nummer: 02/1586/GA
betreft: [klager] datum: 6 november 2002
De beroepscommissie als bedoeld in artikel 69, tweede lid, van de Penitentiaire beginselenwet (Pbw) heeft kennis genomen van een op 26 juli 2002 bij het secretariaat van de Raad ingekomen beroepschrift van
[...], verder te noemen klager,
gericht tegen een uitspraak d.d. 12 juli 2002 van de beklagcommissie bij het huis van bewaring Havenstraat te Amsterdam,
alsmede van de overige stukken, waaronder de uitspraak waarvan beroep, welke in afschrift aan deze uitspraak is gehecht.
Ter zitting van de beroepscommissie van 10 oktober 2002, gehouden in de p.i. Utrecht, locatie Nieuwegein te Nieuwegein, zijn gehoord klager en de unitdirecteur a.i. drs. [...].
Op grond van haar onderzoek overweegt en beslist de beroepscommissie als volgt:
1. De inhoud van het beklag en de uitspraak van de beklagcommissie
Het beklag betreft de weigering van de directeur om klager bezoek zonder toezicht toe te staan.
De beklagcommissie heeft het beklag ongegrond verklaard op de gronden als in de aangehechte uitspraak weergegeven.
2. De standpunten van klager en de directeur
Klager heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Toen hem het bezoek zonder toezicht werd geweigerd kwam de directeur kwam bedreigend op hem over. De directeur heeft gezegd dat hij alles zou doen om klager in het h.v.b. te houden en dat hij in de Dr. S. van Mesdagkliniek hadgewerkt en wel wist welke behandeling voor klager aangewezen was. Omdat klager bezoek zonder toezicht is geweigerd, is zijn relatie verbroken. Het is niet juist dat bezoek zonder toezicht niet mogelijk is in een h.v.b. want het isin de Havenstraat eerder toegestaan. Klager verblijft thans in het h.v.b. te Nieuwegein en daar wordt hem ook geen bezoek zonder toezicht toegestaan.
De directeur heeft in beroep zijn tegenover de beklagcommissie ingenomen standpunt als volgt toegelicht.
Volgens de regelgeving komt klager niet in aanmerking voor bezoek zonder toezicht omdat hij niet in een normaal beveiligde gevangenis verblijft. Ook in verband met de aard van het door klager gepleegde delict wordt hem geen bezoekzonder toezicht toegestaan. De directeur betreurt het dat bij klager de indruk is ontstaan dat de directeur hem wilde behandelen. Het is inderdaad, in verband met zeer bijzondere omstandigheden, voorgekomen in de Havenstraat dat aaneen gedetineerde bezoek zonder toezicht is verleend. Het wordt bij tbs-gestelden onverantwoord geacht om bezoek zonder toezicht toe te staan zonder dat enige vorm van behandeling heeft plaatsgevonden.
3. De beoordeling
Op grond van artikel 1 van de Circulaire d.d. 8 september 2000, nr. 5041936/00/DJI, Stcrt. 176 kwam klager niet in aanmerking voor bezoek zonder toezicht omdat hij niet in een normaal beveiligde gevangenis verbleef. Evenmin valtklager onder de uitzonderingscategorie als vermeld in artikel 3 van de Circulaire aan wie bezoek zonder toezicht kan worden toegestaan indien dit in het kader van de behandeling of begeleiding geïndiceerd zou zijn. Hetgeen klagerheeft aangevoerd aan argumenten waarom aan hem desondanks wel bezoek zonder toezicht had dienen te worden toegestaan doet aan het voorgaande niet af. De beroepscommissie zal het beroep ongegrond verklaren.
4. De uitspraak
De beroepscommissie verklaart het beroep ongegrond en bevestigt de uitspraak van de beklagcommissie.
Aldus gedaan door de beroepscommissie voornoemd, bestaande uit mr. J.R. Meijeringh, voorzitter, mr. C.J.G. Bleichrodt en mr. Y.A.J.M. van Kuijck, leden, in tegenwoordigheid van mr. H.S. van Gemert, secretaris, op 06 november 2002
secretaris voorzitter