nummer: 10/3430/TB
betreft: [klager] datum: 12 april 2011
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een beslissing van 5 november 2010 van de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, verder te noemen de Staatssecretaris,
alsmede van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing.
Ter zitting van de beroepscommissie van 11 maart 2011, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Vught, zijn gehoord klager, bijgestaan door zijn raadsman mr. N.A. Heidanus, en namens de Staatssecretaris, [...], werkzaam bij de Dienst Justitiële
Inrichtingen van het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Staatssecretaris heeft het verzoek van klager tot overplaatsing naar een Forensisch Psychiatrisch Centrum (FPC) in de buurt van zijn sociale netwerk afgewezen.
2. De feiten
Klager is bij onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak ter beschikking gesteld (tbs) met bevel tot verpleging van overheidswege. Hij is op 9 juni 2009 geplaatst in het FPC De Rooyse Wissel. Bij brief van 18 september 2010 heeft klager verzocht om
overplaatsing naar een ander FPC in de buurt van zijn sociale netwerk. De Staatssecretaris heeft dit verzoek bij brief van 5 november 2010 afgewezen.
3. De standpunten
Door en namens klager is het beroep, mede aan de hand van een overgelegde pleitnota, als volgt toegelicht.
Klager is in juni 2009 opgenomen in de locatie Grave van De Rooyse Wissel. In oktober 2009 is hij overgeplaatst naar de locatie in Venray. Zeven weken later is hij in de locatie Maastricht geplaatst. Er zijn behandelinhoudelijke argumenten om hem over
te plaatsen naar een andere inrichting, bij voorkeur in de buurt van zijn netwerk. De overplaatsingswens is ingegeven door het feit dat de behandeling niet voldoet aan artikel 2 van de Bvt. Klager heeft geen, althans een geringe dagbesteding en
verschillende therapieën zijn ofwel niet gestart of gaan frequent niet door. Voorts is er onvoldoende ondersteuning in klagers verslavingsproblematiek en is geen sprake van een (wederzijds) behandelvertrouwen. Klager volgt nu maar 9 blokken terwijl dat
er 25 waren in de locatie Venray.. De verbouwing in de locatie Maastricht is nog steeds niet afgerond en klager heeft nog geen verbetering in zijn behandeling gemerkt. Ook is op basis van de summiere schriftelijke toelichting van de inrichting niet te
bepalen of het therapie-aanbod volwaardig is. De (woon)omstandigheden in de locatie Maastricht laten te wensen over. Daarnaast het is onderhouden van contact met klagers sociale netwerk een essentieel onderdeel voor (de kans van slagen van) de
behandeling. Hiervoor wordt verwezen naar de uitspraak van de beroepscommissie met nummer 10/2094/TA waarin dat standpunt wordt gedeeld. Daarnaast wordt ook verwezen naar een brief van de gezinsvoogd waaruit blijkt dat het ook in het belang van de
ontwikkeling van klagers zoon [...] is dat klager regelmatig contact heeft met hem. Het standpunt van de kliniek dat het contact tussen klager en diens zoon nu voldoende is, is niet onderbouwd. Voorts wordt ook verwezen naar de wettelijke aantekeningen
van 14 december 2009, de wettelijke aantekeningen van 3 januari 2011 en naar een brief van klagers familie van 7 maart 2011. Klager wil overgeplaatst worden naar een kliniek (dichter) in de buurt van Enschede, waar de contacten met klagers zoon veel
gemakkelijker zijn te realiseren, en een financiële tegemoetkoming voor de tijd die hij reeds in Maastricht heeft doorgebracht. [...] wordt gebracht door zijn moeder en haar vriend. Dit bezoek gaat in verband met de afstand regelmatig niet door. Een
enkele reis duurt 3 uur. De gezinsvoogd heeft geadviseerd dat bezoek tussen klager en [klagers zoon] eenmaal per 8 weken zou moeten plaatsvinden. In de praktijk is in Maastricht sprake van één bezoek in 3 à 4 maanden. De laatste twee bezoeken van
[klagers zoon] hebben geen doorgang gevonden. In het intakegesprek met De Rooyse Wissel is uitbreiding van zijn regulier bezoek en bezoek in de logeerunit afgesproken. Door de overplaatsing naar Maastricht is hier niets van terechtgekomen.
Namens de Staatssecretaris is inzake het beroep het volgende standpunt naar voren gebracht.
In het rapport van De Rooyse Wissel staat dat het bezoek van klagers zoon van eenmaal per acht weken in het algemeen doorgang vindt. De wijze waarop het contact tussen klager en diens zoon plaatsvindt, is voldoende in het kader van klagers behandeling.
In het kader van klagers resocialisatie is vaker contact beter, maar de bezoekregeling houdt eenmaal per 8 weken bezoek in. De gezinsvoogd van klagers zoon dient te beslissen of een hogere frequentie nodig is. Uit het oogpunt van behandeling is volgens
De Rooyse Wissel overplaatsing evenmin noodzakelijk. Het behandelaanbod is ruim voldoende en ook de aandacht voor klagers verslavingsproblematiek is toereikend. De inhoud dan wel de wijze van behandeling is niet vatbaar voor beroep. Met betrekking tot
de dagbesteding wordt opgemerkt dat tijdens de verbouwing activiteiten wel doorgang hebben gevonden. De situatie in de locatie Maastricht is aan het verbeteren.
4. De beoordeling
Bij de overplaatsing van ter beschikking gestelden dient de Staatssecretaris, op grond van artikel 11, tweede lid, van de Bvt in zijn overwegingen te betrekken:
a) de eisen die de bescherming van de maatschappij tegen de gevaarlijkheid van de ter beschikking gestelde voor de veiligheid van anderen dan de ter beschikking gestelde of de algemene veiligheid van personen of goederen stelt, en
b) de eisen die de behandeling van de ter beschikking gestelde gezien de aard van de bij hem geconstateerde gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens stelt.
Volgens de inlichtingen van het hoofd behandeling van 10 januari 2011 wordt het contact tussen klager en diens zoon belangrijk geacht en wordt de wijze waarop dit plaatsvindt voldoende geacht in het kader van klagers behandeling. Klager stelt dat zijn
bezoek regelmatig geen doorgang vindt. Het staat vast dat het bezoek van klagers zoon twee keer achtereenvolgens geen doorgang heeft gehad en dat klager hiervan enorm veel last heeft ondervonden.
De beroepscommissie is van oordeel dat onvoldoende duidelijk is welke rol het bezoek tussen klager en zijn zoon heeft in klagers behandeling. Evenmin is voldoende duidelijk in welke mate de interne overplaatsingen binnen De Rooyse Wissel, die relatief
kort na elkaar plaatsvonden en die tot gevolg hadden dat klagers zoon (onder begeleiding) een veel grotere afstand diende te overbruggen om klager te bezoeken, van invloed zijn geweest op klagers behandeling.
Gelet hierop is de beslissing tot afwijzing van klagers verzoek tot overplaatsing niet voldoende gemotiveerd. Het beroep wordt daarom gegrond verklaard. Nu de bestreden beslissing dient te worden vernietigd, zal de beroepscommissie met toepassing van
het bepaalde in artikel 66, derde lid, onder a van de Bvt in verbinding met artikel 69, vijfde lid van de Bvt de Staatssecretaris opdragen binnen uiterlijk twee maanden na ontvangst van en met inachtneming van deze uitspraak op grond van nadere
inlichtingen van de inrichting een nieuwe beslissing te nemen.
De beroepscommissie acht thans geen termen aanwezig voor het toekennen van een tegemoetkoming.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en vernietigt de bestreden beslissing. Zij draagt de Staatssecretaris op uiterlijk binnen twee maanden na ontvangst van en met inachtneming van deze uitspraak een nieuwe beslissing te nemen.
|
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit
mr. A.M. van Woensel, voorzitter, mr. J.M.L. Niederer en drs. J.R. van Veldhuizen, leden, in tegenwoordigheid van mr. S.S. Dwarka, secretaris, op 12 april 2011
secretaris voorzitter