nummer: 10/3617/GA
betreft: [klager] datum: 17 mei 2011
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 24 november 2010 van de beklagcommissie bij de penitentiaire inrichting (p.i.) Zwaag Hoorn, locatie Zwaag,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 28 maart 2011, gehouden in de p.i. Amsterdam Over-Amstel, zijn gehoord klager en [...], plaatsvervangend vestigingsdirecteur bij de locatie Zwaag.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft een disciplinaire straf van drie dagen opsluiting in een andere verblijfsruimte dan een afzonderingscel zonder tv wegens het weigeren uitvoering te geven aan instructies van het personeel en het tonen van minachting jegens personeel
door uitlachen tijdens het weigeren van de werkinstructie.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Hij was in de werkzaal. De werkmeester vroeg bekers op te ruimen. Het was ramadan, klager mocht daarom niet eten en drinken en vond het niet eerlijk andermans troep op te ruimen. Drie van de vijf personen uit de groep waarin klager zich bevond ruimden
de bekers alsnog op. Er waren geen bezems of vegers en blikken meer om te helpen en daarbij waren de bekers opgeruimd, de opdracht was dus volbracht. Klager vindt dat hem ten onrechte een disciplinaire straf is opgelegd. Het klopt dat klager aan het
lachen was, dit was echter geen uiting van minachting tegenover de werkmeester, die zich op dat moment overigens in zijn kantoor bevond. Van (uit)lachen in het gezicht is dus in het geheel geen sprake. De opdracht tot het opruimen van de bekers is aan
de groep gegeven en door de groep uitgevoerd. Dat niet ieder lid van de groep daaraan (in gelijke mate) heeft bijgedragen maakt dat niet anders.
De plaatsvervangend vestigingsdirecteur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
De werkmeester heeft klager tot twee maal toe de opdracht gegeven de bekers op te ruimen. Klager heeft aan deze opdracht geen gevolg gegeven. Onder deze omstandigheden is het niet ondenkbeeldig dat de werkmeester zich, gelet op het gedrag van klager,
uitgelachen heeft gevoeld.
3. De beoordeling
Naar het oordeel van de beroepscommissie is niet komen vast te staan en onvoldoende aannemelijk gemaakt dat klager de werkmeester daadwerkelijk heeft uitgelachen, ook al valt niet uit te sluiten dat deze het als zodanig heeft ervaren. Wel is komen vast
te staan dat klager zich niet actief heeft ingezet om mee te helpen de bekers op te ruimen.
Gelet hierop wordt een disciplinaire straf van drie dagen te hoog bevonden. De directeur had kunnen volstaan met het opleggen van een disciplinaire straf van twee dagen.
Klager zal de na te noemen tegemoetkoming worden toegekend.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond voor zover de opgelegde disciplinaire straf de duur van twee dagen te boven gaat, vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie in zoverre en verklaart het beklag alsnog voor dat gedeelte gegrond en
verklaart het beroep voor het overige ongegrond.
Zij bepaalt dat aan klager een tegemoetkoming toekomt van € 7,50.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. F.G. Bauduin, voorzitter, mr. M.A.G. Rutten en dr. J.P.S. Fiselier, leden, in tegenwoordigheid van mr. I. Lispet, secretaris, op 17 mei 2011
secretaris voorzitter