nummer: 02/1915/GA
betreft: [klager] datum: 13 januari 2003
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 16 september 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak d.d. 5 september 2002 van de beklagcommissie bij de locatie Grave te Grave,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Het beroep is behandeld ter zitting van de beroepscommissie van 20 december 2002, gehouden in de p.i. Vught te Vught.
Hoewel voor klagers vervoer naar de zitting was zorggedragen, heeft hij daarvan geen gebruik gemaakt. De directeur van de locatie Grave was door een misverstand niet bij de behandeling van het beroep aanwezig.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft een ordemaatregel van plaatsing in afzondering in een afzonderingscel voor de duur van zeven dagen wegens het doen van suïcidale uitlatingen in een brief.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Klager is het niet eens met de directeur voor wat betreft de uitleg van het gedicht dat klager heeft geschreven. Dat gedicht hangt al enkele maanden in klagers cel en is bekend bij de penitentiair inrichtingswerkers, de rechtbank,de inrichtingspsycholoog en de
binnenreclassering. Klager vindt het onjuist om hem daarvoor in isolatie te plaatsen. Toen klager in de isolatiecel werd geplaatst, is hem medegedeeld dat hij bezocht zou worden door een arts of een deskundige om na te gaan ofklager daadwerkelijk suïcidaal was. Klager heeft de volgende dag een gesprek gevoerd met een medewerker van de binnenreclassering. Enige tijd later is klager teruggeplaatst naar zijn eigen cel. Klager is van mening dat hij bezochthad moeten worden door een arts. Dat is volgens klager bij een verblijf in de isolatiecel voorgeschreven. Ook een (gedrags)deskundige heeft klager nooit bezocht. Klager is van mening dat de medewerker van de binnenreclassering nietals deskundige mag gelden. Die medewerker is geen arts en ook geen gedragskundige. Klager is van mening dat de inrichting onvoldoende zorgvuldigheid heeft betracht bij het nemen en het ten uitvoer leggen van de bestreden(afzonderings)beslissing.
De directeur heeft zijn standpunt, zoals ingenomen tegenover de beklagcommissie, in beroep - telefonisch - gehandhaafd.
3. De beoordeling
Klager heeft aangevoerd tijdens zijn verblijf in de isolatiecel niet te zijn bezocht door een arts of een gedragskundige. Op grond van het bepaalde in artikel 24, zesde lid, van de Pbw draagt de directeur zorg dat, ingeval deafzondering langer dan 24 uren duurt en ten uitvoer wordt gelegd in een afzonderingscel, ondermeer de aan de inrichting verbonden arts of diens vervanger terstond hiervan in kennis wordt gesteld. In de onderhavige zaak heeft klagerminder dan 24 uren doorgebracht in een isolatiecel. De hiervoor genoemde mededelingsplicht was daarom nog niet aan de orde en klagers standpunt mist mitsdien een wettelijke grondslag. Een en ander maakt dat hetgeen in beroep naarvoren is gebracht, voor zover dat is komen vast te staan, niet kan leiden tot een andere beslissing dan die van de beklagrechter. Het beroep zal daarom ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.J. van Oostveen, voorzitter, mr. J.P. Balkema en mr. H.B. Greven, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.M.J.D. Maes, secretaris, op 13 januari 2003
secretaris voorzitter