nummer: 02/576/GA
betreft: [klager] datum: 21 mei 2002
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 7 maart 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. M.L.Tuijnenburg Muijs, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak d.d. 22 februari 2002 van de beklagcommissie bij het huis van bewaring (h.v.b.) Noordsingel te Rotterdam, voorzover deze de vaststelling van een tegemoetkoming betreft,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
De beroepscommissie heeft de directeur van voormeld h.v.b. in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager alsmede zijn raadsvrouw om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van de tegemoetkoming
De beklagcommissie heeft een tegemoetkoming van €. 10,= vastgesteld vanwege de gegrondverklaring van klagers beklag betreffende het feit dat hij op 4 januari 2002 achttien minuten tekort bezoek heeft ontvangen, op de gronden als inde aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Namens klager is het beroep als volgt toegelicht. De tegemoetkoming is te gering, omdat gedurende de negen maanden dat klager gedetineerd is, reeds acht keer problemen rond de duur van het bezoek zijn geweest. Hoewel klager rechtheeft op tenminste een uur bezoek per week heeft hij door organisatorische problemen telkens vijf tot twintig minuten tekort bezoek kunnen ontvangen. De directeur heeft klager niet kunnen garanderen dat het probleem snel zal wordenopgelost. Klagers bezoek moet vrij nemen en reizen om hem te bezoeken. Hoewel zijn bezoekers op tijd aanwezig zijn moeten zij zeer lang wachten voor zij in het h.v.b. worden toegelaten. Klager wil daarom zijn bezoek niet belastenmet een verzoek om een keer extra te komen. De steeds terugkerende problemen zijn niet alleen van invloed op de duur, maar ook op de kwaliteit van het bezoek. Bij klager en zijn bezoek bestaan grote frustraties omtrent de onnodigevertragingen. Klager verzoekt als tegemoetkoming hem in staat te stellen onder begeleiding naar zijn bezoek toe te gaan.
De directeur heeft, hoewel hem daarom is verzocht, zijn standpunt omtrent de tegemoetkoming niet kenbaar gemaakt.
3. De beoordeling
Indien de rechtsgevolgen van een vernietigde beslissing niet meer ongedaan te maken zijn, kan in daarvoor in aanmerking komende gevallen een tegemoetkoming worden vastgesteld voor het door betrokkene ondervonden ongemak. Alsmaatstaf daarvoor kunnen dienen het eventueel gederfde loon en de gemiste faciliteiten. Genoemd ongemak komt voort uit het feit dat klager op 4 januari 2002 achttien minuten tekort bezoek heeft ontvangen. De beroepscommissie steltvoorop dat het in een geval als het onderhavige voorkeur verdient een tegemoetkoming te doen bestaan uit extra bezoektijd. Nu noch de klager noch de directeur daarom verzocht hebben, ziet de beroepscommissie geen aanleiding om thansals nog in die zin te beslissen. Het feit dat klager reeds eerder te kort bezoek heeft ontvangen, kan bij het bepalen van de tegemoetkoming geen rol spelen nu de grondslag van de tegemoetkoming wordt bepaald door hetgeen in beklagis beoordeeld.
De beroepscommissie komt, bij afweging van alle belangen en omstandigheden van het geval, tot het oordeel dat de tegemoetkoming niet als onredelijk of onbillijk kan worden aangemerkt. Het beroep zal dan ook ongegrond wordenverklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie, voorzover in beroep aan de orde.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. P.C. Vegter, voorzitter, mr. J.P. Balkema en dr. J.P.S. Fiselier, leden, in tegenwoordigheid van mr. A.F. Landman, secretaris, op 21 mei 2002.
secretaris voorzitter