nummer: 16/620/GA
betreft: [klager] datum: 2 juni 2016
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennisgenomen van een bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift, ingediend door mr. E. Kok, namens
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak van 17 februari 2016 van de beklagcommissie bij de locatie De Schie te Rotterdam, voor zover daarbij beslist is dat de beklagcommissie na de directeur te hebben gehoord zal bepalen of enige tegemoetkoming aan klager geboden
is,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
De beroepscommissie heeft de directeur van de locatie De Schie in de gelegenheid gesteld schriftelijk te reageren op het beroep en klager, alsmede zijn raadsman, om het beroep schriftelijk toe te lichten.
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
De beklagcommissie heeft klagers beklag betreffende een disciplinaire straf van veertien dagen opsluiting in een strafcel gegrond verklaard, op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven. Zij zal bepalen of aan klager enige tegemoetkoming
geboden is.
2. De standpunten van klager en de directeur
Namens klager is het beroep als volgt toegelicht.
Uit artikel 68, zevende lid, van de Pbw volgt dat indien de gevolgen van het onrechtmatig handelen niet ongedaan te maken zijn, de beklagcommissie zal bepalen welke tegemoetkoming geboden wordt. Hoewel niet expliciet staat vermeld dat deze bepaling ten
tijde van de uitspraak dient te geschieden, volgt dit uit zowel de praktijk als de systematiek van de wet. Immers, dit vormt een integraal onderdeel van de uitspraak. Een nadere interpretatie zou ertoe leiden dat een gedetineerde met een
gegrondverklaarde klacht een rechtsmiddel verliest wanneer meer dan zeven dagen na de uitspraak een beslissing wordt ontvangen op de vraag of en tot welke hoogte de vergoeding gepast is.
Namens de directeur is geantwoord dat een bedrag van € 10,= is overgemaakt aan klager.
3. De beoordeling
In de Memorie van toelichting van de Pbw (Tweede Kamer 1994-1995, 24263, nr 3) staat – voor zover hier van belang – over het toekennen van een tegemoetkoming: “Bij de invoering van het beklagrecht in 1977 bestond de indruk dat over de compensatie
altijd overleg diende te worden gevoerd met de directeur. (...) Het is efficiënter om de beslissingen inzake het bodemgeschil en de tegemoetkoming te combineren. De situatie kan zich voordoen dat bij het geheel of gedeeltelijk gegrond verklaren van een
klacht voor de commissie niet te overzien valt welke compensatie kan worden verleend. De commissie kan zich hieromtrent – na het geven van een tussenuitspraak – laten informeren door de directeur.” Uit de toelichting volgt niet dat tegelijk met een
gegrondverklaring van een beklag, direct moet worden beslist over het toekennen van een tegemoetkoming.
In dit geval heeft de beklagcommissie over de tegemoetkoming een tussenuitspraak gedaan. Bij een einduitspraak, waarbij bepaald wordt of en welke tegemoetkoming wordt toegekend, bestaat de mogelijkheid om hiertegen beroep in te stellen uiterlijk op de
zevende dag na die van de ontvangst van het afschrift van die uitspraak. Klager verliest daarom geen rechtsmiddel.
Hetgeen in beroep is aangevoerd kan derhalve niet tot een andere beslissing leiden dan die van de beklagcommissie. Het beroep zal dan ook ongegrond worden verklaard.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie voor zover het beroep hiertegen is gericht.
Aldus gegeven door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. M.M. van der Nat, voorzitter, J. Schagen MA en mr. A. van Holten, leden, in tegenwoordigheid van
mr. S.S. Dwarka, secretaris, op 2 juni 2016.
secretaris voorzitter