nummer: 02/2498/TA
betreft: [klager] datum: 26 mei 2003
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennis genomen van een op 26 november 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak d.d. 23 oktober 2002 van de beklagcommissie bij de Dr. S. van Mesdagkliniek te Groningen, verder te noemen de inrichting,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 14 april 2003, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Midden Holland te Alphen a/d Rijn, zijn gehoord klagers raadsman mr. N.A. Heidanus, en namens het hoofd van voormelde tbs-inrichting deheer [...], staffunctionaris algemene en juridische zaken. Hiervan is het aangehechte verslag opgemaakt.
Hoewel voor extra beveiligd vervoer van klager naar de zitting was zorggedragen, heeft klager zelf door problemen met vervoer geen gebruik kunnen maken van de gelegenheid om te worden gehoord. Klager heeft ermee ingestemd dat zijnraadsman namens hem is gehoord.
Op grond van de stukken en haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de beslissing de frequentie van klagers belcontacten met de buitenwereld te beperken tot twee keer per dag.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten
Klager heeft in zijn beroepschrift volhard in zijn tegenover de beklagcommissie afgelegde verklaringen.
Namens klager is ter zitting daaraan het volgende toegevoegd.
Veelvuldig belcontact is gewoon in klagers cultuur. Klager heeft geen contact van buiten de inrichting en lijdt een eenzaam bestaan. Hij had al heel lang toestemming om naar buiten te bellen en mocht er op grond daarvan opvertrouwen dat hij zes à zeven keer per dag met de buitenwereld mocht bellen. Dit recht is zonder directe aanleiding beperkt en zonder dat dit hem schriftelijk is meegedeeld. Dit is in strijd met de beginselen van de redelijkheid enzorgvuldigheid, gelet op klagers situatie en voorgeschiedenis.
Namens het hoofd van de inrichting is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Zoals ook aangegeven tegenover de beklagcommissie bestond er wel degelijk aanleiding om het aantal belmomenten van klager te beperken. Klager werd steeds chaotischer. Zijn waanpsychose, waarin hij bezig was met allerleiuitvindingen, was dermate bloeiend dat hij op de instroomafdeling op medicatie is ingesteld. Zijn belgedrag moest gestroomlijnd worden. Klager heeft structuur nodig. Medicatie is erg belangrijk, maar klager wilde geen medicatiegebruiken. Klager wil blijven ageren en kan geen grenzen aanbrengen.
3. De beoordeling
De beroepscommissie komt tot het oordeel dat de beklagcommissie op goede gronden en met juistheid op het beklag heeft beslist. Zij neemt daarbij in aanmerking dat klager zijn voorheen ruimere belmogelijkheden blijkens deinlichtingen namens het hoofd van de inrichting gebruikte voor, in het licht van zijn bloeiende waanpsychose, zorgbarende contacten waarin klager gestructureerd moest worden.
Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. S.L. Donker, voorzitter, drs. B. van Dekken en mr. Y.A.J.M. van Kuijck, leden, in tegenwoordigheid van mr. E.W. Bevaart, secretaris, op 26 mei 2003
secretaris voorzitter
nummer: 02/2498/TA
betreft : [...], verder klager te noemen.
Verslag van het behandelde ter zitting van de beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden van 14 april 2003, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Midden Holland te Alphena/d Rijn.
Samenstelling van de beroepscommissie:
voorzitter: mr. S.L. Donker
leden: drs. B. van Dekken en mr. Y.A.J.M. van Kuijck.
De beroepscommissie is bijgestaan door de secretaris mr. E.W. Bevaart.
Gehoord zijn klagers raadsman mr. N.A. Heidanus, en namens het hoofd van de Dr. S. van Mesdagkliniek de heer [...], staffunctionaris algemene en juridische zaken.
Namens klager is - zakelijk weergegeven - het volgende aangevoerd.
Klager mocht vanochtend niet met de vervoersdienst DV & O mee, omdat zijn verlofpasje niet in orde was. Klager stemt ermee in dat zijn raadsman namens hem het woord voert.
Het is wel jammer dat klager niet ter zitting aanwezig kan zijn, omdat het belangrijk is dat de beroepscommissie zich een beeld van klager, die zeer emotioneel is, kan vormen.
Veelvuldig belcontact is gewoon in klagers cultuur. Klager heeft geen contact van buiten de inrichting en lijdt een eenzaam bestaan. Hij had al heel lang toestemming om naar buiten te bellen en mocht er op grond daarvan opvertrouwen dat hij zes à zeven keer per dag met de buitenwereld mocht bellen. Dit recht is zonder directe aanleiding beperkt en zonder dat dit hem schriftelijk is meegedeeld. Dit is in strijd met de beginselen van de redelijkheid enzorgvuldigheid, gelet op klagers situatie en voorgeschiedenis.
Namens het hoofd van genoemde inrichting is - zakelijk weergegeven - het volgende verklaard.
Zoals ook aangegeven tegenover de beklagcommissie bestond er wel degelijk aanleiding om het aantal belmomenten van klager te beperken. Klager werd steeds chaotischer. Zijn waanpsychose, waarin hij bezig was met allerleiuitvindingen, was dermate bloeiend dat hij op de instroomafdeling op medicatie is ingesteld. Zijn belgedrag moest gestroomlijnd worden. Klager heeft structuur nodig. Medicatie is erg belangrijk, maar klager wilde geen medicatiegebruiken. Klager wil blijven ageren en kan geen grenzen aanbrengen.
secretaris voorzitter