Nummer: R-19/5471/GB
Betreft: […] datum: 31 december 2019
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. M.A. Prins, namens […], verder te noemen klager, gericht tegen een op 4 december 2019 genomen beslissing van de Minister voor Rechtsbescherming (de Minister), en van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft klagers bezwaar tegen de oproep zich op 7 januari 2019 te melden in de penitentiaire inrichting (p.i.) Alphen ongegrond verklaard.
2. De feiten
Op 13 november 2019 is klager opgeroepen zich op 7 januari 2019 te melden in de p.i. Alphen voor het ondergaan van veertien dagen gevangenisstraf. Op 17 november 2019 heeft klager hiertegen een bezwaarschrift ingediend, dat op 4 december 2019 ongegrond is verklaard.
3. De standpunten
3.1. Namens klager is het beroep als volgt toegelicht. Klager is pas op 20 november 2019 bekend geworden met de hem opgelegde gevangenisstraf. Hij is bij verstek veroordeeld, zonder zich bij te laten staan door een advocaat. Formeel is het vonnis onherroepelijk, maar klagers raadsman heeft hoger beroep ingesteld, waarbij hij zich op het standpunt stelt dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding. Het ligt niet voor de hand dat het hoger beroep wordt behandeld voordat klager zich moet melden.
Klager heeft weliswaar een dagvaarding ontvangen voor de datum van de uitspraak waarin hij is veroordeeld, maar hij kampt met psychische klachten, waaronder hallucinaties. Daardoor heeft hij de zitting gemist. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat onder omstandigheden een termijnoverschrijding die het gevolg is van een psychische stoornis niet aan een verdachte kan worden toegerekend, zelfs wanneer de dagvaarding in persoon is betekend (HR 12 juni 2001, ECLI:NL:HR:2001:AB2064).
Ook een kortdurende detentie zal de symptomen van klagers psychische stoornis verergeren. Verzocht wordt de medisch adviseur van de afdeling Individuele Medische Advisering (IMA) hierover te laten adviseren.
3.2. Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt toegelicht. Klagers veroordeling is op 29 oktober 2019 onherroepelijk geworden. Het hoger beroep is te laat ingesteld. Noch in bezwaar noch in beroep is bewijs overgelegd van de gestelde psychische klachten. Daarom bestaat geen aanleiding de medisch adviseur van de afdeling IMA om advies te vragen.
4. De beoordeling
4.1. Klager heeft uitstel verzocht vanwege psychische problematiek. Hij meent om die reden zowel dat zijn hoger beroep verschoonbaar te laat is ingediend, als dat hij detentieongeschikt moet worden geacht.
4.2. Klager heeft zijn psychische problematiek in bezwaar én in beroep nauwelijks met stukken onderbouwd. Hij heeft alleen een medicatielijst overgelegd. Over zijn precieze problematiek en/of de denkbare gevolgen van een detentie is niets vermeld. Bij deze stand van zaken bestaat dan ook geen aanleiding de medisch adviseur van de afdeling IMA te laten adviseren. In het verlengde daarvan is er ook geen reden om – reeds in deze procedure – aan te nemen dat het namens klager ingediende hoger beroep verschoonbaar te laat is ingediend. De bestreden beslissing kan dan ook niet als onredelijk of onbillijk worden aangemerkt. De beroepscommissie zal het beroep daarom ongegrond verklaren.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. W.F. Korthals Altes, voorzitter, J.G.A. van den Brand en mr. J.W. Wabeke, leden, in tegenwoordigheid van mr. P. de Vries, secretaris, op 31 december 2019.
secretaris voorzitter