nummer: 08/1731/GA
betreft: [klager] datum: 3 december 2008
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
de directeur van het huis van bewaring (h.v.b.)/ISD Rotterdam,
gericht tegen een uitspraak van 7 juli 2008 van de beklagcommissie bij voormeld h.v.b., gegeven op een klacht van [...], verder te noemen klager,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 27 oktober 2008, gehouden in de penitentiaire inrichting Haaglanden te Zoetermeer is [...], unit-directeur van het h.v.b./ISD Rotterdam, gehoord.
Hoewel voor klagers vervoer naar de zitting was zorggedragen, heeft hij daarvan geen gebruik gemaakt.
De raadsman, mr. J.Y. Taekema, heeft schriftelijk laten weten verhinderd te zijn ter zitting te verschijnen. Hij is in de gelegenheid gesteld om schriftelijk te reageren op het verslag van het verhandelde ter zitting. Bij brief van 7 november 2008
heeft
hij dat gedaan.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de motivering van een disciplinaire straf van tien dagen opsluiting in een strafcel.
De beklagcommissie heeft het beklag gegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van de directeur en klager
De directeur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
In het rapport staat het incident zorgvuldig omschreven. Klager hing over het bureau en vertoonde zeer intimiderend gedrag. Er is duidelijk gerapporteerd en de directeur is dan ook verrast door de uitspraak van de beklagcommissie.
Namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Intimiderend gedrag is juridisch gezien niet hetzelfde als bedreigend gedrag, al kan een betrokkene zich door intimiderend gedrag wel bedreigd hebben gevoeld. Een bedreiging is bovendien een uiting waarmee ‘met iets’ wordt gedreigd dat met door toedoen
van de dreigende persoon zou kunnen overkomen.
Voor eventuele toekomstige beoordelingen van klagers gedrag in detentie (het is herhaaldelijk voorgekomen dat klagers gedrag in detentie betrokken werd in een strafzaak) is het onderscheid van belang. Bedreiging is bijvoorbeeld een feit waarvoor TBS
als
maatregel kan worden opgelegd. Voor uitschelden, intimideren en beledigen kan dat niet.
3. De beoordeling
Voldoende aannemelijk is geworden dat klager de inrichtingsarts en een verpleegkundige heeft uitgescholden en dat hij daarbij heeft geschreeuwd. Dit rechtvaardigt de oplegging van een disciplinaire straf. Anders dan de beklagcommissie heeft overwogen,
acht de beroepscommissie de gedragingen van klager, namelijk door met stemverheffing op gebiedende wijs te spreken, bij het schelden een dreigende houding aan te nemen en op te staan, voorover te leunen op het bureau, zijn stem te verheffen en te
zeggen
‘jouw praktijk is in Rotterdam’, dusdanig dat in dit geval sprake is geweest van (impliciet) bedreigen, daargelaten de vraag of er ook in strafrechtelijke zin sprake is geweest van bedreiging. De beroepscommissie is met de directeur van oordeel dat de
inhoud van de schriftelijke mededeling de juiste gang van zaken weergeeft. Gelet daarop kan de uitspraak van de beklagcommissie niet in stand blijven en dient het beklag alsnog ongegrond te worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond, vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie en verklaart het beklag alsnog ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit dr. U. van de Pol, voorzitter, dr. G.J. Fleers en mr. A. van Waarden, leden, in tegenwoordigheid van
mr. S.S. Dwarka, secretaris, op 3 december 2008
secretaris voorzitter