nummer: 02/2050/GM
betreft: [klager] datum: 7 april 2003
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 30 van de Penitentiaire maatregel (Pm) heeft kennis genomen van een op 27 september 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen medisch handelen door of namens de inrichtingsarts verbonden aan de penitentiaire inrichting (p.i.) Arnhem, locatie Arnhem-Zuid,
alsmede van de overige stukken, waaronder het verslag d.d. 23 september 2002 van de bemiddeling door de medisch adviseur bij het ministerie van Justitie.
Ter zitting van de beroepscommissie van 3 februari 2003, gehouden in de locatie Zoetermeer van de p.i. Haaglanden, is klager gehoord.
De inrichtingsarts verbonden aan de locatie Arnhem-Zuid is niet ter zitting verschenen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beroep
De klacht, zoals neergelegd in het verzoek om bemiddeling aan de medisch adviseur d.d. 20 augustus 2002, betreft de wijze waarop de inrichtingsarts omging met klagers enkelklachten.
2. De standpunten van klager en de inrichtingsarts
Klager heeft het volgende aangevoerd.
Op 14 juni 2002 is klager na een ongeval in het ziekenhuis geweest om foto’s te laten maken van zijn enkel. Hierop werden geen afwijkingen geconstateerd. Op 27 juni 2002 werd hij gearresteerd op het station Ede. Kort hiervoor washij door zijn enkel gegaan, welke er daardoor dik en paars uitzag. Op het politiebureau is er door de politiearts naar gekeken. Deze was van mening dat klager naar het ziekenhuis moest. Dit is echter niet gebeurd. Acht à negen dagenna zijn arrestatie kwam klager in de locatie Arnhem-Zuid. Daar is op 8 juli 2002 naar zijn enkel gekeken en werd hem verteld dat de enkel mogelijk verrekt was en dat klager beter niet kon sporten. Klager had veel pijn, maar kon erwel op lopen. Nadat hij bij de fysiotherapeut was geweest werd hij naar het ziekenhuis gestuurd, waar bleek dat de enkel gebroken was.
De inrichtingsarts heeft zijn standpunt, zoals ingenomen tegenover de medisch adviseur, niet nader toegelicht. Dit standpunt luidt als volgt.
Klager had bij binnenkomst aangegeven dat er eerder een foto van zijn enkel was gemaakt, waarop geen afwijkingen werden geconstateerd. Op dat moment was het laten maken van een nieuwe foto niet geïndiceerd. Toen dat wel zo was, iser meteen actie ondernomen.
3. De beoordeling
Vast staat dat klager bij binnenkomst duidelijk zichtbaar klachten aan zijn enkel had. De omstandigheid dat hij er wel op kon blijven lopen maakt dat -terecht- minder snel de conclusie zou moeten worden getrokken dat sprake zoukunnen zijn van een fractuur, hoewel dit na een tweede trauma opgelopen bij zijn arrestatie ook niet uitgesloten was te achten. Dit laat echter onverlet dat door de inrichtingsarts grondig naar de enkel gekeken had moeten wordenwaarna mogelijk stabiliserende maatregelen genomen hadden kunnen worden, zo had hij wellicht kunnen besluiten deze in te tapen.
Nu geen (kopie van het) medisch dossier van klager is overgelegd, terwijl de inrichtingsarts niet ter zitting is verschenen om een nadere toelichting te geven, kan de stelling van klager dat hij niet adequaat is onderzocht nietworden weerlegd en wordt deze voor juist aangenomen.
De beroepscommissie is het voorgaande in samenhang en onderling verband bezien van oordeel dat het handelen van de inrichtingsarts moet worden aangemerkt als in strijd met de in artikel 28 Pm neergelegde norm. Het beroep zalderhalve gegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond.
Zij bepaalt de aan klager ten laste van de p.i. Arnhem toekomende tegemoetkoming op
€ 100,-.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. Chr. M. Aarts, voorzitter, F.M.M. van Exter en drs H.P.J. Vos, leden, in tegenwoordigheid van mr. I. Lispet, secretaris, op 7 april 2003
secretaris voorzitter