nummer: 02/1390/GV
betreft: [klager] datum: 19 augustus 2002
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 12 juli 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een op 4 juli 2002 genomen beslissing van de Minister van Justitie (de Minister),
alsmede van de onderliggende stukken.
De beroepscommissie heeft de Minister in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager om zijn beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van algemeen verlof afgewezen.
2. De standpunten
Klager heeft aangevoerd dat zijn verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting ten onrechte is afgewezen. Dit heeft hij als volgt toegelicht.
Klagers detentie eindigt in januari 2003. Na zijn detentie gaat hij trouwen met zijn vriendin. Ook moet hij dan op zoek naar een baan en een woning. Klager heeft belang bij een goede en tijdige voorbereiding van zijn terugkeer in demaatschappij en meent daarom in aanmerking te komen voor algemeen verlof.
Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt toegelicht.
Onder verwijzing naar zijn eerdere brieven van 21 februari 2002 en 3 mei 2002 heeft de Minister aangegeven ook thans geen vertrouwen te hebben in een goed verloop van het verlof.
In deze brieven is hiertoe het volgende overwogen. Klager houdt zich niet aan afspraken, aangezien hij in april 2001 niet is teruggekeerd van een aan hem verleend regimair verlof en zelfs zijn toevlucht heeft genomen tot Turkije,met het voornemen zich daar permanent te vestigen.
Voorts heeft klager op 16 april 2002 positief gescoord op het gebruik van softdrugs.
Wat dit laatste betreft heeft klager op de datum waarop hij verlof heeft aangevraagd exact drie maanden niet gebruikt, wat een voorwaarde is voor een eventueel te verlenen verlof.
Op klagers verlofaanvraag zijn de volgende adviezen uitgebracht.
De directeur van de locatie Lelystad heeft positief geadviseerd ten aanzien van de verlofaanvraag, mede gelet op de negatieve uitslag naar aanleiding van de urinecontrole.
Het Openbaar Ministerie bij het Gerechtshof te Arnhem en de regiopolitie Twente hebben aangegeven geen bezwaren te hebben tegen verlofverlening.
3. De beoordeling
Klager ondergaat een gevangenisstraf van 24 maanden met aftrek, wegens diefstal en zware mishandeling. De wettelijk vroegst mogelijke v.i.-datum valt op of omstreeks 31 januari 2003. Aansluitend dient hij eventueel subsidiairehechtenissen van respectievelijk tien en zes dagen te ondergaan.
Het beroep richt zich tegen de afwijzing van klagers derde verlofaanvraag. Hij kan in totaal zes verlofaanvragen indienen.
Gelet op de omstandigheden dat klager in april 2001 niet (tijdig) is teruggekeerd van een regimair verlof en hij tot voor kort nog positief scoorde op softdrugscontrole, is de beroepscommissie van oordeel dat er thans nog sprake isvan forse contra-indicaties voor verlofverlening en dat deze, ondanks de positieve adviezen, een afwijzing van klagers verlofaanvraag rechtvaardigen. Derhalve is de beslissing van de Minister niet in strijd met de wet en kan, bijafweging van alle in aanmerking komende belangen en gelet op de weigeringsgronden zoals bedoeld in artikel 4 onder a en c van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (d.d. 24 december 1998, nr. 733726/98/DJI), evenmin alsonredelijk of onbillijk worden aangemerkt.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. A.G. Bosch, voorzitter, mr. J.R. Meijeringh en mr. J.M.M. van Woensel, leden, in tegenwoordigheid van mr. I. Lispet, secretaris, op 19 augustus 2002.
secretaris voorzitter