Nummer: 12/3425/GB
Betreft: [klager] datum: 12 februari 2013
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een op 25 oktober 2012 genomen beslissing van de selectiefunctionaris,
alsmede van de overige stukken, waaronder de beslissing waarvan beroep.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De selectiefunctionaris heeft klagers verzoek tot overplaatsing naar een gevangenis in de omgeving van ‘s Hertogenbosch afgewezen.
2. De feiten
Klager is sedert 21 februari 2011 gedetineerd. Hij verblijft in de penitentiaire inrichting (p.i.) Ter Apel.
3. De standpunten
3.1. Klager heeft het beroep als volgt toegelicht.
Klager is ten onrechte vanuit Vught overgeplaatst naar Ter Apel. Toen hem het overplaatsingvoorstel werd gedaan is hem aangegeven dat het slecht één uur rijden zou zijn van ’s Hertogenbosch naar Ter Apel. Klager bemerkte later dat het in werkelijkheid vijf uren zijn. Ook was hem gezegd dat er in Ter Apel meerder Polen zouden verblijven. Klager is echter de enige Poolse gedetineerde. Klager heeft – door zijn taalprobleem – geen of weinig contact met het personeel van Ter Apel. Zij zouden meer moeite moeten doen om met hem te communiceren via een tolk. Klager heeft van zijn advocate te horen gekregen dat zij hem niet meer iedere maand kan bezoeken in verband met de afstand. Dat is voor klager heel lastig, zijn advocate regelt voor hem, naast zijn verdediging in zijn strafzaak, ook privézaken. Klager wil graag door de beroepscommissie worden gehoord.
3.2. De selectiefunctionaris heeft de afwijzing van genoemd verzoek als volgt toegelicht.
Klager is vanuit de p.i. Vught overgeplaatst naar de p.i. Ter Apel. Tegen klager loopt een procedure tot ongewenstverklaring en gelet daarop kan hij in Ter Apel worden geplaatst, omdat deze inrichting naast een VRIS-bestemming ook een reguliere bestemming heeft.. Klager ontving tijdens zijn verblijf in het zuiden geen bezoek. Klager heeft weinig contact met medegedetineerden en het personeel door de taalbarrière. Dit probleem zal hij echter in iedere inrichting waar hij verblijft tegenkomen. Klager is in hongerstaking gegaan omdat hij het niet eens is met de hem in eerste aanleg opgelegde gevangenisstraf, omdat hij teruggeplaatst wil worden naar een inrichting in Zuid-Nederland, omdat hij zijn Playstation niet onder zich mag houden en omdat hij denkt dat hij niet hele dagen mag werken. Klagers advocaat bezoekt hem niet vaak. Dat is echter geen criterium voor een overplaatsing naar een andere inrichting. De enige reden daarvoor zou kunnen zijn het aantal landgenoten in een bepaalde inrichting. Dat valt echter niet op voorhand te voorspellen. Het verzoek van klager is afgewezen omdat klager te veel op een negatieve wijze in beeld is en omdat er in het selectieadvies geen andere gronden worden genoemd, op grond waarvan hij voor overplaatsing in aanmerking zou moeten komen.
4. De beoordeling
4.1. De beroepscommissie stelt vast dat tegen klager, die de Poolse nationaliteit heeft, een procedure tot ongewenstverklaring loopt maar dat deze procedure nog niet is afgesloten. Opname in Ter Apel is in deze fase op zich wel mogelijk maar niet vanzelfsprekend. Klager is in eerste aanleg veroordeeld tot een aanzienlijke gevangenisstraf en heeft tegen die uitspraak hoger beroep aangetekend. Klager wil worden overgeplaatst naar een gevangenis in de omgeving van ’s Hertogenbosch omdat hij daar vaker bezocht kan worden door zijn advocaat, die hem bijstaat in zijn strafzaak en in privézaken. Daarnaast gaat klager er vanuit dat in een dergelijke inrichting meer gedetineerden met dezelfde nationaliteit als de zijne zullen verblijven. De directeur van de p.i. Ter Apel heeft positief geadviseerd ten aanzien van een overplaatsing als verzocht.
De omstandigheid dat klager in Ter Apel heeft gedreigd met een hongerstaking is onvoldoende zwaarwegend om niet over te gaan tot een overplaatsing van klager. Aangenomen kan worden dat de hongerstaking voor klager – bij gebreke van andere (voldoende) communicatiemiddelen – een van de weinige middelen is om duidelijk te maken dat hij problemen heeft met zijn verblijf in Ter Apel. De selectiefunctionaris had daarom in dit geval klagers belang – en dan met name het belang van een verdachte op adequate rechtskundige bijstand – zwaarder dienen te laten wegen dan het justitiële belang om klager, indien het tot een ongewenstverklaring zou komen, direct te kunnen plaatsen in een VRIS-inrichting. Gelet op die hiervoor genoemde omstandigheden moet de bestreden beslissing van de selectiefunctionaris als onredelijk en onbillijk worden aangemerkt. Derhalve dient de bestreden beslissing te worden vernietigd.
De selectiefunctionaris zal worden opgedragen een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van deze uitspraak binnen een termijn van twee weken na ontvangst daarvan. De beroepscommissie acht geen termen aanwezig voor het toekennen van een financiële tegemoetkoming.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en vernietigt de bestreden beslissing. Zij draagt de selectiefunctionaris op een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van haar uitspraak binnen een termijn van twee weken na ontvangst daarvan. Zij kent klager geen tegemoetkoming toe.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit
mr. R.W. van Zuijlen, voorzitter, mr. A.T. Bol en mr. L.M. Moerings, leden, in
tegenwoordigheid van mr. H.M.J.D. Maes, secretaris, op 12 februari 2013
secretaris voorzitter