Nummer R-19/4068/GA
Betreft [klager] Datum 5 juni 2020
Uitspraak van de beroepscommissie van de RSJ op het beroep van [klager] (hierna: klager)
1. De procedure
Klager heeft beklag ingesteld tegen het zoekraken van persoonlijke eigendommen (waardevolle kledingstukken) na invoer (AE 2019/162).
De alleensprekende beklagrechter bij de Penitentiaire Inrichting (PI) Alphen te Alphen aan den Rijn heeft op 3 juni 2019 het beklag ongegrond verklaard. De uitspraak van de beklagrechter is bijgevoegd.
Klagers raadsman, mr. E.R. Weening, heeft namens klager beroep ingesteld tegen deze uitspraak.
De beroepscommissie heeft klager, zijn raadsman en de directeur van de PI Alphen (hierna: de directeur) in de gelegenheid gesteld hun standpunten schriftelijk (nader) toe te lichten. Op 6 mei 2020 heeft de beroepscommissie de directeur verzocht om nadere inlichtingen. Die nadere inlichtingen zijn op 12 mei 2020 ontvangen. Klager en zijn raadsman zijn in de gelegenheid gesteld op de nadere inlichtingen van de directeur te reageren, maar hebben van die gelegenheid geen gebruik gemaakt.
2. De standpunten in beroep
Standpunt van klager
Klager stelt dat hij na invoer waardevolle kleding is kwijtgeraakt. Klager heeft getekend voor ontvangst van een zak. Na opening bleek hij een verkeerde zak te hebben gekregen. Personeel is op onderzoek uitgegaan en daaruit zou gebleken zijn dat zijn kleding was omgewisseld met die van een medegedetineerde, die had geweigerd diverse waardevolle kledingstukken van klager terug te geven. Dat hem door de directeur tegengeworpen wordt dat hij een eigen risico-verklaring heeft getekend is bestuurlijk onbehoorlijk. Bij het uitreiken en ondertekenen wordt een gedetineerde niet eerst in de gelegenheid gesteld de zak te controleren. Na opening heeft klager zo snel mogelijk het personeel geïnformeerd.
Standpunt van de directeur
Het is de eigen verantwoordelijkheid van klager dat hij ‘voor ontvangst’ en ‘eigen risico’ tekent, nog voordat hij zich heeft overtuigd van de inhoud. Wanneer de invoerzak dichtgeknoopt wordt uitgereikt wordt er gevraagd of de gedetineerde dit wil controleren voordat er getekend wordt. Het is aan de gedetineerde zelf of hij dat beslist te doen. Klager had kunnen weigeren om te tekenen en zich hierover kunnen beklagen bij het afdelingshoofd. Dit heeft hij niet gedaan. Op de badafdeling is verder niets bekend over vermiste goederen van klager. Voorts persisteert de directeur bij het verweer op beklag.
3. De beoordeling
Het risico van vermissing van goederen die een gedetineerde invoert in de inrichting berust in beginsel bij de gedetineerde, tenzij de directeur verantwoordelijk moet worden gehouden. Klager heeft tijdens de ontvangst een eigen risico-verklaring getekend, maar heeft daarna geconstateerd dat kledingstukken ontbraken. Zijn kleding zou zijn omgewisseld met die van een andere gedetineerde. Tijdens de zitting van de beklagrechter is van de zijde van de directie naar voren gebracht dat bij hen niets bekend is van het verwisselen van spullen. Wat er precies met de kleding van klager is gebeurd en of de gang van zaken is geweest zoals klager stelt, kan op basis van de stukken in het dossier en de nadere inlichtingen van de directeur niet worden vastgesteld. De beroepscommissie is van oordeel dat niet aannemelijk is geworden dat de directeur een verwijt treft voor de vermissing van klagers kledingstukken.
Hetgeen in beroep is aangevoerd kan naar het oordeel van de beroepscommissie niet tot een andere beslissing leiden dan die van de beklagrechter. Het beroep zal daarom ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagrechter.
Deze uitspraak is op 5 juni 2020 gedaan door de beroepscommissie, bestaande uit mr. M. Iedema, voorzitter, U.P. Burke en mr. D. van der Sluis, leden, bijgestaan door mr. K. Kiela, secretaris.
secretaris voorzitter