nummer: 16/2775/GV
betreft: [klager] datum: 12 september 2016
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. C.M.G.M. Raafs, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een op 4 augustus 2016 genomen beslissing van de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie (de Staatssecretaris),
alsmede van de onderliggende stukken.
De beroepscommissie heeft de Staatssecretaris in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager, alsmede zijn raadsman, om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Staatssecretaris heeft klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van algemeen verlof toegewezen met bijzondere voorwaarden (locatiegebod voor de nachtelijke uren op het verlofadres, locatieverbod voor Landgraaf en de
toepassing van elektronisch toezicht). Tegen de oplegging van de bijzondere voorwaarden is het beroep gericht.
2. De standpunten
Namens klager is het beroep als volgt toegelicht.
Het is niet deugdelijk gemotiveerd waarom bijzondere voorwaarden aan het verlof zijn verbonden. Dit had wel gemoeten omdat de voorwaarden de vrijheid van klager in ernstige mate beperken. Ook is het locatieverbod voor Landgraaf onredelijk. Klager staat
onder behandeling van de huisarts in Landgraaf. Ook de apotheek waar de medicatie gehaald moet worden bevindt zich in Landgraaf. Er is geen reden om slachtofferconfrontatie aan te nemen, want het slachtoffer gaat 1 september 2016 verhuizen naar Heerlen
en deze persoon heeft zich daartoe reeds uitgeschreven. Een contactverbod met het slachtoffer doet meer recht aan de situatie en klagers vrijheid wordt zo minder beperkt. Het is niet duidelijk waarom meer gewicht wordt toegekend aan de adviezen van het
openbaar ministerie en de reclassering dan aan de adviezen van de politie en de vrijhedencommissie. De reclassering heeft niet toegelicht waarom er voorwaarden aan het verlof verbonden moeten worden. Het openbaar ministerie adviseert negatief vanwege
de
opgelegde vrijheidsstraf en het feit dat het slachtoffer moet kunnen uitgaan van de zekerheid van de detentie. Klager kan deze reden niet volgen. Immers, hij komt in aanmerking voor verlof en dat betekent niet dat het resterende deel van de straf niet
ten uitvoer gelegd gaat worden. Klager doet het goed in detentie. Hij komt zijn afspraken na en zijn gedrag is “groen”. De einddatum van de detentie valt op 20 januari 2017. Het is in het belang van klager en de samenleving dat klager langzaam werkt
aan
zijn terugkeer in de samenleving. Verzocht wordt het beroep gegrond te verklaren en om een tegemoetkoming toe te kennen.
Namens de Staatssecretaris is de bestreden beslissing als volgt toegelicht.
Klager heeft om verlof verzocht om zijn zoontje te bezoeken en om op werkbezoek te gaan bij een potentiele werkgever. Ingevolge de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (Rtvi) komt klager in aanmerking voor algemeen verlof. Op grond van artikel
5, tweede lid, van de Rtvi is het mogelijk om bijzondere voorwaarden te stellen. Deze voorwaarden kunnen risico’s ondervangen waardoor klager in de gelegenheid kan worden gesteld om algemeen verlof te genieten. Er zijn diverse adviezen opgevraagd.
Zowel
het openbaar ministerie als de reclassering hebben in hun adviezen risico’s benoemd die aangemerkt kunnen worden als weigeringsgronden voor verlofverlening. Deze adviezen in overweging genomen, is besloten het verzoek van klager toe te wijzen onder de
voorwaarden van een locatiege- en verbod en elektronisch toezicht. Deze afweging wordt niet onredelijk of onjuist geacht.
Op klagers verlofaanvraag zijn de volgende adviezen uitgebracht.
De vrijheden commissie van de locatie Sittard heeft positief geadviseerd ten aanzien van de verlofaanvraag met GPS (de beroepscommissie leest: elektronisch toezicht).
De officier van justitie bij het arrondissementsparket te Maastricht heeft aangegeven dat de weigeringsgronden van artikel 4, onder b, e, g en i, van de Rtvi van toepassing zijn. Tevens is aangegeven dat, als hangende de appelfase reeds tot verregaande
vrijheden wordt overgegaan, er weinig overblijft van het rechterlijk oordeel. Het advies is negatief.
De politie heeft het verlofadres geverifieerd en in orde bevonden.
De reclassering heeft aangegeven dat er gevaar is voor het slachtoffer/de aangever en diens broer (getuige) en adviseert een locatiege- en verbod en elektronisch toezicht.
3. De beoordeling
Klager ondergaat een gevangenisstraf van 360 dagen, wegens – kort gezegd – wederrechtelijke vrijheidsberoving, mishandeling, openlijke geweldpleging en bedreiging. De einddatum van de detentie valt op of omstreeks 20 januari 2017.
Het beroep richt zich tegen de bijzondere voorwaarden die gesteld zijn bij de toewijzing van klagers eerste verlofaanvraag.
Uit het reclasseringsrapport van 25 april 2016 blijkt dat het recidiverisico ingeschat wordt als matig; wel werd ingeschat dat er bij een veroordeling gevaar zou zijn voor de aangever en diens broer. Ook het openbaar miniserie noemt – onder meer – het
risico van ongewenste confrontatie met slachtoffers. De beroepscommissie is van oordeel dat voornoemde omstandigheden de oplegging van bijzondere voorwaarden bij een verlofverlening rechtvaardigen. Derhalve kan de beslissing van de Staatssecretaris,
bij
afweging van alle in aanmerking komende belangen, niet als onredelijk of onbillijk worden aangemerkt. Het beroep wordt daarom ongegrond verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. C.M. van der Bas, voorzitter, mr. M.M. Boone en mr. R.S.T. van Rossem-Broos, leden, in tegenwoordigheid van mr. S.S. Dwarka, secretaris, op 12 september 2016.
secretaris voorzitter