nummer: 04/925/GA
betreft: [klager] datum: 1 september 2004
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 7 mei 2004 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
de directeur van de locatie Dordtse Poorten te Dordrecht,
gericht tegen een uitspraak d.d. 3 mei 2004van de beklagcommissie bij voormelde locatie, gegeven op een klacht van [...], verder te noemen klager,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 17 augustus 2004 gehouden in de penitentiaire inrichtingen Amsterdam, zijn gehoord klager en [...], unitdirecteur.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft een disciplinaire straf van twaalf dagen opsluiting in de eigen verblijfsruimte met verwijdering van de tv zonder vergoeding van de huurkosten en éénmaal ontzegging van bezoek zonder toezicht en tweemaal bezoekachter glas.
De beklagcommissie heeft het beklag gegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van de directeur en klager
De unitdirecteur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht. In het standaard sanctiebeleid zit een opbouw. Er wordt wel afgeweken van de richtlijn, doorgaans in een voor degedetineerde gunstige zin. Dit is ook eerder bij klager geschied. Het betrof de vierde positieve urinecontrole binnen een jaar. Het sanctiebeleid is vastgelegd in een intern overzicht. Dit overzicht is niet beschikbaar voorgedetineerden. Bij de eerste rapportaanzegging wordt het strafbeleid bij (herhaalde) positieve urinecontrole uitgelegd.
Klager heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Klager wist dat er een opbouw zat in de strafoplegging, maar dit is hem door medegedetineerden uitgelegd. Er wordt heel vaak van de standaard afgeweken. Met name het bezoek achter glas vond klager vernederend. Als iemand opheterdaad in de bezoekzaal wordt gepakt op drugs is bezoek achter glas terecht, maar klager heeft de softdrugs van medegedetineerden gekregen.
De unitdirecteur heeft hierop geantwoord dat het niet controleerbaar is of de drugs worden verstrekt via het bezoek of via medegedetineerden.
3. De beoordeling
Binnen de inrichting zijn interne afspraken gemaakt voor wat betreft het sanctiebeleid. Deze afspraken zijn niet vastgelegd in schriftelijke en bekend gemaakte richtlijnen met standaardstraffen. De inhoud van de afspraken wordt bijde strafoplegging in grote lijn aan gedetineerden meegedeeld en is in die zin ook bekend binnen de inrichting. De directeur heeft een zekere ruimte om van die afspraken af te wijken. Vaststaat dat de directeur bij de onderhavigesanctieoplegging is uitgegaan van de standaard strafmaat en deze enigszins heeft gematigd. Klager wist dat binnen de inrichting een progressieve strafmaat werd gehanteerd en dat, nadat hij voor de vierde maal na urinecontrolepositief was bevonden op het gebruik van softdrugs, hem de betreffende sancties konden worden opgelegd. De beroepscommissie is van oordeel dat de beslissing om de betreffende sancties op te leggen niet kan worden aangemerkt als instrijd met de wet, terwijl bij afweging van alle in aanmerking komende belangen deze evenmin onredelijk of onbillijk is. De beroepscommissie zal derhalve het beroep van de directeur gegrond verklaren en het beklag alsnog ongegrondverklaren.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond, vernietigt de uitspraak van de beklagcommissie en verklaart het beklag alsnog ongegrond.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. P.C. Vegter, voorzitter, mr. C.J.G. Bleichrodt en mr. J.R. Meijeringh, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.S.van Gemert, secretaris, op 1 september 2004
secretaris voorzitter