nummer: 03/19/GA
betreft: [klager] datum: 13 maart 2003
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 24 december 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. A.P.Visser, namens
[...], verder te noemen klaagster,
gericht tegen een uitspraak d.d. 27 november 2002 van de beklagcommissie bij de penitentiaire inrichting voor vrouwen (p.i.v.) te Breda,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 21 februari 2003, gehouden in de p.i. Vught te Vught, zijn gehoord klaagster, bijgestaan door haar raadsman voornoemd, en de heer [...], locatiedirecteur bij de p.i.v. Breda.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de beslissing van de directeur klaagster over te plaatsen van de afdeling begeleid zelfstandig naar het standaardregime.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klaagster en de directeur
Door en namens klaagster is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Ofschoon de directeur een zelfstandige bevoegdheid heeft gedetineerden intern over te plaatsen, heeft de directeur zich in het onderhavige geval te veel laten leiden door de officier van justitie, die een bepaalde vooringenomenheidten aanzien van klaagster heeft.
De directeur was overigens al eerder op de hoogte van de achtergrond van klaagster, hetgeen er niet aan in de weg heeft gestaan haar op de afdeling begeleid zelfstandig te plaatsen. Op deze afdeling heeft klaagster zes maandenverbleven. De andere daar verblijvende gedetineerden wisten van welke delicten zij werd verdacht. Haar verblijf heeft al die tijd geen enkel probleem opgeleverd.
De locatiedirecteur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Het is de bevoegdheid van de directeur om interne overplaatsingsbeslissingen ten aanzien van gedetineerden te nemen. Zo ook in het voorliggende geval. Op het moment dat de officier van justitie de directeur berichtte omtrent derisico’s die binnen de inrichting ten aanzien van klaagster aanwezig waren, heeft die informatie de directeur doen besluiten klaagster naar een andere afdeling over te plaatsen. Was deze informatie eerder bekend geweest, hetgeenniet het geval was, dan was klaagster nooit op de afdeling begeleid zelfstandig geplaatst.
3. De beoordeling
Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is de beroepscommissie gebleken dat de directeur bij plaatsing van klaagster in zijn inrichting niet in het bezit is gesteld van een executie-indicator met de voor de beoordeling vanrisicofactoren relevante informatie. Dit laat echter onverlet, dat de directeur in het kader van zijn zorgplicht ten aanzien van de orde en de veiligheid binnen de inrichting terdege rekening dient te houden met nadien ingekomeninformatie omtrent de in zijn inrichting verblijvende gedetineerden, ook al had deze informatie eerder bij hem bekend moeten of kunnen zijn. Het feit dat de informatie is gebaseerd op hetgeen klaagster ten laste is gelegd enwaarvoor zij nog niet is veroordeeld, doet hieraan, mede gelet op de omstandigheid dat haar voorlopige hechtenis door de rechter steeds is verlengd, niet af.
Het beroep zal mitsdien ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.J. van Oostveen, voorzitter, mr. dr. U. van de Pol en drs. M.S.H. Ridder-Padt, leden, in tegenwoordigheid van mr. I. Lispet, secretaris, op 13 maart 2003
secretaris voorzitter