nummer: 16/3132/GA
betreft: [klager] datum: 6 maart 2017
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 28 juli 2016 van de alleensprekende beklagrechter bij de locatie Roermond,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 10 februari 2017, gehouden in de penitentiaire inrichting Vught, is gehoord klager, met telefonische bijstand van een tolk in de Poolse taal.
De directeur van de locatie Roermond heeft schriftelijk laten weten verhinderd te zijn ter zitting te verschijnen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagrechter
Het beklag betreft een disciplinaire straf van zes dagen opsluiting in een strafcel met cameratoezicht op 7 juni 2016, wegens klagers weigering om mee te werken aan plaatsing in een meerpersoonscel en klagers aankondiging in honger- en dorststaking te
gaan
(R 2016-000340).
De beklagcommissie heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in zijn beklag op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft in beroep zijn tegenover de beklagrechter ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Klager heeft pas op 20 juni 2016 beklag kunnen instellen tegen de hem op 7 juni 2016 opgelegde disciplinaire straf. Klager is na oplegging van de disciplinaire straf overgeplaatst naar het Justitieel Centrum voor Somatische Zorg. Op 14 juni 2016 was
klager terug in de locatie Roermond en heeft hij in een strafcel verbleven. Op 17 juni 2016 had hij pas de beschikking over papier en kon hij een klacht indienen.
Inhoudelijk is betoogd dat klager het, meer dan sommige anderen die wel op een eenpersoons cel verblijven, nodig had om in een eenpersoonscel te verblijven. Klager wilde niet in een meerpersoonscel verblijven, maar werd hiertoe gedwongen omdat hij
anders niet de ‘groene kleur’ zou kunnen krijgen.
De directeur heeft zijn standpunt, zoals ingenomen tegenover de beklagrechter, in beroep niet toegelicht.
3. De beoordeling
Gelet op het bepaalde in artikel 61, eerste en vijfde lid, van de Pbw, doet een gedetineerde beklag door indiening van een klaagschrift bij de beklagcommissie bij de inrichting waar de beslissing waarover hij klaagt is genomen en dient dit klaagschrift
uiterlijk op de zevende dag na die waarop de gedetineerde kennis heeft gekregen van de beslissing waarover hij zich wenst te beklagen te worden ingediend. Een na afloop van deze termijn ingediend klaagschrift is niettemin ontvankelijk, indien
redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de gedetineerde in verzuim is geweest.
De beroepscommissie stelt vast dat klager op 20 juni 2016 beklag heeft ingesteld tegen een hem op 7 juni 2016 opgelegde disciplinaire straf vanwege zijn weigering mee te werken aan plaatsing op een meerpersoonscel. Dit blijkt uit het klaagschrift van
klager en dit is door klager ter zitting bevestigd. Ter zitting van de beroepscommissie is klager gevraagd of hij een goede verklaring heeft voor de ruime overschrijding van de beklagtermijn. Klager heeft op die vraag een gang van zaken beschreven die
geenszins onderbouwt dat hij niet in de gelegenheid zou zijn geweest om zijn klaagschrift binnen zeven dagen in te dienen.
De beroepscommissie zal het beroep derhalve ongegrond verklaren.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagrechter.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.W. Wabeke, voorzitter, mr. A.T. Bol en mr. R.S.T. van Rossem-Broos, leden, in tegenwoordigheid van
mr. M.I. Jansen, secretaris, op 6 maart 2017.
secretaris voorzitter