Nummer: 16/2003/GB
Betreft: [Klager] datum: 11 oktober 2016
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 73, eerste lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. D.C. Vlielander, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een op 6 juni 2016 genomen beslissing van de selectiefunctionaris,
alsmede van de overige stukken, waaronder de bestreden beslissing.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt.
1. De inhoud van de bestreden beslissing
De selectiefunctionaris heeft het bezwaarschrift van klager gericht tegen de beslissing hem over te plaatsen naar het huis van bewaring (h.v.b.) van de penitentiaire inrichting (p.i.) Ter Apel ongegrond verklaard.
2. De feiten
Klager is sedert 17 februari 2016 gedetineerd. Hij verbleef als preventief gehechte in het h.v.b. van de locatie Zwaag. Op 20 mei 2016 is hij overgeplaatst naar het h.v.b. van de p.i. Ter Apel, een inrichting voor strafrechtelijk gedetineerde
vreemdelingen als bedoeld in artikel 20b, tweede lid onder a, van de Regeling selectie, plaatsing en overplaatsing van gedetineerden (hierna: de Regeling), waar een regime van beperkte gemeenschap geldt. Op 15 juni 2016 is hij – nadat hij op 7 juni
2016
in eerste aanleg is veroordeeld – overgeplaatst naar de gevangenis van de p.i. Ter Apel, waar eveneens een regime van beperkte gemeenschap geldt.
3. De standpunten
3.1. Namens klager is het beroep als volgt toegelicht. Klager meent dat de bestreden beslissing op grond van onjuiste feiten en omstandigheden tot stand is gekomen. Daartoe stelt hij het volgende. Hij beschikt over een geldige verblijfstitel in
Spanje. Dit maakt hem een burger van Europa, zodat hij geldig in Nederland verblijft en geen vreemdeling is, zoals de selectiefunctionaris ten onrechte heeft aangenomen. Bovendien komt zijn bezoek uit de omgeving van Amsterdam – evenals vrienden en
familie die vanuit het buitenland overvliegen naar Schiphol – en is de afstand tussen Amsterdam en Ter Apel bijzonder groot. Nu klager meent geen vreemdeling te zijn en derhalve rechtmatig in Nederland te verblijven, stelt hij zich op het standpunt dat
geen grondslag bestaat hem over te plaatsen naar de p.i. Ter Apel, een inrichting voor strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen.
Namens klager is ten overvloede opgemerkt dat klager sinds september 2015 in Nederland verblijft en dat hij over een Spaans verblijfsdocument beschikt, omdat hij al ruim tien jaar in Spanje verblijft.
3.2. De selectiefunctionaris heeft de bestreden beslissing als volgt toegelicht. Hij stelt dat klager beschikt over een geldige verblijfstitel in Spanje en daarmee uit hoofde van het circulatierecht in beginsel ook een rechtmatig verblijf in
Nederland heeft. Door de verdenking van en latere veroordeling voor het plegen van een strafbaar feit is klagers verblijfsrecht – gelet op artikel 12, eerste lid onder d, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) – volgens de selectiefunctionaris komen te
vervallen. Nu hij zich op het standpunt stelt dat klager geen rechtmatig verblijf in Nederland (meer) heeft in de zin van artikel 8 van de Vw, is volgens hem de p.i. Ter Apel, ingevolge artikel 20b, tweede lid onder a, van de Regeling, de enige
aangewezen inrichting voor klager. Voorts stelt de selectiefunctionaris dat de uitvoering van voornoemd plaatsingsbeleid zwaarder weegt dan eventuele bezoekproblemen.
4. De beoordeling
4.1. De gevangenis van de p.i. Ter Apel is een gevangenis voor mannen met een regime van beperkte gemeenschap en een normaal beveiligingsniveau. Dit is tevens een inrichting voor strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen als bedoeld in artikel 20b,
tweede lid onder a, van de Regeling.
4.2. Klager, die in eerste aanleg is veroordeeld, kan in een gevangenis met een regime van beperkte gemeenschap worden geplaatst. De gevangenis van de p.i. Ter Apel is conform artikel 20b, tweede lid onder a, van de Regeling aangewezen voor de
opvang
van strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen.
4.3. Klager heeft niet toegelicht op grond van welke verblijfstitel hij rechtmatig in Nederland verblijft. Namens klager is enkel gesteld dat hij de Colombiaanse nationaliteit heeft en dat hij over een Spaans verblijfsdocument beschikt, omdat hij al
ruim tien jaar in Spanje verblijft, althans heeft verbleven. Evenmin heeft klager toegelicht of hij voor zijn verblijf in Nederland een verblijfsvergunning heeft aangevraagd of dat hij een kort verblijf in Nederland heeft beoogd. In dat laatste geval
geldt in beginsel een vrije termijn als bedoeld in artikel 12 van de Vw. Ingevolge het tweede lid van dit artikel bedraagt de vrije termijn ten hoogste 180 dagen. In artikel 3.3, eerste lid, van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb) zijn verschillende
termijnen vastgesteld voor onderscheiden categorieën vreemdelingen. Voor klager geldt, indien hij geen verblijfsvergunning in Nederland heeft aangevraagd, ingevolge artikel 3.3 onder f van het Vb een vrije termijn van 90 dagen. Na afloop van de vrije
termijn eindigt het rechtmatig verblijf. Namens klager is te kennen gegeven dat klager sinds september 2015 in Nederland verblijft. Gelet op het vorenstaande moet, op grond van de beschikbare stukken, worden aangenomen dat klagers rechtmatig verblijf
in
Nederland reeds sinds december 2015, en derhalve voor aanvang van zijn detentie per 17 februari 2016, is geëindigd. De selectiefunctionaris heeft derhalve in redelijkheid kunnen beslissen tot overplaatsing van klager naar de p.i. Ter Apel, bedoeld voor
de opvang van strafrechtelijk gedetineerde vreemdelingen. Het beroep zal ongegrond worden verklaard.
5. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. W.F. Korthals Altes, voorzitter, J.G.A. van den Brand en mr. M.A.G. Rutten, leden, in tegenwoordigheid van Y.L.F. Schuren, secretaris, op 11 oktober 2016.
secretaris voorzitter