nummer: 03/1470/GA
betreft: [klager] datum: 29 september 2003
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 27 juni 2003 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak d.d. 18 juni 2003 van de beklagcommissie bij de penitentiaire inrichting (p.i.) Noord, locatie De Marwei te Leeuwarden,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
De beroepscommissie heeft de directeur van voormelde p.i. in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft een disciplinaire straf van drie dagen opsluiting in een andere verblijfsruimte dan een strafcel, wegens werkweigering.
De beklagcommissie heeft het beklag, voorzover dit betrekking heeft op de werkweigering en de hoogte van de opgelegde straf, ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven. De beklagcommissie heeft hetbeklag, voorzover dit betrekking heeft op de tenuitvoerlegging van de straf na de eerste dag daarvan, gegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven en daarbij beslist dat aan klager bij wijze vancompensatie vanwege de p.i. Noord, locatie De Marwei te Leeuwarden zal worden verstrekt een bedrag van € 10,-.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft het tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt in beroep als volgt toegelicht.
De beklagcommissie behoort onafhankelijk te zijn. Zij is dat echter niet omdat zij bepaalde dat de directie van locatie De Marwei een nader onderzoek diende in te stellen. De directie zal haar eigen beleid niet veranderen.
Klager heeft recht op een veilig verblijf in de inrichting en op de directie rust de plicht die veiligheid te waarborgen. Volgens de werkmeester kan de veiligheid van klager op de arbeidszaal niet meer worden gewaarborgd. Om diereden is klager teruggekeerd naar zijn afdeling en niet om het rookbeleid. De directie interpreteert het zo dat klager zich tevens heeft beklaagd over het rookbeleid. Klager heeft een disciplinaire straf opgelegd gekregen voorwerkweigering naar aanleiding van het rookbeleid. Omdat dit niet de echte reden voor de werkweigering was, verzet klager zich hier tegen.
De aangeboden compensatie acht klager niet redelijk omdat men daarmee niets doet aan het probleem, te weten de onveiligheid. Er lijkt sprake van een misleidend compromis. Het is klager niet te doen om de aangeboden compensatie maarom het veiligheidsaspect.
De individuele klacht van klager werd bij een collectieve klacht betrokken. Klager benadrukt echter dat zijn klacht geen betrekking heeft op het rookbeleid en ook niets te maken heeft met de door andere gedetineerden ingediendeklachten.
De directeur heeft daarop geantwoord als tegenover de beklagcommissie. Voorts heeft de directeur zijn standpunt over de eventueel toe te kennen tegemoetkoming meegedeeld.
3. De beoordeling
Indien de rechtsgevolgen van een (gedeeltelijk) vernietigde beslissing niet meer ongedaan te maken zijn, kan in daarvoor in aanmerking komende gevallen een tegemoetkoming worden vastgesteld voor het door betrokkene ondervondenongemak. Als maatstaf daarvoor kunnen dienen het eventueel gederfde loon en de gemiste faciliteiten. Genoemd ongemak bestond voor klager uit het feit dat hij gedurende twee dagen is opgesloten geweest in zijn eigen cel. Debeklagcommissie heeft aan klager een tegemoetkoming van in totaal € 10,- toegekend en daarvoor een normbedrag van € 5,- per dag gehanteerd. Klager heeft in beroep aangevoerd dat het hem niet te doen is om de aangeboden compensatiemaar om het feit dat daarmee niets wordt gedaan aan het veiligheidsaspect. Wat daar ook van zij, nu de beroepscommissie als maatstaf voor de tegemoetkoming per dag aanknoopt bij het bij opsluiting in de eigen cel gebruikelijketarief van € 7,50 per dag, zal een hogere tegemoetkoming aan klager dienen te worden toegekend.
Het beroep zal derhalve in zoverre gegrond worden verklaard. De beroepscommissie zal, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, bepalen dat aan klager een tegemoetkoming toekomt van € 15,-.
Hetgeen voor het overige is aangevoerd kan - voorzover dat is komen vast te staan - naar het oordeel van de beroepscommissie niet tot een andere beslissing leiden dan die van de beklagcommissie. Het beroep zal derhalve in zoverreongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep, voorzover dat betrekking heeft op de vaststelling van de tegemoetkoming, gegrond en vernietigt in zoverre de uitspraak van de beklagcommissie. Zij bepaalt de aan klager toekomendetegemoetkoming op € 15,-.
De beroepscommissie verklaart het beroep voor het overige ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie in zoverre. Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. P.C. Vegter, voorzitter,mr. J.P. Balkema en dr. J.P.S. Fiselier, leden, in tegenwoordigheid van B.A. Bogaars, secretaris, op 29 september 2003
secretaris voorzitter