 15 november 2004 van de forensisch psychiatrische dienst Rotterdam/Dordrecht volgt dat klagers psychische conditie niet zodanig is dat hij als ongeschikt voor verblijf in een h.v.b. moetworden aangemerkt.
4. De beoordeling
De totale duur van het verblijf van klager als passant in een h.v.b. bedroeg ten tijde van de bestreden beslissing negen maanden.
In het licht van de op 10 november 2004 onherroepelijk geworden uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens van 11 mei 2004 (no. 49902/99) in de zaak Brand moet geoordeeld worden dat een passantentermijn van zesmaanden of meer in strijd is met artikel 5, eerste lid, van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.
De beroepscommissie is, gelet op het vorenoverwogene, van oordeel dat de bestreden beslissing tot verlenging van de passantentermijn van 13 november 2004 tot en met 10 februari 2005 in strijd is met het recht. Zij zal derhalve hetberoep gegrond verklaren.
Gelet op het feit dat van de zijde van de beroepscommissie de beoordeling van de detentiegeschiktheid met behulp van een medische verklaring vervalt en gelet op het feit dat de beroepscommissie niet oordeelt over zaken betreffendede in artikel 12, eerste lid, Bvt genoemde passantentermijn, acht zij het van groot belang dat de Minister de penitentiaire inrichtingen erop wijst de situatie van een tbs-passant in relatie tot zijn detentie(on)geschiktheidnauwlettend te volgen.
Omtrent een eventueel vast te stellen tegemoetkoming zal de beroepscommissie beslissen bij afzonderlijke afspraak. De Minister is dienaangaande inmiddels om zijn standpunt gevraagd.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en vernietigt de bestreden beslissing.
Zij houdt de uitspraak omtrent de eventueel vast te stellen tegemoetkoming aan.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. N. Jörg, voorzitter, mr. S.L. Donker en drs. G.A.M. Mensing, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.S. van Gemert, secretaris, op 3 januari 2005
secretaris voorzitter