nummer: R-18/653/GA
betreft: [klager] datum: 9 januari 2019
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. C.E. Hok-A-Hin, namens […], verder te noemen klager, gericht tegen een uitspraak van 25 mei 2018 van de beklagcommissie bij de penitentiaire inrichting (p.i.) Arnhem, betreffende
a. een disciplinaire straf van zeven dagen opsluiting in een strafcel, wegens het aantreffen van contrabande (A-2018-131) en
b. de beslissing tot degradatie van klager naar het basisprogramma (A-2018-132), alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, die in afschrift aan deze uitspraak is gehecht. Ter zitting van de beroepscommissie van 26 november 2018, gehouden in de p.i. Lelystad, is gehoord klagers raadsvrouw mr. C.E. Hok-A-Hin. De directeur van de p.i. Arnhem heeft schriftelijk laten weten verhinderd te zijn ter zitting te verschijnen. Hoewel klager, die zich inmiddels in vrijheid bevindt, op behoorlijke wijze was opgeroepen, is hij niet ter zitting verschenen. Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De beoordeling
a. Hetgeen in beroep is aangevoerd voor wat betreft de opgelegde disciplinaire straf kan naar het oordeel van de beroepscommissie niet tot een andere beslissing leiden dan die van de beklagcommissie. Het beroep zal in zoverre derhalve ongegrond worden verklaard.
b. Volgens vaste jurisprudentie van de RSJ dient de directeur voorafgaande aan de beslissing tot degradatie een belangenafweging te maken. Bij die belangenafweging dient de directeur het “oranje-gedrag” dan wel het “rode gedrag” van de gedetineerde af te zetten tegen het structurele gedrag, waaronder al het “groene gedrag”, van de gedetineerde. Uit die belangenafweging dient duidelijk te blijken waarom het “oranje gedrag” dan wel “rode gedrag” van de gedetineerde, bezien in het licht van het uitgangspunt van het DBT dat gedetineerden zelf verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun re-integratie, dient te leiden tot degradatie. Teneinde te voorkomen dat een gedetineerde op een incidentele gedraging wordt beoordeeld, dient de directeur naast de feiten en omstandigheden van het ongewenste gedrag, mee te wegen het structurele gedrag van de betrokken gedetineerde, waarin alle onderdelen van goed gedrag worden meegenomen. In het onderhavige geval heeft de directeur aan de beslissing tot degradatie het aantreffen op klagers cel van een iPhone met oplader en een bolletje softdrugs ten grondslag gelegd. De degradatiebeslissing bevat evenwel geen deugdelijke en inzichtelijke belangenafweging waarbij het rode gedrag van klager is afgezet tegen het groene gedrag van klager. Het enkel verwijzen naar het D&R-plan – dat bovendien niet in het dossier zit – voor klagers groene gedrag is daartoe niet voldoende. Daarom is de beslissing tot degradatie naar het oordeel van de beroepscommissie onvoldoende onderbouwd. Het beroep van klager zal derhalve gegrond worden verklaard en de beroepscommissie zal aan klager een financiële tegemoetkoming toekennen ter hoogte van € 30,=.
2. De uitspraak
a. De beroepscommissie verklaart het beroep ten aanzien van de disciplinaire straf ongegrond en bevestigt in zoverre de uitspraak van de beklagcommissie.
b. De beroepscommissie verklaart het beroep ten aanzien van de degradatiebeslissing gegrond, vernietigt in zoverre de uitspraak van de beklagcommissie en verklaart het beklag in zoverre alsnog gegrond. Zij bepaalt dat aan klager een tegemoetkoming toekomt van € 30,=.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr.dr. J. de Lange, voorzitter, J.G.A. van den Brand en J. Schagen MA, leden, in tegenwoordigheid van mr. R. Smeijers, secretaris, op 9 januari 2019.
secretaris voorzitter