nummer: 10/758/GA
betreft: [klager] datum: 3 september 2010
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
de directeur van de locatie Zuyder Bos te Heerhugowaard,
gericht tegen een uitspraak van 10 maart 2010 van de beklagcommissie bij voormelde locatie, gegeven op een klacht van [...], verder te noemen klager,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 14 juli 2010, gehouden in penitentiaire inrichtingen Amsterdam Overamstel, is gehoord klagers raadsvrouw mr. E.G. Al.
Hoewel klager, die zich inmiddels in vrijheid bevindt, op behoorlijke wijze was opgeroepen, is hij niet ter zitting verschenen.
De directeur van de locatie Zuyder Bos heeft schriftelijk laten weten verhinderd te zijn ter zitting te verschijnen.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag houdt in dat klager twee in plaats van drie algemene verloven zijn aangeboden.
De beklagcommissie heeft het beklag gegrond verklaard en aan klager een tegemoetkoming van € 20,= toegekend op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van de directeur en klager
De directeur heeft in beroep gepersisteerd bij het standpunt, zoals ingenomen tegenover de beklagcommissie en daaraan toegevoegd dat indien klager in het gelijk wordt gesteld een tegemoetkoming van € 10,= passend wordt geacht.
Namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
De datum waarop klager is veroordeeld is 21 juli 2009 en niet 5 augustus 2009. Klager is een gevangenisstraf opgelegd van acht maanden. Voorts moest hij nog zeven dagen hechtenis uitzitten. In het strafrecht houdt een maand 30 dagen in. In totaal had
hij een straf uit te zitten van 247 dagen. Artikel 16 van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (hierna: de Regeling) houdt in dat een gedetineerde in aanmerking komt voor verlof als een derde van de straf is ondergaan. Artikel 14 van de
Regeling bepaalt dat de vervangende hechtenis daarbij wordt geteld. Een derde van 247 dagen is 82,3 dagen, oftewel 5,5 maanden. Het aantal verloven bedraagt 5,5 : 2= 2,75. Decimalen boven de 0,5 dienen afgerond te worden naar boven volgens artikel 16
van de Regeling. Derhalve had klager recht op drie verloven.
Op geen enkele wijze is geprobeerd om tot een oplossing te komen. Klager is hierdoor te laat overgeplaatst en heeft te lang in een gesloten setting verbleven, waardoor hij niet meer naar een open setting kon.
De directeur heeft niet gereageerd op brieven van de raadsvrouw en is er zeer onverschillig mee omgegaan.
Verzocht wordt om een schadevergoeding als bedoeld in artikel 89a van het Wetboek van Strafvordering aan klager toe te kennen, te weten € 92,50 per dag.
3. De beoordeling
Uit artikel 14 van de Regeling volgt dat een gedetineerde in aanmerking komt voor algemeen verlof indien bij een onherroepelijke veroordeling een derde van de onvoorwaardelijke straf is ondergaan c.q. bij een nog niet onherroepelijke veroordeling de
duur van het voorarrest tenminste gelijk is aan een derde van de onvoorwaardelijk opgelegde straf. Het strafrestant dient nog ten minste drie maanden en ten hoogste een jaar te bedragen. Bij het bepalen van het strafrestant wordt ook de vervangende
hechtenis meegeteld.
Artikel 16 van de Regeling bepaalt dat het aantal algemene verloven waarom een gedetineerde mag verzoeken maximaal de helft van het aantal maanden strafrestant bedraagt, waarbij een maand wordt gesteld op 30 dagen met afronding van halven en minder
naar
beneden.
Uit de stukken en de behandeling ter zitting volgt dat de raadsvrouw en de directeur verschillende manieren hanteren voor wat betreft de berekening van klagers strafrestant.
Klager is een gevangenisstraf opgelegd van 240 dagen. Op 16 juli 2009 had hij een derde van die straf, te weten 80 dagen, ondergaan. Daarna resteerde een strafrestant van 160 dagen gevangenisstraf en zes dagen subsidiaire hechtenis, te weten 166 dagen.
Gelet op het bepaalde in artikel 16 van de Regeling dient 166 gedeeld te worden door 30 en levert dit een strafrestant op van 5,53 maanden. Het maximaal aantal verloven waarom klager kan verzoeken bedraagt naar het oordeel van de beroepscommissie
derhalve drie, te weten 5,53 : 2 = 2,76, afgerond drie.
Door de inrichting is een andere berekening gehanteerd. De subsidiaire hechtenis is door de inrichting in het begin van de berekening al bij de gevangenisstraf opgeteld. Op die wijze berekend zou klager op 18 juli 2009 een derde van de straf ondergaan
hebben, te weten 82 dagen. In die berekening resteert dan een strafrestant van 164 dagen. Gedeeld door 30 levert dit een strafrestant op van 5,46 maanden en wordt het maximaal aantal verloven bepaald op 2,73, hetgeen eveneens wordt afgerond tot drie.
Gelet op het bovenstaande zal de beroepscommissie het beroep van de directeur ongegrond verklaren en de uitspraak van de beklagcommissie in zoverre bevestigen, met wijziging van de gronden. Voor wat betreft de hoogte van de tegemoetkoming zal de
beroepscommissie aansluiten bij eerdere uitspraken, onder meer 08/2763/GV d.d. 18 november 2008, en deze wijzigen en op € 50,= bepalen.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep van de directeur ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie voor wat betreft de gegrondverklaring van het beklag, met wijziging van de gronden. Zij wijzigt de hoogte van de tegemoetkoming en
bepaalt deze op € 50,=.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. dr. U. van de Pol, voorzitter, dr. mr. L.M. Moerings en mr. A.T. Bol, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.S. van Gemert, secretaris, op 3 september 2010
secretaris voorzitter