nummer: 03/1057/GV
betreft: [klager] datum: 26 juni 2003
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 14 mei 2003 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een op 29 april 2003 genomen beslissing van de Minister van Justitie (de Minister),
alsmede van de onderliggende stukken.
De beroepscommissie heeft de Minister in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager om zijn beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van strafonderbreking afgewezen.
2. De standpunten
Klager heeft aangevoerd dat zijn verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting ten onrechte is afgewezen. Dit heeft hij als volgt toegelicht. Klagers vrouw en kinderen ondervinden momenteel zware problemen. Klagers vrouwstaat onder zware spanningen hetgeen zich uit naar de kinderen die door de huidige situatie toch al onder spanning staan. Klager en zijn gezin zijn van Marokkaanse afkomst en het is moeilijk voor hen om psychische problemenbuitenshuis op te lossen. Binnen de Marokkaanse cultuur wordt dit nog steeds niet geaccepteerd. Klager heeft meermalen verzocht aan zijn vrouw om contact te zoeken met een psycholoog of psychiater maar zij wil hieraan geen gehoorgeven. Klagers vrouw kan zeer weinig tot geen geduld opbrengen en bij het minste geringste is er onenigheid en een stresssituatie gecreëerd. Er wordt niet meer gelachen binnen het gezin. Met strafonderbreking, ook al is dit eenmaligen van korte duur, zou klager zijn gezinsleven weer in goede banen kunnen leiden. Omdat klagers vrouw niet naar een geneesheer wil, dit is een ernstig taboe, kan klager geen professionele rapporten overhandigen waaruit degemoedstoestand van zijn vrouw blijkt. Wel zou klager rapporten over de kinderen kunnen overhandigen. Klager vermeldt gegevens van zijn kinderen en de scholen die zij bezoeken opdat de beroepscommissie nadere informatie omtrent dekinderen kan opvragen. Als klagers kinderen hem bezoeken, vragen ze hem wanneer hij thuis komt en beginnen ze te huilen. Klager wil niet tegenspreken dat er geen sprake is van een levensbedreigende situatie maar de situatie is welzodanig ernstig dat deze uit de hand dreigt te lopen. Klager verzoekt om in te stemmen met zijn verzoek opdat zijn gezin niet ontspoort en hij straks zijn zoon niet hoeft op te zoeken in een justitiële of een andere inrichting.
Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt toegelicht. De Minister heeft zich laten voorlichten door de medisch adviseur van het ministerie van justitie, welke samen met de stichting jeugdzorg tot de conclusie isgekomen dat het verlenen van strafonderbreking geen oplossing zal kunnen bieden voor de gezinsproblematiek, temeer daar er ook gezinshulp zal worden verstrekt. De huisarts is op de hoogte van de problematiek en er is sprake vanverwijzing van de echtgenote naar de Riagg. De echtgenote heeft het advies echter niet opgevolgd. Gelet op de resterende lange strafduur van klager zou het voor haar wellicht toch raadzaam zijn dit advies wel op te volgen. Intelefonisch contact tussen de BSD-medewerker van locatie De IJssel en de echtgenote van klager heeft zij bij herhaling laten weten het leuk te vinden voor de kinderen als haar man enkele dagen thuis zou zijn en dat het hulp zoekendoor haar man voor haar niet nodig was. Er is, gelet op de aangereikte informatie, geen noodzaak tot verlening van strafonderbreking noch sprake van een levensbedreigende situatie.
Op klagers verlofaanvraag zijn de volgende adviezen uitgebracht.
De directeur van de locatie De IJssel ziet geen reden voor een positief advies.
De advocaat-generaal bij het ressortparket te Den Haag heeft aangegeven dat de huiselijke problemen niet van dien aard zijn dat strafonderbreking noodzakelijk zou zijn.
De medisch adviseur is van mening dat een korte strafonderbreking weinig tot niets zal bijdragen aan de gezinsproblematiek.
3. De beoordeling
Klager ondergaat een gevangenisstraf van veertien jaar met aftrek, wegens moord. De wettelijk vroegst mogelijke v.i.-datum valt op of omstreeks 26 oktober 2007.
Artikel 34 van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (d.d. 24 december 1998, nr. 733726/98/DJI) bepaalt dat strafonderbreking kan worden verleend wegens zodanig bijzondere omstandigheden dat niet kan worden volstaan meteen andere vorm van verlof.
Op grond van artikel 36 juncto 23 kan strafonderbreking onder meer worden verleend voor een bezoek aan een in ernstig psychische nood verkerende levenspartner of kind.
Artikel 36 juncto artikel 22, tweede lid, van de Regeling bepaalt onder meer dat verlof in verband met de lichamelijke of geestelijke gesteldheid van een relatie slechts wordt verleend indien de desbetreffende toestand door een artsis bevestigd.
De afwijzing door de Minister van klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting is niet in strijd met de wet en kan, bij afweging van alle in aanmerking komende belangen, evenmin als onredelijk of onbillijk wordenaangemerkt. De beroepscommissie overweegt hierbij dat, gelet op de mededeling van de medisch adviseur, niet is gebleken van een noodzaak als bedoeld in de Regeling tot het verlenen van strafonderbreking. Aan het gezin zal gezinshulpworden geboden. Gelet op het vorenstaande is geen sprake van bijzondere omstandigheden zoals bedoeld in artikel 34 van de Regeling. Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. U. van de Pol, voorzitter, mr. A.G. Bosch en mr. J.M.M. van Woensel, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.S. van Gemert, secretaris, op 26 juni 2003
secretaris voorzitter