Nummer: 02/763/GB
Betreft: [klager] datum: 18 juli 2002
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (PBW) heeft kennis genomen van een op 11 april 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], geboren [...]1963, verder te noemen klager,
gericht tegen een op 3 april 2002 genomen beslissing van de selectiefunctionaris,
alsmede van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De selectiefunctionaris heeft het bezwaarschrift van klager gericht tegen de beslissing hem te plaatsen in de gevangenis De Geerhorst te Sittard ongegrond verklaard.
2. De feiten
2.1. Klager is sedert 1 november 2000 gedetineerd. Hij verbleef in het huis van bewaring (h.v.b.) Roermond te Roermond. Op 11 januari 2001 is hij overgeplaatst naar het h.v.b. De Boschpoort te Breda. Vanuit dit h.v.b. is hijgeselecteerd voor de gevangenis De Geerhorst te Sittard, waar een regime van algehele gemeenschap geldt. Deze plaatsing was ten tijde van het instellen van het beroep nog niet gerealiseerd.
2.2. Klager ondergaat een gevangenisstraf van drie jaar met aftrek. De tenuitvoerlegging van deze straf is aangevangen op 31 mei 2001. De wettelijk vroegst mogelijke v.i.-datum valt op of omstreeks 1 november 2002.
3. De standpunten
3.1. Door klager is het beroep tegen de bestreden beslissing van de selectiefunctionaris als volgt toegelicht.
Hij is geplaatst in een normaal beveiligde en niet in een beperkt beveiligde inrichting, omdat hij weigerachtig zou zijn zich te laten behandelen. Hierdoor is de indruk gerezen dat een eventueel verlof mogelijk niet goed zouverlopen in verband met dader-slachtofferconfrontatie. Klager is het niet eens met deze stelling. Er is van rechtswege geen behandeling, reclasseringstoezicht of iets dergelijks opgelegd. Bovendien is klager een gedeeltelijkontkennende dader. Zijn veroordeling is verder gegaan dat wat er in werkelijkheid gebeurd is. Hij is alleen niet in hoger beroep gegaan, omdat hij het tegendeel nog niet kan bewijzen.
Klager is zich er wel degelijk van bewust dat hij met zijn handelen veel te ver is gegaan en hij zal alles in het werk stellen om dit in de toekomst te voorkomen. Hij heeft geen enkel probleem tegen behandeling en is bereid om zichte laten behandelen, maar hij wil niet de mogelijkheid voor een toekomstig herzieningsverzoek weggooien. De reclassering te Roermond wenst hem namelijk alleen op te nemen in een behandelprogramma als hij schriftelijk een volledigebekentenis aflegt, maar dat druist tegen klagers rechtgevoel in. Dit mag niet van hem verwacht worden, zeker niet met het oog op een mogelijk herzieningsverzoek. In de toekomst is het namelijk niet uitgesloten dat hij kan aantonendat er geen sprake is geweest van dwang.
Daarnaast wijst klager erop dat zijn totale strafrestant inmiddels minder dan zes maanden is. Zijn detentie is uitstekend verlopen. Hij is al ruim zes maanden werkzaam als afdelingsreiniger en heeft gedurende zijn detentie alleenmaar positieve rapportages ontvangen.
Hij had vóór zijn detentie een blanco strafblad. Daarom is het voor hem volstrekt onbegrijpelijk dat hem resocialisatie onthouden kan worden, slechts op grond van het rapport van een reclasseringsambtenaar. Alle andere adviezenwaren namelijk positief. De politie en de officier van justitie hadden geen bezwaar tegen verlof en de inrichting adviseerde plaatsing in een beperkt beveiligde inrichting.
3.2. De selectiefunctionaris heeft de bestreden beslissing als volgt toegelicht.
Het h.v.b. De Boschpoort adviseerde plaatsing in een normaal beveiligde inrichting met een regime van algehele gemeenschap. Klager opteerde zelf voor plaatsing in een beperkt beveiligde inrichting. Echter, op het moment van hetuitbrengen van het selectievoorstel had klager tweemaal algemeen verlof aangevraagd en deze verzoeken zijn afgewezen, omdat er onvoldoende vertrouwen bestond in een goed verloop van het verlof.
Klager is veroordeeld wegens ontucht. Het slachtoffer bevindt zich nog in het gezin, althans op het woonadres waar klager zijn verlof zou moeten doorbrengen.
Er is geen inzicht in het eventuele verloop van het verlof, met name niet wat betreft de confrontatie van de dader (klager) met het slachtoffer (het dochtertje). Tevens werd duidelijk dat klager niet bereid was om inzicht te krijgenin zijn handelen als dader en er zodoende alles aan te doen om herhaling in de toekomst te voorkomen.
Klager is gelet op het voorgaande geselecteerd voor een normaal beveiligde inrichting. In verband met klagers woonplaats is gekozen voor plaatsing in Sittard.
4. De beoordeling
4.1. De gevangenis De Geerhorst te Sittard is een gevangenis voor mannen met een regime van algehele gemeenschap en een normaal beveiligingsniveau.
4.2. De op de onder 3.2 genoemde gronden gebaseerde beslissing van de selectiefunctionaris is, nu klager voldoet aan de voor de onder 4.1 genoemde inrichting geldende criteria, niet in strijd met de wet en kan, bij afweging vanalle in aanmerking komende belangen, evenmin als onredelijk of onbillijk worden aangemerkt.
Hierbij is in aanmerking genomen dat de selectiefunctionaris in redelijkheid heeft kunnen oordelen dat klager, gelet op de over het delict verstrekte gegevens, vooralsnog niet in aanmerking komt voor plaatsing in een inrichting meteen beperkt beveiligingsniveau.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.R. Meijeringh, voorzitter, mr. A.G. Bosch en dr. G.J. Fleers, leden, in tegenwoordigheid van mr. M. Vodegel, secretaris, op 18 juli 2002
secretaris voorzitter