nummer: 10/3100/GA
betreft: [klager] datum: 12 mei 2011
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
de directeur van de locatie Zoetermeer,
gericht tegen een uitspraak van 14 oktober 2010 van de beklagcommissie bij voormelde locatie, gegeven op een klacht van [...], verder te noemen klager,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 18 maart 2011, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Amsterdam, zijn gehoord klagers raadsman mr. A.P. Visser, en [...], plaatsvervangend vestigingsdirecteur bij de locatie Zoetermeer. Hoewel klager, die zich
inmiddels in vrijheid bevindt, op behoorlijke wijze was opgeroepen, is hij niet ter zitting verschenen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de afwijzing van het verzoek de inrichting tijdelijk te verlaten in het kader van incidenteel verlof voor het bijwonen van de bruiloft van klagers broer.
De beklagcommissie heeft het beklag gegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van de directeur en klager
De directeur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. Voor de beoordeling van de aanvraag voor incidenteel verlof heeft de directeur zich te houden aan de regelgeving. In de Regeling tijdelijk verlaten
van de inrichting (hierna: de Regeling) wordt limitatief vermeld waarvoor incidenteel verlof kan worden verleend. Het bijwonen van het huwelijk van een broer maakt daar geen onderdeel van uit. Klager heeft in de inrichting gedetineerd gezeten van 16
juli tot 31 oktober 2010. In die periode heeft hij geen bezoek van zijn broer gekregen. Ook was klager geen getuige bij het huwelijk. De directeur vraagt zich daarom af in hoeverre het verlof noodzakelijk is.
Namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. De directeur houdt heel strikt de hand aan de Regeling. De bestreden beslissing is enkel gebaseerd op de veronderstelde limitatieve opsomming in de
Regeling. Het past dan niet dat in beroep hieraan wordt toegevoegd dat als wordt uitgegaan van een niet-limitatieve opsomming de beslissing dan niet onredelijk of onbillijk zou zijn.
3. De beoordeling
Op grond van het bepaalde in artikel 21, eerste lid, van de Regeling kan incidenteel verlof worden verleend voor het bijwonen van gebeurtenissen in de persoonlijke sfeer van de gedetineerde, waarbij zijn persoonlijke aanwezigheid noodzakelijk is. In de
artikelen 22 tot en met 30 van de Regeling wordt vervolgens een aantal gevallen opgesomd, waarvoor, mits aan de daarin gestelde voorwaarden wordt voldaan, incidenteel verlof kan worden verleend. Die opsomming is blijkens de Nota van toelichting bij de
Regeling niet limitatief bedoeld. Voorstelbaar is immers dat ook andere gebeurtenissen in de persoonlijke sfeer van de gedetineerde, zijn persoonlijke aanwezigheid noodzakelijk maken.
Nu de directeur voor de onderbouwing van de afwijzing van de verlofaanvraag verwijst naar de door hem gestelde limitatieve opsomming in de Regeling, heeft de beklagcommissie op goede gronden en met juistheid geoordeeld dat aan de beslissing van de
directeur een motiveringsgebrek kleeft. Hetgeen de directeur later hierover naar voren brengt, kan hier niet aan afdoen. Het beroep van de directeur is derhalve ongegrond.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. A.H. de Wild, voorzitter, J.L. Brand en mr. H.K. Fernandes Mendes, leden, in tegenwoordigheid van R. Kokee, secretaris, op 12 mei 2011
secretaris voorzitter