Nummer: 03/1403/SGA
Betreft: [klager] datum: 8 juli 2003
De voorzitter van de beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 4 juli 2003 bij het secretariaat van de Raad ingekomen verzoekschrift van
[...], verder verzoeker te noemen, verblijvende in de penitentiaire inrichting (p.i.) Utrecht, locatie Nieuwegein te Nieuwegein.
Verzoeker vraagt om schorsing, met toepassing van artikel 66, eerste lid Pbw, van de (verdere) tenuitvoerlegging van de beslissing van de directeur van voormelde locatie d.d. 30 juni 2003, inhoudende het verbod aan verzoeker omtelefonische contacten buiten de p.i. te voeren, met uitzondering van verzoekers advocaat en andere geprivilegieerde contacten, voor de duur van drie maanden, ingaande op 30 juni 2003 en eindigende op 30 september 2003.
De voorzitter heeft voorts kennis genomen van het klaagschrift d.d. 1 juli 2003 alsmede van de schriftelijke inlichtingen van de directeur d.d. 7 juli 2003.
1. De standpunten van verzoeker en van de directeur
Verzoeker heeft het verzoek schriftelijk toegelicht en daarbij aangevoerd dat hij door het opgelegde telefoonverbod onvoldoende contact kan leggen met zijn bezoekers en dat deze contacten nu allemaal via zijn advocaat moeten lopen.Deze heeft het echter ook druk.
Uit de inlichtingen van de directeur komt onder meer het volgende naar voren. Er zijn voldoende alternatieven voor verzoeker om de communicatie met zijn bezoek te regelen. Zo kan verzoeker schriftelijk contact met zijn bezoekopnemen, terwijl het contact met zijn advocaat buiten het verbod valt. De maatregel is ingrijpend. Gelet op de belangen van een van de aangevers is besloten die belangen zwaarder te laten wegen dan het belang van verzoeker.Verzoeker blijft overigens vanuit de inrichting acties ondernemen om een van de aangevers via valse meldingen lastig te vallen. Daar verzoeker niet vrijwillig afziet van het direct of indirect benaderen van de aangevers, is beslotentot genoemde maatregel en wel voor de duur van drie maanden.
2. De beoordeling
De voorzitter stelt voorop dat in het kader van het verzoek om schorsing van de tenuitvoerlegging van een beslissing van de directeur slechts ruimte bestaat voor een voorlopige beoordeling en dat de zaak niet ten gronde kan wordenonderzocht en beslist. Aan de orde is daarom slechts de vraag of de beslissing waarover beklag is ingediend in strijd is met een wettelijk voorschrift dan wel zodanig onredelijk of onbillijk is dat er een spoedeisend belang is omthans over te gaan tot schorsing van de (verdere) tenuitvoerlegging van die beslissing.
De voorzitter overweegt dienaangaande het navolgende.
In artikel 39, eerste lid Pbw is vastgelegd dat een gedetineerde het recht heeft ten minste eenmaal per week gedurende tien minuten telefoongesprekken te voeren. Dit recht kan op grond van het tweede tot en met vierde lid vanartikel 39 Pbw worden beperkt, maar ook in deze spreekt de wet van een bepaald telefoongesprek of bepaalde telefoongesprekken en dus niet van een algeheel verbod. Een algehele beperking van het recht om te mogen telefoneren isblijkens onderdeel 15 onder c van de Memorie van Toelichting bij de Pbw slechts mogelijk indien de maatregel van afzondering in een afzonderingscel of de disciplinaire straf van opsluiting in een strafcel tenuitvoer wordt gelegd.Aan verzoeker is noch een dergelijke maatregel noch een dergelijke onvoorwaardelijke disciplinaire straf opgelegd. Naar het voorlopig oordeel van de voorzitter is de beslissing van de directeur van 30 juni 2003 daarom genomen instrijd met een wettelijk voorschrift en de tenuitvoerlegging van die beslissing dient daarom te worden geschorst.
3. De uitspraak
De voorzitter wijst het verzoek toe en schorst met onmiddellijke ingang de tenuitvoerlegging van de beslissing van de directeur d.d. 30 juni 2003.
Aldus gedaan door mr. D.J. Dee, voorzitter, in tegenwoordigheid van B.A. Bogaars, secretaris, op 8 juli 2003.
secretaris voorzitter