nummer: 12/3747/TA
betreft: [klager] datum: 28 maart 2013
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. J.A.W. Knoester, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 21 november 2012 van de beklagcommissie bij FPC Oldenkotte te Rekken, verder te noemen de inrichting,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 25 februari 2013, gehouden in de penitentiaire inrichtingen Vught, zijn gehoord klagers advocaat [...], en namens het hoofd van voormelde tbs-inrichting [...], jurist, en [...], maatschappelijk medewerker.
Hoewel voor klagers vervoer naar de zitting was zorggedragen, heeft hij geen gebruik gemaakt van de gelegenheid om te worden gehoord.
Ter zitting heeft mr. T. Caglayan een afschrift verstrekt van een proces-verbaal van aangifte van de ex-vriendin van klager. Dit proces-verbaal (feit: eenvoudige mishandeling in de periode van 12 juli 2011 tot 7 mei 2012) is opgemaakt op 12 juni 2012
door de politie Groningen.
Op grond van de stukken en haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de maatregel van 12 juni 2012, inhoudende toezicht op het telefoonverkeer.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en het hoofd van de inrichting
Namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Inhoudelijk wordt verwezen naar hetgeen in de beklagprocedure en in het beroepschrift naar voren is gebracht. De ernst van de situatie is niet duidelijk. Zo is de inhoud van de mogelijke dreiging niet bekend. Ook zijn er geen concrete uitlatingen
bekend
van klager. Voorts is er geen verband tussen de verlengingsbeslissing en de eventuele spanning daarvan en de voortduring van de opgelegde maatregel. De maatregel heeft verstrekkende gevolgen voor de vrijheden. De noodzaak om de maatregel weken te laten
voortduren had beter onderzocht moeten worden. Ten aanzien van het ter zitting verstrekte proces-verbaal van de politie wordt opgemerkt dat de periode die daarin genoemd staat van juli 2011 tot mei 2012 loopt. De maatregel is daarna opgelegd en klager
vraagt zich af of met de maatregel wel het doel van bescherming van het slachtoffer bereikt kon worden.
Namens het hoofd van de inrichting is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Op 11 juni 2012 heeft de ex-vriendin van klager naar de inrichting gebeld en verteld dat zij mishandeld is door klager en dat zij zich bedreigd voelde en dat zij van plan was daarvan aangifte te gaan doen bij de politie. Op 12 juni 2012 heeft zij de
aangifte gedaan bij de politie. Op 12 juni 2012 is de maatregel opgelegd. Vervolgens heeft de ex-vriendin op 12 juni 2012 weer naar de inrichting gebeld en verteld dat het allemaal niet zo ernstig was. Op 13 juni 2012 heeft de maatschappelijk
medewerker
telefonisch contact opgenomen met de ex-vriendin om te vragen wat er precies aan de hand was. De ex-vriendin heeft toen verklaard dat klagers vader en zus bij haar aanwezig waren op het moment dat zij op 12 juni 2012 het tweede gesprek met de
inrichting
voerde waarin zij meedeelde dat het allemaal niet zo erg was. Op 15 juni 2012 is de maatschappelijk medewerker bij haar thuis op bezoek geweest. De ex-vriendin heeft toen herhaald dat zij zich bedreigd voelde door klager en dat zij onder druk van
klagers familie naar de inrichting had gebeld om haar eerdere melding af te zwakken. De ouders van klager hebben ook veel gebeld naar de maatschappelijk werker. Zij oefenden druk uit op klagers ex-vriendin en de maatschappelijk medewerker. Medio juni
2012 vond ook de verlengingszitting plaats. Dit heeft meegewogen in de beslissing de maatregel te laten voortduren omdat het effect daarvan op klagers gedrag niet goed kon worden ingeschat. De ex-vriendin is rond 9 juli 2012 verhuisd. De ouders van
klager weten niet waar naartoe. Op 9 juli 2012 is de maatregel opgeheven.
3. De beoordeling
Vaststaat dat de ex-vriendin van klager de inrichting telefonisch heeft geïnformeerd dat zij aangifte ging doen tegen klager wegens mishandeling en bedreiging. In een dergelijk geval acht de beroepscommissie het redelijk dat een maatregel wordt
opgelegd
om toezicht uit te oefenen op klagers telefoonverkeer. Na deze melding heeft de ex-vriendin aangifte gedaan bij de politie. Vervolgens bleek dat klagers familie de ex-vriendin ertoe bewoog contact op te nemen met de inrichting om haar eerdere melding
af
te zwakken of in te trekken. Gezien deze omstandigheden oordeelt de beroepscommissie dat het hoofd van de inrichting de maatregel van het uitoefenen van toezicht op het telefoonverkeer in redelijkheid kon laten voortduren tot het moment dat klagers
ex-vriendin niet meer bereikbaar was voor klager en diens familie. De klacht is daarom terecht ongegrond verklaard.
Tenslotte overweegt de beroepscommissie dat de gestelde spanning vanwege de verlengingszitting onvoldoende is onderbouwd. Deze gestelde spanning kon dan ook geen grond vormen om de maatregel te laten voortduren. Dit oordeel kan gelet op hetgeen
hiervoor
is overwogen niet tot gegrondverklaring van het beklag leiden.
Het beroep zal derhalve ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie met verbetering van de gronden.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit
mr. G.L.M. Urbanus, voorzitter, drs. W.A.T. Bos en mr. R.M. Maanicus, leden, in tegenwoordigheid van mr. S.S. Dwarka, secretaris, op 28 maart 2013
secretaris voorzitter