nummer: 08/2647/TA
betreft: [klager] datum: 18 februari 2009
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 67 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 16 oktober 2008 van de beklagcommissie bij het FPC Oldenkotte te Rekken, verder te noemen de inrichting,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 11 december 2008, gehouden in de locatie Zwolle, zijn gehoord klager en namens het hoofd van voormelde tbs-inrichting, [...], psychiater.
Klagers raadsman, mr D.W.H.M. Wolters heeft schriftelijk laten weten verhinderd te zijn ter zitting te verschijnen en heeft om aanhouding verzocht.
Van het verhandelde ter zitting is een verslag opgemaakt, dat aan de raadsman van klager is toegezonden. Bij brief van 6 januari 2009 is een reactie van de raadsman ontvangen.
Op grond van de stukken en haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft klagers terugplaatsing in de inrichting op 30 maart 2008.
De beklagcommissie heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in zijn beklag op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten
Door en namens klager is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Op 30 maart 2008 wordt klager vanuit De Wiem teruggeplaatst naar de inrichting, omdat hij nagelaten zou hebben de ruiling van een tv kenbaar te maken. Door deze overplaatsing wordt klager onderworpen aan een meer sober regime. Klager heeft ongeveer
vijf
weken in de inrichting verbleven, voordat hij in mei 2008 weer werd teruggeplaatst in de Wiem. Uit jurisprudentie van de beroepscommissie blijkt dat in bepaalde gevallen klachten over een interne overplaatsing ontvankelijk zijn en klager dient derhalve
ontvankelijk te worden verklaard in zijn beklag. De beslissing tot terugplaatsing is pas ’s avonds 31 maart 2008 uitgereikt. Dit is in strijd met artikel 54 Bvt. Het beklag dient dan ook alsnog formeel gegrond te worden verklaard.
Klager vraagt zich af hoe een ruiling van een tv de orde en veiligheid van de inrichting in gevaar kan brengen. De inbreuk op klagers vrijheid is disproportioneel. Namens klager wordt verzocht dit beklag gegrond te verklaren en een financiële
tegemoetkoming vast te stellen.
Het gaat om de tweede terugplaatsing naar de inrichting op 30 maart 2008. Met de inrichting was na de eerste terugplaatsing afgesproken dat bij een volgend incident klagers verlof zou worden ingetrokken, maar dat hij niet naar de inrichting zou worden
teruggeplaatst, maar op De Wiem mocht blijven. De volgende dag zou er dan een gesprek over het gebeuren plaatsvinden. Klager heeft deze afspraken ondertekend. Na de eerste terugplaatsing heeft klager twee weken in de inrichting verbleven. Na de
terugplaatsing op 30 maart 2008 heeft hij zes weken geen verlof gehad. Klager heeft onbegeleid verlof met zes overnachtingen buiten de inrichting.
Volgens klager is er van de ruiling van de televisie een contract opgesteld. Alle ruilingen moeten in het MT besproken worden.
Bij de eerste terugplaatsing zijn een aantal zaken afgehandeld. Bij de tweede terugplaatsing kwamen deze zaken echter toch weer aan de orde.
Namens het hoofd van de inrichting is in beroep het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Klager is niet vooraf gehoord over de maatregel tot terugplaatsing naar de inrichting op 30 maart 2008, zgn. Time-out. Volgens de wet is dit ook niet nodig, want het betreft een interne overplaatsing.
Het is eerder voorgekomen dat met de handel in goederen apparaten in de inrichting waren verstopt. De zin ‘U kon niet worden gehoord vóór de uitvoering van de maatregel omdat eerst de veiligheid is hersteld’ moet dan ook in dat licht worden bezien.
Eerst moest onderzocht worden of in de inrichting goederen waren verborgen. In de kamer van een medepatiënt zou er door klager en deze medepatiënt, in het bijzijn van een staflid, gesproken zijn over de ruil van een televisie. Het personeel was van
deze
ruiling echter niet op de hoogte gesteld.
Bij proefverlof mag een Time-out maximaal drie maanden duren.
Na de zitting heeft de secretaris van de beroepscommissie informatie ingewonnen bij de inrichting over klagers verlofmodaliteit. Vaststaat dat klager in maart 2008 onbegeleid verlof had met zes overnachtingen buiten de inrichting. Er was geen
machtiging
transmuraal verlof.
3. De beoordeling
Krachtens artikel 56, tweede lid, onder a, Bvt kan alleen worden geklaagd over intrekking van verlof dat ten tijde van de intrekking een aaneengesloten periode van meer dan een week heeft geduurd, op grond van individuele omstandigheden van de
betreffende verpleegde als bedoeld in artikel 50, derde lid, Bvt.
Klager heeft onbegeleid verlof met zes overnachtingen buiten de inrichting. Klager beschikt niet over een machtiging transmuraal verlof.
De ratio van het onthouden van een rechtsmiddel aan tbs-gestelden tegen de beslissing tot intrekking van een verlof dat geen aaneengesloten periode van meer dan een week heeft geduurd, is blijkens de Memorie van toelichting bij art. 50 en 51 Bvt
gelegen
in de wens te voorkomen dat (overmatige) juridisering van het verlofbeleid schade toebrengt aan het verplegingsproces van de tbs-gestelde.
De beroepscommissie zal klager derhalve niet-ontvankelijk verklaren in zijn beklag.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart klager niet-ontvankelijk in zijn beklag en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie met wijziging van de gronden.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. C.A.M. Schaap-Meulemeester, voorzitter, mr. H. Heijs en mr. drs. T.A.M. Louwe, leden, in tegenwoordigheid van mr. S.A.H. de Bruin, secretaris, op 18 februari 2009
secretaris voorzitter