nummer: R-18/1535/TB
betreft: [klager] datum: 11 maart 2019
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69 van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden (Bvt) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. K. Bruns, namens […], verder te noemen klager, gericht tegen een beslissing van 23 augustus 2018 van de Minister voor Rechtsbescherming, verder te noemen de Minister, alsmede van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing. Ter zitting van de beroepscommissie van 13 februari 2019, gehouden in Justitieel Complex Zaanstad, is namens de Minister gehoord, […], werkzaam bij de Dienst Justitiële Inrichtingen van het ministerie van Justitie en Veiligheid. Klager en zijn raadsvrouw mr. K. Bruns hebben schriftelijk bericht niet naar de zitting te komen. Van het verhandelde ter zitting is een verslag opgemaakt dat aan partijen is verzonden. Klager heeft op 26 februari 2019 gereageerd op het verslag van horen. Een afschrift van deze reactie is aan de Minister verzonden. Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De Minister heeft beslist klager over te plaatsen naar FPC Dr. S. van Mesdag te Groningen (hierna: Van Mesdagkliniek).
2. De feiten
Klager is bij onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak ter beschikking gesteld (tbs) met bevel tot verpleging van overheidswege. Bij beslissing van 6 augustus 2018 is klager geplaatst in Trajectum /Hoeve Boschoord (hierna Hoeve Boschoord). Op 15 augustus 2018 heeft Hoeve Boschoord de Minister verzocht klager over te plaatsen naar een andere inrichting. Op 23 augustus 2018 heeft de Minister beslist klager over te plaatsen naar de Van Mesdagkliniek.
3. De standpunten
Namens klager is het beroep schriftelijk als volgt – zakelijk weergegeven – toegelicht. Klager betwist dat sprake was van een gespannen sfeer en explosieve situatie. Klager heeft eerder in dezelfde inrichting verbleven als de desbetreffende medegedetineerde, namelijk in de penitentiaire inrichting Lelystad. Hij verbleef zelfs een jaar op dezelfde afdeling zonder dat zich incidenten hebben voorgedaan die overplaatsing van klager kunnen rechtvaardigen. In Hoeve Boschoord werd de medepatiënt ineens boos op klager. Ook het bezoek van de medepatiënt werd boos op klager. Klager heeft echter geen explosieve situatie ervaren. Bovendien had klager naar een andere afdeling binnen Hoeve Boschoord overgeplaatst kunnen worden. Voorts betwist klager dat sprake is van een familieband tussen het slachtoffer en de medepatiënt.
Klager wilde niet worden overgeplaatst omdat zijn familie hem dan moeilijker kan bezoeken, terwijl bezoek een belangrijk onderdeel is van de resocialisatie. Voor de overplaatsing kwam er één keer per week een kennis op bezoek. Sinds klager in Groningen verblijft, komt deze kennis vanwege de reisafstand nog maar een keer per jaar. Ook heeft klager in de Van Mesdagkliniek minder vrijheden. Klager beschikte in Hoeve Boschoord bijvoorbeeld over een mobiele telefoon en een laptop met internetverbinding en dit is in de Van Mesdagkliniek niet toegestaan.
Ten slotte voert klager aan dat hij voorafgaand aan de beslissing in strijd met artikel 53, tweede lid, Bvt niet is gehoord. Klager is niet gehoord omdat dit ontwrichtend zou zijn voor hemzelf en de afdeling. Klager stelt zich echter op het standpunt dat het juist ontwrichtend voor hem werkt wanneer hij geen informatie krijgt.
Namens de Minister is inzake het beroep het volgende standpunt – zakelijk weergegeven – ingenomen.
Hoeve Boschoord heeft kort na opname van klager verzocht om overplaatsing, omdat een onhoudbare situatie in de inrichting was ontstaan nadat duidelijk was geworden dat klager de neef van de vrouw van een medepatiënt had vermoord. Hoeve Boschoord beschrijft dit als ‘een gespannen en explosieve situatie’. Klager betwist de familieband tussen de medepatiënt en het slachtoffer, maar onderbouwt zijn stelling niet. Door Trajectum is aangegeven dat het slachtoffer de neef van de vrouw van de medepatiënt is. Gekozen is voor overplaatsing van klager, omdat klager nog maar kort in de inrichting verbleef en de medepatiënt goed in behandeling was. De Minister heeft begrepen dat het horen van klager voorafgaand aan de beslissing achterwege is gelaten omdat het horen ontwrichtend en ontregelend voor klager en de afdeling was. Vanwege klagers LVG-problematiek (Licht Verstandelijk Gehandicapt) was de keuze in inrichtingen beperkt tot de Van Mesdagkliniek, FPC De Rooyse Wissel en FPC De Kijvelanden. Gekozen is voor overplaatsing van klager naar de Van Mesdagkliniek nu deze inrichting het dichtst in de buurt is gelegen van klagers regio van herkomst en omdat daar als eerste plek was.
4. De beoordeling
Bij de overplaatsing van ter beschikking gestelden dient de Minister op grond van het ten tijde van de bestreden beslissing geldende artikel 11, tweede lid, van de Bvt in zijn overwegingen te betrekken:
a) de eisen die de bescherming van de maatschappij tegen de gevaarlijkheid van de ter beschikking gestelde voor de veiligheid van anderen dan de ter beschikking gestelde of de algemene veiligheid van personen of goederen stelt, en
b) de eisen die de behandeling van de ter beschikking gestelde gezien de aard van de bij hem geconstateerde gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens stelt.
Uitgangspunt van het Beleidskader plaatsing TBS dwang 13 juli 2018 is dat de ter beschikking gestelde geplaatst wordt in een inrichting binnen de eigen regio, tenzij sprake is van een contra-indicatie.
Uit de stukken en het verhandelde ter zitting komt naar voren dat klager sinds 6 augustus 2018 in Hoeve Boschoord verbleef. Op 15 augustus 2018 heeft Hoeve Boschoord de Minister verzocht om klager over te plaatsen naar een andere inrichting, omdat op 13 augustus 2018 duidelijk werd dat klager de neef van de vrouw van een medepatiënt had vermoord. Dit gegeven leverde volgens de inrichting een gespannen en explosieve situatie op die onhoudbaar was. Volgens Hoeve Boschoord was het dan ook niet langer verantwoord om klager en de medepatiënt tegelijkertijd in de inrichting te laten verblijven. Aangezien klagers behandeling nog moest aanvangen en de medepatiënt goed in behandeling was, is verzocht om klager met spoed over te plaatsen.
De beroepscommissie stelt vast dat klager zijn stelling waarbij hij de familieband tussen de medepatiënt en het slachtoffer betwist, niet nader heeft onderbouwd. Voorts is onweersproken dat de Van Mesdagkliniek – van de inrichtingen geschikt voor patiënten met LVG-problematiek – het dichtst in de buurt van klagers regio van herkomst is gelegen. De omstandigheid dat een kennis van klager in de Van Mesdagkliniek lastiger op bezoek kan komen, doet daar, hoe vervelend voor klager ook, niet aan af. Klager heeft naar het oordeel van de beroepscommissie dan ook geen zwaarwegende argumenten aangevoerd die zouden kunnen of moeten leiden tot het oordeel dat de Minister in redelijkheid niet tot de bestreden beslissing heeft mogen komen.
Voor zover klager voorafgaand aan de bestreden beslissing niet is gehoord, overweegt de beroepscommissie dat het horen op grond van artikel 53, vierde lid, Bvt achterwege kan blijven indien de gemoedstoestand van de verpleegde daaraan in de weg staat. De beroepscommissie verstaat hetgeen door de Minister is aangevoerd aldus dat daarvan in het geval van klager sprake was. Gelet op het voorgaande zal het beroep dan ook ongegrond worden verklaard.
5 De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. A. van Holten, voorzitter, prof. dr. H.J.C. van Marle en mr. J.M.L. Niederer, leden, in tegenwoordigheid van mr. M.L. Koster, secretaris, op 11 maart 2019
secretaris voorzitter