nummer: R-19/3337/TA
betreft: [klager] datum: 3 september 2019
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. J.A.W. Knoester, namens […], verder te noemen klager, gericht tegen een uitspraak van 2 april 2019 van de beklagcommissie bij de Pompestichting te Nijmegen, verder te noemen de instelling, alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, die in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
De beroepscommissie heeft het hoofd van de instelling in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager alsmede zijn raadsman mr. J.A.W. Knoester om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft het geringe aantal op de afdeling beschikbare telefoons (PN 2019/10).
De beklagcommissie heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in het beklag op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en het hoofd van de instelling
Namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Door omstandigheden op de afdeling waren minder telefoons beschikbaar. Dit is niet aan klager te wijten en was ook niet de bedoeling. Doorgaans worden tbs-gestelden op de afdeling waar klager verblijft in de gelegenheid gesteld vaker telefoongesprekken te voeren dan het in artikel 38, eerste lid, Bvt genoemde minimum. Door klager in strijd met die gewoonte minder dan te doen gebruikelijk in staat te stellen telefoongesprekken te voeren, is een inbreuk gemaakt op een recht dat hem op grond van het rechtszekerheidsbeginsel toekomt. Klager had daarom in zijn klacht ontvangen moeten worden. De klacht dient in beroep gegrond te worden verklaard en aan klager moet een tegemoetkoming worden geboden.
Het hoofd van de instelling heeft in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
In de beklagprocedure is uitgebreid uitgelegd dat klager in de gelegenheid wordt gesteld om wekelijks ten minste gedurende tien minuten een of meer telefoongesprekken te voeren met personen buiten de instelling. Klager kan daarom niet worden gevolgd in zijn stelling dat er sprake zou zijn van een inbreuk op een hem op grond van het rechtszekerheidsbeginsel toekomend recht.
3. De beoordeling
Hetgeen in beroep is aangevoerd kan naar het oordeel van de beroepscommissie niet tot een andere beslissing leiden dan die van de beklagcommissie. Hierbij is in aanmerking genomen dat klagers klacht feitelijk niet ziet op een beweerde schending van het in de Bvt neergelegde recht wekelijks gedurende tien minuten te bellen. Klager wil onder de gegeven omstandigheden niet afhankelijk zijn van het personeel als hij gebeld wordt. Dit betreft echter niet een voor beklag vatbare kwestie. De stelling van klagers raadsman dat klager door de omstandigheden minder vaak kan bellen dan eerder mogelijk was kan niet leiden tot een ander oordeel omdat in het beperkte beklagrecht van de Bvt in dat geval alleen sprake kan zijn van een voor beklag vatbare klacht als sprake is van een schending van een in de wet- of regelgeving of verdrag neergelegd recht, zoals bedoeld in artikel 56, eerste lid, onder e, Bvt. Daarvan is geen sprake.
Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie met aanvulling van de gronden.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. A. van Holten, voorzitter, mr. drs. N.C. van Lookeren Campagne en drs. M.J. Selnick Marzullo, leden, in tegenwoordigheid van mr. E.W. Bevaart, secretaris, op 3 september 2019.
secretaris voorzitter