nummer: 03/2255/GA
betreft: [klager] datum: 12 januari 2004
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 23 september 2003 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr.P.H.W. Spoelstra, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak d.d. 28 augustus 2003 van de beklagcommissie bij de penitentiaire inrichtingen (p.i.) Haaglanden, locatie Zoetermeer,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 24 november 2003, gehouden in de p.i. Amsterdam, zijn gehoord klager, bijgestaan door zijn raadsman, en de heer [...], unitdirecteur van de gevangenis Zoetermeer.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de als afwijzing aan te merken beslissingen d.d. 8 en 18 augustus 2003 van de directeur op klagers verzoeken hem algemeen verlof te verlenen omstreeks medio augustus 2003 en op 10 oktober 2003.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Door en namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
De beklagcommissie heeft begrepen dat klager vervangende hechtenis op grond van artikel 22 d van het Wetboek van Strafrecht (Sr) - ter vervanging van een taakstraf - ondergaat. Dit is niet juist.
Klager is bij onherroepelijk geworden vonnis van de arrondissementsrechtbank te Almelo d.d. 10 januari 2000 verplicht tot betaling van f. 297.000,-- wegens wederrechtelijk verkregen voordeel, bij gebreke van betaling en verhaal tevervangen door 900 dagen hechtenis. Bij beschikking d.d. 19 maart 2003 van deze rechtbank is de duur van de vervangende hechtenis gewijzigd en vastgesteld op 685 dagen. Het betreft vervangende hechtenis als bedoeld in artikel 24dSr. De gevangenisstraf waarmee de ontnemingsmaatregel in verband staat heeft klager reeds geheel ondergaan. Hij voldoet aan het criterium van artikel 14, eerste lid onder a, van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (deRegeling) inhoudend dat hij tenminste een derde van de onherroepelijk en onvoorwaardelijk opgelegde straf moet hebben ondergaan. De huidige vervangende hechtenis wordt overigens niet aansluitend aan deze gevangenisstraftenuitvoergelegd.
Artikel 14, tweede lid, van de Regeling bepaalt dat het strafrestant moet worden berekend door meetelling van de vervangende hechtenis op grond van artikel 24d Sr. Bij optelling van klagers strafrechtelijk gedeelte van nihil en devervangende hechtenis ex artikel 24d, die eindigt op 12 augustus 2004, komt het strafrestant ten tijde van de eerste van de onderhavige verlofaanvragen op een jaar, zodat klager ook voldoet aan het criterium van artikel 14, eerstelid onder b., van de Regeling.
De Regeling kent in artikel 14, eerste lid onder a, het begrip “straf”. De beklagcommissie heeft dit ten onrechte begrepen als “vrijheidsstraf”, zoals omschreven in artikel 1 van de Pbw. Deze opvatting van de beklagcommissie isonjuist omdat de term vrijheidsstraf niet in de Regeling is vermeld en deze opvatting ook niet strookt met het begrip strafrestant, als gehanteerd in artikel 14, tweede lid, van de Regeling.
Aangezien er geen weigeringsgronden zijn genoemd in deze zaak komt klager in aanmerking voor algemeen verlof.
De directeur heeft zijn standpunt, zoals ingenomen tegenover de beklagcommissie, in beroep toegelicht als volgt. Aanvankelijk heb ik mij op het standpunt gesteld dat klager vervangende hechtenis als bedoeld in artikel 22d Sr, opgrond van de Wet Terwee, ondergaat. Dit is niet juist; klager ondergaat vervangende hechtenis als bedoeld in artikel 24d Sr. Ik zal nadere schriftelijke informatie omtrent de juiste insluitingstitel verstrekken. Klager voldoet nietaan de objectieve criteria van artikel 14 van de Regeling, omdat personen die op grond van artikel 24d Sr gedetineerd zijn, niet voortijdig in vrijheid dienen te worden gesteld.
3. De beoordeling
In het tweede lid van artikel 14 van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting d.d. 24 december 1998, nr. 733726/98/DJI (de Regeling) is bepaald dat bij het vaststellen van het strafrestant in verband met het verlenen vanverlof ook de vervangende hechtenis op grond van artikel 24d Sr wordt meegeteld.
Klager ondergaat vervangende hechtenis als bedoeld in artikel 24d Sr op grond van een ontnemingsmaatregel, krachtens een vóór 1 september 2003 onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak. De Wet aanpassing ontnemingswetgeving van8 mei 2003, in werking getreden op 1 september 2003, heeft geen gevolgen voor de tenuitvoerlegging van laatstgenoemde hechtenis.
De verzoeken tot het verlenen van verlof zijn afgewezen op een onjuiste grond nu de Regeling bepaalt dat tot het strafrestant ook vervangende hechtenis gerekend wordt.
De beslissing van de beklagcommissie kan derhalve niet in stand blijven; klagers beklag verwoord in het klaagschrift van 12 augustus 2003 zal alsnog gegrond worden verklaard en klagers beklag verwoord in het klaagschrift van 22augustus 2003 - waarop de beklagcommissie niet heeft beslist - zal eveneens gegrond worden verklaard. De beslissingen van de directeur zullen worden vernietigd en de directeur zal worden opgedragen opnieuw te beslissen op deonderhavige verzoeken van klager.
4. De uitspraak
De beroepscommissie vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie en draagt de directeur op een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van deze uitspraak.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. P.C. Vegter, voorzitter, mr. H.B. Greven en dr. E.B.M. Rood-Pijpers, leden, in tegenwoordigheid van mr. Chr.F. Swart-Babbé, secretaris, op 12 januari 2004.
secretaris voorzitter