Nummer: R-19/4993/GV
Betreft: […] datum: 31 oktober 2019
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. W.B.M. Bos, namens […], verder te noemen klager, gericht tegen een op 10 oktober 2019 genomen beslissing van de Minister voor Rechtsbescherming (de Minister), en van de onderliggende stukken.
De beroepscommissie heeft de Minister in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager en zijn raadsman om het beroep schriftelijk toe te lichten. Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van strafonderbreking afgewezen, voor zover klager om meer dan dertig dagen strafonderbreking heeft verzocht.
2. De standpunten
Namens klager is het beroep als volgt toegelicht. Klager heeft verzocht om negentig dagen strafonderbreking, vanwege zakelijke belangen. De Minister stelt dat dertig dagen genoeg is om de zaken te regelen en over te dragen aan klagers zaakwaarnemer. De zaakwaarnemer is echter de boekhouder en slechts gemachtigd voor beperkte handelingen. Hij is niet in staat het bedrijf te leiden of de taken op zich te nemen die klager vervult. Klager zal dit zelf moeten doen. Dat blijkt ook uit de stukken, in het bijzonder uit de verklaring van de zaakwaarnemer. Een periode van dertig dagen is daartoe onvoldoende. De stelling van de Minister dat dertig dagen voldoende is om een vervanger te regelen is, zonder nadere onderbouwing, onbegrijpelijk. Klager is bestuurder en enig aandeelhouder van het bedrijf. Om een vervanger te kunnen regelen, moet hij op zoek gaan naar kandidaten c.q. een vacature openstellen, gesprekken voeren met mogelijke vervangers, een vervanger aannemen en hem inwerken in het bedrijf. Het ligt in de rede dat dit niet binnen dertig dagen lukt. Daarbij moest klager eerst nog de staat van het bedrijf inventariseren. De directeur van de inrichting heeft positief geadviseerd ten aanzien van negentig dagen strafonderbreking en klager gecomplimenteerd met de wijze waarop het verzoek is ingediend en onderbouwd. Als klager geen vervanger kan regelen, zal het bedrijf waarschijnlijk failliet gaan. De afwikkeling van een faillissement tijdens detentie heeft grote gevolgen voor de schuldeisers en de curator, omdat klager dan slecht bereikbaar is. Bovendien heeft een faillissement grote gevolgen voor klagers re-integratie. Strafonderbreking gaat niet van de detentieduur af. Klager verzoekt te worden gehoord, zodat hij uiteen kan zetten welke acties hij inmiddels heeft ondernomen en welke acties nog ondernomen moeten worden, waarvoor extra tijd nodig is. Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt toegelicht. Aan klager is niet alleen strafonderbreking verleend om zaken aan zijn zaakwaarnemer over te dragen, maar ook om zelf zaken te regelen, zoals het zoeken naar een goede vervanger voor de rest van zijn detentie. Hij heeft niet onderbouwd waarom dertig dagen hiertoe onvoldoende is. Op klagers verlofaanvraag zijn de volgende adviezen uitgebracht.
De directeur van de penitentiaire inrichting (p.i.) Dordrecht heeft positief geadviseerd ten aanzien van het verzoek om strafonderbreking.
Het Openbaar Ministerie (OM) is niet om advies gevraagd, omdat er geen executie-indicator van toepassing is en klager onherroepelijk is veroordeeld.
De politie heeft aangegeven geen bezwaar te hebben tegen klagers verblijf op het adres waar hij zijn strafonderbreking wenst door te brengen.
3. De beoordeling
Klager heeft verzocht het beroep mondeling te mogen toelichten. De beroepscommissie wijst dit verzoek af, omdat de noodzaak van een mondelinge toelichting niet is gebleken. Zij acht zich op basis van de stukken voldoende ingelicht om op het beroep te beslissen. Klager ondergaat een gevangenisstraf van 1640 dagen met aftrek, vanwege het medeplegen van drugssmokkel. De einddatum van zijn detentie is momenteel bepaald op 8 juli 2021. Aan klager is dertig dagen strafonderbreking verleend, omdat – zo begrijpt de beroepscommissie – door het ontslag van zijn zaakwaarnemer sprake is van dringende omstandigheden van zakelijke aard als bedoeld in artikel 38, eerste lid, van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting (hierna: de Regeling). Klager had evenwel negentig dagen verzocht en wijst er in beroep op dat dertig dagen te kort is om een zaakwaarnemer te kunnen werven en in te werken. Met klager is de beroepscommissie van oordeel dat de door klager te verrichten werkzaamheden niet binnen de door de Minister verleende 30 dagen strafonderbreking kunnen worden afgehandeld. Nu voorts alle uitgebrachte adviezen positief zijn en ook niet is gebleken van omstandigheden die zich verzetten tegen een strafonderbreking van langere duur, zal de beroepscommissie het beroep gegrond verklaren, de bestreden beslissing vernietigen voor zover daartegen beroep is ingesteld en de Minister opdragen binnen een termijn van één week een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Zij ziet geen aanleiding klager een tegemoetkoming toe te kennen.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en vernietigt de bestreden beslissing voor zover daartegen beroep is ingesteld. Zij draagt de Minister op een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van haar uitspraak binnen een termijn van één week na ontvangst daarvan. Zij kent klager geen tegemoetkoming toe.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. M.M. van der Nat, voorzitter, J.G.A. van den Brand en mr. J.A.M. de Wit, leden, in tegenwoordigheid van mr. P. de Vries, secretaris, op 31 oktober 2019.
secretaris voorzitter