Uitspraak
Nummer : 16/2032/STA
Betreft : [verzoeker] datum: 17 juni 2016
De voorzitter van de beroepscommissie uit de Raad voor Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen verzoekschrift van
[...], verder verzoeker te noemen, verblijvende in FPC Van der Hoeven Kliniek te Utrecht, verder de inrichting te noemen.
Verzoeker vraagt om schorsing, met toepassing van artikel 64 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt), van de (verdere) tenuitvoerlegging van de beslissing van het hoofd van de inrichting, inhoudende de weigering een
schriftelijke mededeling te verstrekken betreffende de op 10 juni 2016 toegediende medicatie.
De voorzitter heeft voorts kennisgenomen van het klaagschrift van 11 juni 2016 alsmede van de schriftelijke inlichtingen van het hoofd van voornoemde inrichting van 17 juni 2016. Verzoekers raadsman mr. B. Molenaar is in de gelegenheid gesteld het
verzoek toe te lichten, maar heeft daarvan geen gebruik gemaakt.
1. De standpunten
Verzoeker heeft zijn verzoek als volgt toegelicht.
Er is sprake van een duidelijke schending van zijn rechten omdat de inrichting verplicht is hem de gevraagde schriftelijke mededeling betreffende de op 10 juni 2016 onder dwang toegediende medicatie te verstrekken. Het is noodzakelijk dat de inrichting
hem de gevraagde schriftelijke mededeling onmiddellijk overhandigt voor de vaststelling van strafrechtelijke en civielrechtelijke aansprakelijkheid. In verband met lopende juridische procedures en de lange duur voordat de beklagcommissie zijn klacht
zal behandelen, heeft verzoeker een spoedeisend belang bij schorsing.
Uit de inlichtingen van het hoofd van de inrichting komt het volgende naar voren.
Verzoeker heeft op 14 januari 2016 de schriftelijke mededeling van de beslissing tot toepassing van een a-dwangbehandeling ontvangen. Het daartegen ingediende beroep is op 13 april 2016 ongegrond verklaard, waarna de inrichting zonder verdere
schriftelijke mededeling kon overgaan tot toepassing van de a-dwangbehandeling. Op verzoek van verzoeker is daarmee gewacht totdat de voorzieningenrechter uitspraak had gedaan op het door verzoeker aangespannen kort geding. Nadat de
voorzieningenrechter verzoekers vordering bij vonnis van 25 mei 2016 had afgewezen, is verzoeker op 26 mei 2016 schriftelijk door psychiater D. meegedeeld dat verzoeker die dag 2,5 mg Haloperidol per injectie (kortdurend) wordt toegediend en op 27 mei 2016 een depot van 50 mg Haloperidol (langwerkend). De volgende toediening stond gepland op 9 juni 2016. Omdat verzoeker die dag zitting had, is hem die dag bij terugkomst in de inrichting meegedeeld dat hij op 10 juni 2016 zijn depot zou krijgen. Verzoeker gaf aan niet
daaraan mee te willen werken.
2. De beoordeling
De voorzitter overweegt dat verzoeker niet gebaat is bij een enkele beslissing tot schorsing, omdat dit niet kan leiden tot de door verzoeker gewenste situatie, namelijk dat hem alsnog de gevraagde schriftelijke mededeling wordt uitgereikt. Daarvoor
zou tevens nodig zijn dat de voorzitter een beslissing als bedoeld in artikel 66, derde lid, Bvt zou nemen. Die bevoegdheid komt de voorzitter in het kader van de schorsingsprocedure niet toe. Gelet op het vorenstaande concludeert de voorzitter dat de aard
van de bestreden beslissing zich niet leent voor schorsing. Om die reden zal het verzoek worden afgewezen.
Overigens overweegt de voorzitter dat, anders dan verzoeker stelt, de wet niet vereist dat na schriftelijke mededeling van de eerste beslissing tot het toepassen van de a-dwangbehandeling met bepaalde medicatie gedurende drie maanden, van elke
toediening van die medicatie binnen die drie maanden apart weer een schriftelijke mededeling wordt verstrekt.
3. De uitspraak
De voorzitter wijst het verzoek af.
Aldus gegeven door mr. R.M. Maanicus, voorzitter, in tegenwoordigheid van mr. E.W. Bevaart, secretaris, op 17 juni 2016.
secretaris voorzitter