Nummer: 15/3126/GB
Betreft: [klager] datum: 1 december 2015
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. J.P. Plasman, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een op 15 september 2015 genomen beslissing van de selectiefunctionaris,
alsmede van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De selectiefunctionaris heeft het bezwaarschrift van klager gericht tegen de beslissing hem over te plaatsen naar de penitentiaire inrichting (p.i.) Ter Apel ongegrond verklaard.
2. De feiten
Klager is sedert 5 augustus 2014 gedetineerd. Hij verblijft in de gevangenis van de p.i. Ter Apel, in de inrichting voor strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen als bedoeld in artikel 20b, tweede lid onder a, van de Regeling selectie, plaatsing en
overplaatsing van gedetineerden (de Regeling).
3. De standpunten
3.1. Namens klager is het beroep als volgt – zakelijk weergegeven – toegelicht. Klager heeft op 18 maart 2015 een verzoek tot overplaatsing ingediend bij de p.i. Ter Apel. De selectiefunctionaris heeft klagers verzoek afgewezen. Klager is in beroep
gegaan tegen deze beslissing. Op 13 juli 2015 heeft de RSJ zijn beroep gegrond verklaard, 15/1357/GB. De RSJ heeft het beroep onder andere gegrond verklaard, aangezien de selectiefunctionaris de medische rapportage – waaruit blijkt dat de moeder van
klager niet in staat is om lange afstanden af te leggen – onvoldoende bij zijn beslissing heeft meegenomen. Klager stelt zich op het standpunt dat de selectiefunctionaris bij zijn hernieuwde beslissing wederom onvoldoende rekening heeft gehouden met de
psychische en medische toestand van zijn moeder. De gezondheidstoestand van klagers moeder brengt met zich mee dat zij niet in staat is lange afstanden af te leggen. Verwezen wordt naar medische stukken. De selectiefunctionaris stelt dat klager
regelmatig bezoek krijgt van zijn familieleden en zijn vriendin. Klagers moeder zou eventueel met hen mee kunnen reizen naar de p.i. Ter Apel. Uit het medisch schrijven van 10 maart 2015 blijkt echter dat bij klagers moeder sprake is van
posttraumatische stressklachten en een gemengd angstig en depressief toestandsbeeld. Minimale stressoren – zoals het afleggen van lange afstanden – zijn te ontregelend voor klagers moeder. Dat klagers moeder kan mee reizen met familieleden of zijn
vriendin, zodat zij niet met het openbaar vervoer hoeft te reizen, doet niet af aan het feit dat haar medische situatie het niet toe laat om de lange afstand van ruim drie uur (retour) naar de p.i. Ter Apel af te leggen. Voorts stelt de
selectiefunctionaris dat voor klager ook de mogelijkheid bestaat om middels skype contact met zijn moeder te onderhouden. Een gesprek middels skype is echter niet hetzelfde als een fysieke ontmoeting. Klager heeft een zeer hechte band met zijn moeder
en
het is voor zowel hem als voor zijn moeder van groot belang dat zij elkaar regelmatig in persoon kunnen zien.
3.2. De selectiefunctionaris heeft de bestreden beslissing als volgt – zakelijk weergegeven – toegelicht. De medisch adviseur heeft vastgesteld dat klagers moeder niet in staat is te reizen naar de p.i. Ter Apel. Dit is zowel in de beslissing van 4
augustus 2015, als in de reactie op het bezwaar van 15 september 2015 meegewogen. Klager ontvangt tot op heden structureel bezoek van relaties en familieleden. Wanneer klagers moeder niet in staat is te reizen, kan klager een beroep doen op artikel 25
van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting en zijn moeder bezoeken. Klager is in eerste aanleg veroordeeld. Klager is een strafrechtelijk gedetineerde vreemdeling en de p.i. Ter Apel is aangewezen voor het onderbrengen van deze groep
gedetineerden. Klager kan – net zoals de andere gedetineerden in de p.i. Ter Apel – gebruik maken van skype. Ten slotte merkt de selectiefunctionaris op dat klager tegen zijn selectie voor de p.i. Ter Apel destijds geen bezwaar heeft gemaakt. Klager
verbleef in de locatie Norgerhaven en zowel in de p.i. Ter Apel als in de locatie Norgerhaven ontving hij structureel bezoek.
4. De beoordeling
4.1. De p.i. Ter Apel is, onder meer, een inrichting voor strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen, als bedoeld in artikel 20b, tweede lid onder a, van de Regeling, met een regime van beperkte gemeenschap en een normaal beveiligingsniveau.
4.2. Klager behoort tot de categorie strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen. Ingevolge artikel 20b van de Regeling worden vreemdelingen die na tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf geen rechtmatig verblijf meer hebben in Nederland in beginsel
geplaatst in een inrichting voor strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen.
4.3. De beroepscommissie heeft in een eerdere uitspraak (RSJ 13 juli 2015, 15/1357/GB) klagers beroep gegrond verklaard. Anders dan in voornoemde uitspraak heeft de selectiefunctionaris naar het oordeel van de beroepscommissie thans voldoende
gemotiveerd waarom een overplaatsing niet is geïndiceerd. De door de selectiefunctionaris gemaakte afweging houdt in dat er voldoende alternatieven voorhanden zijn om het contact tussen klager en zijn moeder mogelijk te maken. Tevens is gebleken dat
klager niet is verstoken van bezoek. Tegen deze achtergrond vormt de enkele medische verklaring van de medisch adviseur, die slechts is gericht op de medische situatie van de moeder van klager en waarbij geen rekening wordt gehouden met de genoemde
alternatieven, onvoldoende grond om tot overplaatsing te komen. Mitsdien moet het beroep ongegrond worden verklaard.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. M.J. Stolwerk, voorzitter, mr. A.T. Bol en mr. M.A.G. Rutten, leden, in tegenwoordigheid van M.C. Coster, secretaris, op 1 december 2015
secretaris voorzitter