nummer: R-19/3825/GV
betreft: [klager] datum: 28 augustus 2019
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. E.A. Blok, namens […], verder te noemen klager, gericht tegen een op 17 mei 2019 genomen beslissing van de Minister voor Rechtsbescherming (de Minister), en van de onderliggende stukken.
De beroepscommissie heeft de Minister in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager en zijn raadsvrouw om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft klagers verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van algemeen verlof afgewezen.
2. De standpunten
Namens klager is het beroep als volgt toegelicht.
Met het afwijzen van klagers verzoek om algemeen verlof wordt hij in zijn resocialisatie-mogelijkheden beperkt. Nu sprake is van een beperkt strafrestant, is het noodzakelijk dat aan hem vrijheden worden verleend. De Raad stelt op zijn website dat van belang is hoe lang geleden een ontvluchting plaatsvond en of het wel om een ontvluchting ging of om een (te laat) terugkeren van verlof. Tijdsverloop werkt hierbij in het voordeel van de ingeslotene. Bij klager betreft het een verdenking van vluchtgevaar van ruim negen maanden geleden en zijn beperkte strafrestant vormt geen aanleiding te vluchten. Het risico dat klager zal proberen zich aan de detentie te onttrekken, is daarom niet aannemelijk gemaakt. Bovendien is de bestreden beslissing gebaseerd op het negatieve advies van het Openbaar Ministerie en de politie, terwijl het positieve advies van de vrijhedencommissie buiten beschouwing is gelaten. Het is daarnaast onredelijk dat waar klager de verlofaanvraag reeds in februari 2019 heeft ingediend, eerst in mei 2019 daarop is beslist.
Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt toegelicht.
Hoewel klager op 12 oktober 2018 was opgeroepen zich in de inrichting te melden, is hij eerst op 12 december 2018 aangehouden. Hij werd in de woning van zijn vriendin aangetroffen, waar hij zich op zolder achter een schot had verstopt. Er bestaat daarom onvoldoende vertrouwen in een ongestoorde tenuitvoerlegging van de aan klager opgelegde vrijheidsstraf. Het enkele feit dat klager op 12 maart 2019 naar het plusprogramma is gepromoveerd, maakt niet dat de verlofaanvraag moet worden toegewezen. Gezien klagers beperkte strafrestant en zijn resocialisatiebelang hebben de politie en het Openbaar Ministerie positief geadviseerd ten aanzien van zijn derde verlofaanvraag.
Op klagers verlofaanvraag zijn de volgende adviezen uitgebracht.
De vrijhedencommissie van de penitentiaire inrichting Dordrecht heeft positief geadviseerd ten aanzien van de verlofaanvraag.
De officier van justitie bij het arrondissementsparket te Breda heeft negatief geadviseerd ten aanzien van de verlofaanvraag, vanwege een ernstig vermoeden dat klager zal proberen zich aan de detentie te onttrekken. Vanaf 12 oktober 2018 stond klager als voortvluchtige gesignaleerd. Hij is op 12 december 2018 in de woning van zijn vriendin aangehouden, waar hij zich achter een schot op de zolder schuilhield. Ten behoeve van deze aanhouding zijn een maand lang bijzondere opsporingsbevoegdheden ingezet.
De politie heeft het verlofadres geverifieerd en in orde bevonden.
3. De beoordeling
Klager is in eerste aanleg veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaren en twee maanden met aftrek, wegens – kort gezegd – gekwalificeerde diefstal, (het medeplegen van) witwassen en het betalen van € 8.482,73 in verband met ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel. Tegen dit vonnis heeft klager hoger beroep ingesteld. De fictieve einddatum van klagers detentie is bepaald op 20 september 2019.
Het beroep richt zich tegen de afwijzing van klagers tweede verlofaanvraag.
Vooropgesteld dient te worden dat bij verzoeken tot algemeen verlof een belangenafweging dient te worden gemaakt tussen enerzijds het individuele belang van de gedetineerde om zich tijdig en goed te kunnen voorbereiden op zijn terugkeer in de maatschappij en anderzijds het algemeen belang van – onder meer – de orde, rust en veiligheid in de samenleving en een ongestoorde tenuitvoerlegging van de opgelegde vrijheidsstraf.
Uit het dossier volgt dat klager was opgeroepen zich te melden in de inrichting op 12 oktober 2018 en vanaf die datum als voortvluchtige stond gesignaleerd. Eerst door middel van een zoekactie is hij op 12 december 2018 in de woning van zijn partner aangehouden. Zowel de officier van justitie als de politie achten een risico aanwezig dat klager zal proberen zich aan de detentie te onttrekken.
Voornoemde omstandigheid vormt een contra-indicatie voor verlofverlening en rechtvaardigt, ondanks het positieve advies van de vrijhedencommissie, een afwijzing van klagers verlofaanvraag. Daarom kan de beslissing van de Minister, bij afweging van alle in aanmerking komende belangen en gelet op de weigeringsgronden zoals bedoeld in artikel 4 onder a van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting, niet als onredelijk of onbillijk worden aangemerkt. Het beroep zal ongegrond worden verklaard.
Klagers raadsvrouw klaagt in beroep nog over het tijdsverloop tussen de verlofaanvraag en de beslissing van de Minister. Het is weliswaar wenselijk dat voortvarend op een verlofaanvraag wordt beslist, maar indien dit niet geschiedt, verbindt de wet hieraan geen gevolgen.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. M.M. van der Nat, voorzitter, J.G.A. van den Brand en mr. W.F. Korthals Altes, leden, in tegenwoordigheid van M.G. Bikker, secretaris, op 28 augustus 2019.
secretaris voorzitter