nummer: R-19/4042/GV
betreft: [klager] datum: 13 november 2019
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. J.J. Serrarens, namens […], verder te noemen klager, gericht tegen een op 21 juni 2019 genomen beslissing van de Minister voor Rechtsbescherming (de Minister), en van de onderliggende stukken. De beroepscommissie heeft de Minister in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager en zijn raadsvrouw om het beroep schriftelijk toe te lichten. Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing De Minister heeft klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van strafonderbreking afgewezen.
2. De standpunten
Namens klager is het beroep als volgt – samengevat – toegelicht.
Er is sprake van dringende redenen van lichamelijke en psychische aard die aan de voortzetting van detentie in de weg staan, zoals bedoeld in artikel 37 van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (de Regeling). Uit de bijgevoegde medische informatie blijkt dat klagers lichamelijke en psychische conditie tijdens de detentieperiode is verslechterd. Klager heeft chronische pijnklachten, een verlamde rechterarm, een versleten linker pols, een klapvoet en een ontwrichte rechterknie. Hij is permanent oververmoeid, lijdt aan jicht en voelt zich in toenemende mate somber. Voorafgaand aan zijn detentie is hij met een bipolaire stoornis gediagnostiseerd. Op 22 juli 2019 heeft hij bij de inrichtingsarts aangegeven dat hij zoveel pijn ervaart dat het leven voor hem zinloos is. Hij denkt aan suïcide als er geen doorbraak komt. Op 28 augustus 2019 is hij voor onderzoek aan zijn knie naar het ziekenhuis geweest. Voorts kunnen de penitentiaire inrichting (p.i.) Sittard, het Justitieel Complex voor Somatische Zorg (JCvSZ) noch andere inrichtingen de voor klager noodzakelijke medische zorg bieden. De inrichtingsarts, de fysiotherapeut, klagers casemanager en personeel op de afdeling zijn van mening dat de benodigde zorg, waaronder dagelijkse bewegingsoefeningen, therapieën en medicatie, niet vanuit detentie kunnen worden geleverd. In het bijzonder heeft de inrichtingsarts klager te kennen gegeven dat hij diens situatie binnen detentie onhoudbaar vindt. Reeds voor zijn detentieperiode is bij de Dienst Justitiële Inrichtingen de vrees geuit dat zijn gezondheid tijdens de detentie fors zou verslechteren. In tegenstelling tot zijn thuissituatie beschikt klager niet over een aangepast bed, een aangepaste stoel en de juiste voeding en medicatie. De medisch adviseur onderschat daarnaast de ernst van de bij hem aanwezige lichamelijke en psychische klachten. Klager is immers vanwege deze klachten niet in staat te functioneren in het gesloten regime van een p.i. Nu de medisch adviseur het onderzoek onvoldoende zorgvuldig heeft uitgevoerd en het onderzoek onjuistheden bevat, heeft de Minister dit advies ten onrechte aan de bestreden beslissing ten grondslag gelegd. Het is noodzakelijk dat aan klager strafonderbreking wordt verleend, omdat hij dringend behoefte heeft aan passende zorg en intensieve therapie. Vanuit de thuissituatie kan hij die zorg – mede met ondersteuning van zijn sociale netwerk – onmiddellijk realiseren. Buiten de inrichting kan hij de benodigde afspraken maken met zijn fysiotherapeut, neuroloog, orthopeed en de pijnkliniek. Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt toegelicht. Het advies van de medisch adviseur is gebaseerd op de inlichtingen van onder meer het JCvSZ, de orthopedische chirurg, de neuroloog, de osteopaat en de huisarts van de p.i. Sittard. De medisch adviseur bevestigt klagers lichamelijke en psychische klachten. Zijn psychische gesteldheid is eveneens in het psycho-medisch overleg besproken. Hierbij is echter ook opgemerkt dat hij bij de medische dienst goed in beeld is en dat de voor hem benodigde zorg vanuit detentie kan worden geleverd. De medisch adviseur, evenals het mdo, de advocaat-generaal en de vrijhedencommissie, zien geen noodzaak voor het verlenen van strafonderbreking. De bestreden beslissing kan daarom niet als onredelijk of onbillijk worden aangemerkt. Op klagers verzoek om strafonderbreking zijn de volgende adviezen uitgebracht. De medisch adviseur acht het verlenen van strafonderbreking op medische gronden niet geïndiceerd. De vrijhedencommissie en het multidisciplinair overleg hebben negatief geadviseerd ten aanzien van het verzoek om strafonderbreking, omdat de voor klager benodigde zorg vanuit detentie kan worden geboden. De advocaat-generaal bij het ressortparket te Amsterdam heeft, onder verwijzing naar het advies van de medisch adviseur, negatief geadviseerd ten aanzien van het verzoek om strafonderbreking. De politie heeft het verlofadres geverifieerd en in orde bevonden.
3. De beoordeling
Klager ondergaat een gevangenisstraf van vier jaren, met aftrek, wegens oplichting en witwassen. Aansluitend dient hij eventueel een subsidiaire hechtenis van driehonderd dagen te ondergaan op grond van de wet Terwee. De einddatum van zijn detentie is op dit moment bepaald op 11 juni 2021. In artikel 34 van de Regeling is bepaald dat strafonderbreking kan worden verleend wegens zodanig bijzondere omstandigheden in de persoonlijke sfeer, dat niet kan worden volstaan met een andere vorm van verlof. Strafonderbreking kan op grond van artikel 37 van de Regeling worden verleend wegens dringende redenen van lichamelijke of psychische aard, gelegen in de persoon van de gedetineerde, indien en voor zover de inrichtingsarts heeft bevestigd dat deze redenen aan de voortzetting van detentie in de weg staan.
Klager verzoekt om strafonderbreking voor de duur van drie maanden in verband met zijn lichamelijke en psychische gezondheidssituatie.
Uit het dossier volgt dat klagers gezondheidssituatie zorgelijk is en veel aandacht behoeft. Het – in verband met klagers verlofaanvraag – op 17 mei 2019 uitgebrachte advies van de medisch adviseur steunt op informatie uit zijn medisch dossier en (recente) inlichtingen van onder meer het JCvSZ en de inrichtingsarts. Ook heeft de medisch adviseur kennis genomen van klagers medische verleden vanaf het jaar 2002.
In zijn advies benoemt de medisch adviseur klagers lichamelijk en daarmee gepaard gaande psychische gezondheidsklachten. Daarbij is opgemerkt dat deze klachten hem in toenemende mate belemmeren in zijn bewegingsmogelijkheden en bij zijn dagelijkse activiteiten. In dit verband is klager in contact met verscheidene specialisten, onder meer ten aanzien van pijnmedicatie die vanuit de detentie wordt gecontinueerd. De medisch adviseur adviseert omtrent zijn lichamelijke zorgbehoeften in overleg te treden met de inrichtingsarts en de afdeling waar klager verblijft. Klagers psychische gesteldheid is in het psycho-medisch overleg besproken. Op grond van deze informatie concludeert de medisch adviseur dat het verlenen van strafonderbreking op medische gronden niet is geïndiceerd. Klager is bij de medische dienst goed in beeld en de benodigde zorg kan vanuit detentie worden geleverd. Ook bestaan er geen aanwijzingen dat klagers detentie zijn huidige gezondheids-problematiek heeft veroorzaakt of verslechterd. Naar het oordeel van de beroepscommissie heeft de Minister in redelijkheid klagers verzoek om strafonderbreking (mede) op grond van het hiervoor besproken advies van de medisch adviseur kunnen afwijzen. Het beroep zal daarom ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. M.M. van der Nat, voorzitter, J.G.A. van den Brand en mr. J.A.M. de Wit, leden, in tegenwoordigheid van mr. M.G. Bikker, secretaris, op 13 november 2019.
secretaris voorzitter