Nummer: 17/3122/GA
betreft: [klager] datum: 22 maart 2018
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. N. El Farougui, namens
[…], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 12 september 2017 van de beklagcommissie bij de penitentiaire inrichtingen (p.i.) Zwolle,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 22 februari 2018, gehouden in de p.i. Lelystad, zijn gehoord klager, bijgestaan door zijn raadsvrouw mr. N. El Farougui.
De directeur van voornoemde p.i. heeft schriftelijk laten weten niet ter zitting te zullen verschijnen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag houdt in dat het dagprogramma niet voldoet aan het bij de wet gestelde minimum aantal uren (Z1 2017-000355).
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Door en namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Het dagprogramma omvat 42,5 uur. Het dagprogramma voldoet derhalve niet aan de 59 uren waarop klager blijkens artikel 3, tweede lid, van de Penitentiaire maatregel (hierna: Pm) recht op heeft. Daarnaast is klager ten onrechte in het verkeerde regime geplaatst. Klager is vanuit de p.i. Arnhem, waar hij in het plusprogramma zat, overgeplaatst naar de p.i. Zwolle alwaar het regime bestaat uit een combinatie van een huis van bewaring en gevangenis. In eerdere reacties vermeldt de directie van de p.i. Zwolle dat klager in een algehele gemeenschap zat en nu in beroep wordt voor het eerst gesproken over een beperkte gemeenschap. Klager heeft ter zitting verklaard dat hij sinds 21 januari 2018 in het plusprogramma is geplaatst, terwijl hij al in maart 2017 promoveerde naar het plusprogramma en het advies van zijn casemanager dateert van 21 december 2016.
De directeur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Bij klager is geen sprake van een algehele gemeenschap, maar van een beperkte gemeenschap. De p.i. Zwolle is bij bestemmingsaanwijzing onder meer aangewezen als een locatie met een regime van beperkte gemeenschap. Het tweede lid van artikel 3 Pm is derhalve niet van toepassing. Aan klager wordt een activiteitenprogramma aangeboden van ruim 40 uren per week en hiermee voldoet het ruimschoots aan de in artikel 3, derde lid, van de Pm neergelegde norm. Op 17 maart 2017 heeft klager een besluit tot promotie naar het plusprogramma ontvangen. Het standpunt dat de p.i. Zwolle het plusprogramma niet kent, is dan ook niet aannemelijk.
3. De beoordeling
Klagers beklag heeft betrekking op het dagprogramma dat hem in de p.i. is aangeboden. Deze klacht ziet naar het oordeel van de beroepscommissie op een
algemene voor alle in de inrichting in het basisprogramma verblijvende gedetineerden geldende regel. Tegen een algemene regel staat in beginsel geen beklag open, tenzij die regel in strijd is met hogere wet- of regelgeving. Derhalve dient de beroepscommissie na te gaan of sprake is van strijd met wet- of regelgeving van hogere orde.
Uit het beklagformulier blijkt dat klager ten tijde van het indienen van zijn klacht verbleef in de p.i. Zwolle. De p.i. Zwolle is bij bestemmingsaanwijzing aangewezen als een inrichting met een regime van beperkte gemeenschap. Ingevolge artikel 3, derde lid, van de Penitentiaire maatregel (Pm) wordt aan gedetineerden die verblijven in een regime van beperkte gemeenschap tussen de 18 uren en 63 uren per week aan activiteiten en bezoek geboden. De beroepscommissie wijst erop dat in de Pm voor wat betreft het regime van beperkte gemeenschap enkel eisen zijn gesteld ten aanzien van de duur van het activiteitenprogramma en – anders dan voor wat betreft het regime van algehele gemeenschap – niet ten aanzien van de duur van het dagprogramma. In een regime van beperkte gemeenschap valt het activiteitenprogramma veelal samen met het dagprogramma.
Klager klaagt erover dat het dagprogramma slechts uit ruim 40 uren bestaat. De beroepscommissie is met de beklagcommissie van oordeel dat het activiteitenprogramma daarmee ruimschoots aan de in artikel 3, derde lid, van de Pm neergelegde norm voldoet. Het aan klager aangeboden dagprogramma is niet in strijd is met hogere wet- of regelgeving. Om die reden is klager niet-ontvankelijk in zijn beklag.
De beroepscommissie zal de uitspraak van de beklagcommissie derhalve vernietigen en klager alsnog niet-ontvankelijk verklaren in zijn beklag.
De beroepscommissie overweegt dat in het klaagschrift wordt geklaagd over het feit dat het dagprogramma niet voldoet aan het bij de wet gestelde minimum aantal uren en dat deze klacht in beroep is uitgebreid met het feit dat klager in een verkeerd regime is geplaatst na zijn overplaatsing. Dit laatste valt buiten de omvang van het oorspronkelijke beklag en de beroepscommissie kan klager in zoverre niet ontvangen in het beroep.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart klager niet ontvankelijk in het beroep, voor zover het de uitbreiding van het oorspronkelijke beklag betreft.
De beroepscommissie vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie en verklaart klager alsnog niet-ontvankelijk in zijn beklag.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.A.M. de Wit, voorzitter, mr. A.G. Coumans en drs. J.E. Wouda, leden, in tegenwoordigheid van
mr. L.E.M. Meekenkamp, secretaris, op 22 maart 2018.
secretaris voorzitter