nummer: R-19/3901/GM
betreft: [Klager] datum: 10 januari 2020
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 30 van de Penitentiaire maatregel (Pm) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van [Klager], verder te noemen klager, gericht tegen medisch handelen door of namens de inrichtingsarts verbonden aan het Justitieel Complex Zaanstad, alsmede van de overige stukken, waaronder het verslag van 7 mei 2019 van de bemiddeling door de medisch adviseur bij het ministerie van Justitie en Veiligheid. Ter zitting van de beroepscommissie van 5 november 2019, gehouden in de penitentiaire inrichting (p.i.) Vught is verschenen […], Hoofd Zorg van het Justitieel Complex Zaanstad. De raadsman van klager, mr. H.J.G. Dudink, heeft een aanhoudingsverzoek ingediend. Klager heeft afstand gedaan van zijn aanwezigheidsrecht en heeft om die reden geen gebruik gemaakt van de gelegenheid te worden gehoord ter zitting. Het derde lid van de beroepscommissie, drs. P.J.M. van Puffelen, kon niet ter zitting aanwezig zijn, maar beslist wel mee op het beroep aan de hand van het dossier en het besprokene ter zitting. De voorzitter heeft dit ter zitting meegedeeld. Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beroep
De klacht, zoals neergelegd in het verzoek om bemiddeling aan de medisch adviseur van 7 mei 2019, betreft het weigeren van het maken van een verwijsbrief door de huisarts, voor een persoonlijkheidsonderzoek door de psycholoog.
2. De standpunten van klager en de inrichtingsarts
Door klager is de klacht als volgt – kort en zakelijke weergegeven – schriftelijk toegelicht. Klager krijgt niet dezelfde zorg die normaal gesproken buiten de p.i. wordt gegeven. Als hij doorverwezen wil worden naar de psycholoog, wordt hem dit telkens geweigerd. Klager wordt vrijwel niet onderzocht door specialisten. Dit onderzoek is niet van toepassing in zijn strafzaak en zijn strafzaak is dan ook niet de reden dat hij onderzocht wil worden. Klager wil enkel weten of hij een stoornis heeft. Om dat te onderzoeken heeft klager een verwijzing van de huisarts nodig. Het zelf betalen van dit soort onderzoeken is voor klager geen optie, omdat onderzoekers buiten de inrichting enkel een verwijsbrief van een arts accepteren. Mocht de inrichtingsarts beoordelen dat klager niets mankeert, dan wil hij graag daar een brief van. Klager verblijft momenteel niet op de Extra Zorgvoorziening (EZV). Namens de inrichtingsarts is het volgende standpunt – kort en zakelijk weergegeven – ingenomen. Klager verblijft niet op de EZV-afdeling, maar op een luwte afdeling, waar eenpersoonscellen zijn. Klager wordt regelmatig gesproken in het Psycho Medisch Overleg (PMO). Klager wordt geregeld onderzocht door specialisten en zij zien geen enkele aanleiding klager door te verwijzen voor een persoonlijkheidsonderzoek. Hij spreekt vaak met de Praktijk Ondersteuner Huisarts. Klager wil voornamelijk een persoonlijkheidsonderzoek voor zijn lopende strafzaak. Klager kan een verzoek indienen tot het doen van een second opinion. Hij hoeft hiervoor niet te worden doorverwezen. Als hij dit wenst, dan moet hij de kosten die dit meebrengt zelf betalen. De p.i. kan klager hiermee helpen, bijvoorbeeld als er een spreekkamer nodig is.
3. De beoordeling
Aanhoudingsverzoek
Namens klager is een aanhoudingsverzoek ingediend door zijn raadsman. Klager en zijn raadsman kunnen niet aanwezig zijn ‘vanwege geen middelen’ en klager omdat hij ‘vanwege medische redenen niet de hele dag onderweg kan zijn met DV&O.’ Daarnaast is het voor de raadsman, vanwege de reisafstand, niet logisch af te reizen naar de p.i. Vught. De beroepscommissie wijst het verzoek tot aanhouding af, nu het onvoldoende is onderbouwd. Voorts is het niet aan de raadsman en klager om te bepalen waar de zitting plaatsvindt. Aan de raadsman en klager is evenwel eerst abusievelijk bericht dat het verzoek tot aanhouding is toegewezen. Deze mededeling is ingetrokken en de procespartijen zijn hiervan op de hoogte gebracht. De raadsman en klager hebben wel de mogelijkheid gekregen om op het schriftelijk verslag, waarin het standpunt is vermeld dat ter zitting namens de inrichtingsarts is ingenomen, desgewenst binnen tien dagen te reageren. Klager heeft hier op gereageerd en namens de inrichtingsarts is daarop nog kort gereageerd. De beroepscommissie zal deze reacties bij haar beoordeling betrekken.
Inhoudelijk
Het is in eerste instantie aan de behandelend inrichtingsarts te bepalen of er vanuit medisch oogpunt psychische hulpverlening geïndiceerd is voor een gedetineerde. Klager is doorverwezen door de inrichtingsarts naar de psychologen binnen het Justitieel Complex Zaanstad. Vervolgens is hij besproken in het PMO. De inrichtingsarts ziet geen aanleiding klager door te verwijzen naar een psycholoog buiten de inrichting. De medische dienst en de psycholoog zien eveneens geen reden voor nader psychologisch onderzoek. Als klager zelf verder onderzoek wil laten uitvoeren is dat mogelijk, maar daar hoeft de arts geen verwijzing voor te maken. De afspraak die is gemaakt, en klager is daarvan ook op de hoogte, dat als hij zich nader wenst te onderzoeken door een specialist naar keuze, dit mogelijk is op klagers kosten. De beroepscommissie is – het voorgaande in samenhang en onderling verband bezien – van oordeel dat het handelen van de inrichtingsarts niet kan worden aangemerkt als in strijd met de in artikel 28 Pm neergelegde norm. Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. M.J. Stolwerk, voorzitter, drs. K.M.P.A.M. Habryka en drs. P.J.M. van Puffelen, leden, in tegenwoordigheid van mr. A. de Groot, secretaris op 10 januari 2020.
secretaris voorzitter