nummer: 16/2135/TA
betreft: [klager] datum: 13 september 2016
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. F.P. Holthuis, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 15 juni 2016 van de beklagcommissie bij FPC Pompestichting te Nijmegen, verder te noemen de inrichting,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 19 augustus 2016, gehouden in Justitieel Complex Zaanstad, zijn gehoord klager, bijgestaan door zijn raadsman mr. F.P. Holthuis, en namens het hoofd van voormelde tbs-inrichting mevrouw [...].
Op grond van de stukken en haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de oplegging van een individueel kamerprogramma van 4 mei 2016 tot 12 mei 2016.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en het hoofd van de inrichting
Door en namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt – zakelijk weergegeven – toegelicht.
Klager heeft een ‘urinecontrole-frequentie’ van eens in de drie weken. Hij had al op 2 mei 2016 een urinecontrole gehad. De op 4 mei 2016 aangezegde urinecontrole heeft hij daarom geweigerd.
Ten aanzien van klager geldt sinds 28 augustus 2014 een individueel beleid. Ten tijde van de bestreden beslissing was dit beleid voor het laatst gewijzigd op 1 mei 2015. Het opgelegde kamerprogramma is niet conform het op dat moment geldende beleid,
aangezien daarin was vastgelegd dat klager te allen tijde zijn programma kon blijven volgen. Desondanks is klager hiervan op 4 mei 2016 uitgesloten. Uiteindelijk heeft hij 27 dagen zijn programma niet kunnen volgen. Het hoofd van de inrichting kan niet
vooruit lopen op nog vast te stellen beleid. Voorts is klager van mening dat in het geval sprake is van bijzondere omstandigheden die nopen tot afwijking van individueel beleid dit gemotiveerd moet worden. Niet duidelijk is wat in dit geval de reden
was
voor de afwijking. Klager heeft aan het personeel uitgelegd waarom hij de urinecontrole heeft geweigerd. Van klager wordt verwacht dat hij zich blootgeeft. Hij vindt dat hij dan ook mag verwachten dat niet zonder reden van individueel beleid wordt
afgeweken.
Het klopt dat klager tijdens het kamerprogramma iedere dag minimaal vier uur in staat is gesteld op de afdeling te verblijven. Normaal gesproken is hij echter van 8.15 uur tot 21.45 uur uitgesloten.
Klager verzoekt om een tegemoetkoming voor de periode dat hij ten onrechte onderworpen is geweest aan het individuele kamerprogramma.
Namens het hoofd van de inrichting is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt – zakelijk weergegeven – toegelicht.
In beklag is reeds erkend dat de inrichting begrijpt dat het voor klager verwarrend is geweest. De beslissing tot oplegging van een individueel kamerprogramma is echter niet enkel gebaseerd op klagers weigering de urinecontrole te ondergaan, maar ook
op
het gedrag dat klager liet zien. Klager is tegen de instructies van het personeel om niet naar het dagprogramma te gaan daar toch naar toe gegaan, waardoor de orde en de veiligheid in de inrichting in gevaar kwamen. Zowel de weigering de urinecontrole
te ondergaan als het niet opvolgen van instructies van het personeel hebben geleid tot oplegging van het individuele kamerprogramma. Omdat het individuele beleid was verouderd, is dit op 19 mei 2016 aangepast. Dit is uitgereikt aan klager.
3. De beoordeling
Op grond van artikel 31, eerste lid, Bvt kan de bewegingsvrijheid van verpleegden binnen de inrichting zowel per afdeling als per verpleegde verschillen.
Op grond van het tweede lid van voormeld artikel heeft een verpleegde, behoudens in geval van toepassing van artikel 32, 34 of 49, eerste lid, onder a, het recht in totaal tenminste vier uren per dag samen met een of meer medeverpleegden door te
brengen.
Uit de stukken en het verhandelde ter zitting volgt dat klager tijdens het individuele kamerprogramma minimaal vier uur per dag is uitgesloten. Zoals de beroepscommissie eerder heeft overwogen (vlgns. RSJ 13 mei 2008, 07/2940/TA, 07/3186/TA en
07/3195/TA) kan niet worden geoordeeld dat bij het opleggen van een kamerprogramma met vier uur uitstluittijd sprake is van afzondering in de zin van de wet. Uit artikel 31, tweede lid, Bvt volgt immers dat bij afzondering sprake is van insluiting,
waarbij een verpleegde juist geen recht heeft op vier uur verblijf onder medeverpleegden. Nu verder niet is gebleken dat sprake is van een beslissing die een beperking inhoudt van een recht, dat klager op grond van een bij of krachtens de Bvt gegeven
voorschrift dan wel enig ander wettelijk voorschrift of een een ieder verbindende bepaling van een in Nederland geldend verdrag toekomt, kan klager evenmin op grond van artikel 56, eerste lid, onder e. van de Bvt worden ontvangen in zijn beklag. Gelet
op het voorgaande zal de beroepscommissie de uitspraak van de beklagcommissie vernietigen en klager alsnog niet-ontvankelijk verklaren in zijn beklag.
De beroepscommissie wenst evenwel ten overvloede op te merken dat indien beleid niet goed wordt gecommuniceerd zij het niet verwonderlijk acht dat dit tot een reactie kan leiden.
4. De uitspraak
De beroepscommissie vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie en verklaart klager alsnog niet-ontvankelijk in zijn beklag.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. C.A.M. Schaap-Meulemeester, voorzitter, drs. M.R. Daniel MPM en drs. M.J. Selnick Marzullo, leden, in tegenwoordigheid van mr. M.L. Koster, secretaris, op 13 september 2016
secretaris voorzitter