nummer: 04/2275/GA
betreft: [klager] datum: 21 december 2004
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 13 september 2004 van de beklagcommissie bij de penitentiaire inrichting (p.i.) Vught, voorzover daarbij aan klager geen tegemoetkoming wordt toegekend,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 26 november 2004, gehouden in de p.i. Vught, zijn gehoord klager en [...], unit-directeur bij voormelde inrichting.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van de tegemoetkoming
De beklagcommissie heeft klager geen tegemoetkoming toegekend, ondanks de gegrondverklaring van klagers beklag betreffende het een aantal malen niet (tijdig) uitreiken van de krant terwijl klager in afzondering verbleef, op degronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft het beroep als volgt toegelicht. De tegemoetkoming is te gering omdat klager tijdens zijn verblijf in de afzonderingscel ten onrechte een aantal malen geen krant uitgereikt heeft gekregen. Klager heeft voor hetabonnement moeten betalen. Hij vindt het daarom niet terecht dat hem hiervoor geen tegemoetkoming is toegekend.
De directeur heeft daarop als volgt gereageerd. Aan klager is tijdens zijn verblijf in afzondering vier á vijf maal zijn krant niet uitgereikt. Er was bij het personeel een misverstand over hetgeen wel en niet uitgereikt mochtworden. Tijdens het verblijf in een afzonderingscel mag altijd zaakspost worden uitgereikt. Ook de overige post, mits gecontroleerd, en kranten mogen dan aan de gedetineerde worden uitgereikt. Klager heeft overigens die kranten opeen later tijdstip wel ontvangen.
3. De beoordeling
Indien de rechtsgevolgen van een vernietigde beslissing niet meer ongedaan te maken zijn, kan in daarvoor in aanmerking komende gevallen een tegemoetkoming worden vastgesteld voor het door betrokkene ondervonden ongemak. Alsmaatstaf daarvoor kunnen dienen het eventueel gederfde loon en de gemiste faciliteiten. Genoemd ongemak bestond voor klager uit het een aantal malen niet tijdig uitgereikt krijgen van een krant waarop klager geabonneerd is.
De tegemoetkoming is niet bedoeld als schadevergoeding, voor het verkrijgen waarvan andere wegen openstaan. Zo kan klager ingevolge de circulaire van 13 augustus 1993, kenmerk 383893/93/DJ, een verzoek om schadevergoeding richtenaan de directeur van de desbetreffende inrichting, terwijl hij zich ook kan wenden tot de civiele rechter.
De directeur heeft – zo verstaat de beroepscommissie – ter zitting willen aangegeven dat de beslissing van de beklagcommissie om geen tegemoetkoming toe te kennen juist zou zijn, omdat klager die kranten op een later tijdstip alsnoguitgereikt heeft gekregen. De beroepscommissie volgt de directeur niet in zijn standpunt. Juist bij dagbladen is het, gelet op de aard en inhoud daarvan, van belang dat deze – voorzover toegelaten – tijdig worden uitgereikt. Hiervanuitgaande is de beslissing om geen tegemoetkoming toe te kennen onjuist. Het beroep zal in zoverre dan ook gegrond worden verklaard en de beroepscommissie zal een financiële tegemoetkoming vaststellen, namelijk € 5,=.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond, vernietigt in zoverre de uitspraak van de beklagcommissie en bepaalt dat aan klager een tegemoetkoming toekomt van € 5,=.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.J. van Oostveen, voorzitter, dr. J.P.S. Fiselier en mr. J.W.P. Verheugt, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.M.J.D. Maes, secretaris, op 21 december 2004
secretaris voorzitter